Friesland Bank
Uw eigen bank
konden krijgen. Dat was natuur
lijk voor de kinderen uit de buurt
geweldig. Vlug naar huis om bij
Moeke wat vodden te halen.
Wij woonden echter verder weg
en dan was het dus naar huis
hollen, haast geen tijd om te eten
en dan weer terughollen naar
school. Als we daar weer aan
kwamen was de koopman meest
al verdwenen.
Naar ik meen was bij deze lom
penhandelaren ook een man 'met
zonder benen' met een honne-
kar. Zou dat deze De Jong niet
zijn? Mijn moeder wist te vertel
len, dat de ouders van De Jong
wel eens bij haar ouders op de
thee waren geweest. Deze De
Jongs kwamen uit de buurt van
Twijzelerheide of Zandbulten.
Het is al zo'n zestig jaar geleden
met die voddemannen bij onze
school.
Leeuwarden G. K.
Het is ons niet bekend of de
invalide Arend de Jong zich
ooit met de handel in vodden
bezig hield. Hij u>as ook niet in
het bezit van wat wij noemen
een 'honnekar', maar van een
fietsdriewieler, die hij zelf in
beweging bracht, daarbij ge
holpen door een sterke hond.
Verder was Arend de Jong,
wiens uitvoerige levensbe
schrijving wij al eens in 't
Kleine Krantsje hebben gepu
bliceerd, niet afkomstig uit de
Wouden, maar uit Tjalleberd.
Red. 't KI. Kr.
SCHIPPERSGEZIN
Naar aanleiding van uw artikel in
het Kleine Krantsje nummer 451
over het schippersgezin de fami
lie Schaafsma het volgende; De
foto op de linker bladzijde ge
plaatst, suggereert te zijn het
gezin Schaafsma. Dit is echter het
gezin van Hendrik van Houten
en Dieke Deelstra, afkomstig uit
Garijp.
De schippersgezinnen van deze
eeuw hadden het moeilijk tot
voor een tiental jaren - maar niet
iedere schipper, en zeker niet
Pake Hendrik van Houten zocht
bij moeilijkheden zijn heil in de
drank, zoals de vader van Sijbren
Schaafsma, over wie het verhaal
ging. Na een aantal jaren als
vrachtschipper te hebben geva
ren is hij sluiswachter bij Water
huizen (Gr) geworden. Ze zijn
toen in hun schip blijven wonen.
Pake is op acht en vijftigjarige
leeftijd overleden, vier en twintig
jaar geleden. Beppe is vorig jaar
augustus op zeven en tachtigjari
ge leeftijd overleden in Veen-
dam.
Op de foto zagen we staand
Hendrik van Houten met naast
SPEELTUIN HET OOSTEN
Omstreeks 1950 werd door en
kele bewoners van de Linnaeus-
straat en omgeving het idee ge
opperd aldaar een speeltuin op te
richten. Deze speeltuin ging "Het
Oosten" heten.
Na verloop van tijd bood het
verenigingsleven verschillende
ontspanningsmogelijkheden.
Vooral voor de jeugd werd er
veel georganiseerd, zoals voet
balwedstrijden en wandeltoch
ten en het Sinterklaasfeest bij
Waslander aan de Groninger
straatweg.
Ook was er voor de jongens nog
het figuurzagen en timmeren in
de Vijverschool onder leiding
van verschillende ouders en voor
de meisjes handwerken en
gymnastiek, hoofdzakelijk in de
school aan de Boerhavestraat.
De afdeling wandelen werd later
gesplitst in twee groepen, de
jongensgroep stond onder leiding
van de heer G. van der Wal, de
meisjesgroep onder die van de
heer Visser. Onder de eigen
speeltuinvlag haalden deze groe
pen verschillende mooie succes
sen.
Ook was er de jaarlijkse feestdag
in de straat, 's middags voor de
jeugd, 's avonds voor de oude
ren.
Maar nog leuker waren de geor
ganiseerde busreisjes voor de
jeugd. Want wat hadden ze een
lol, de kinderen, wat waren de
reisjes gezellig en succesvol voor
ons!
Op bijgaande foto zijn de leiders
en leidsters van één van de bus
tochten te zien. Staand van links
naar rechts: Beuneker, mevrouw
Beuneker, Verbeek, Mientje,
Folmer, mevr. Van der Laan,
twee onbekenden, mevr. Nij-
boer, mevr. Folmer, Van der Wal
en een chauffeur. Op de tweede
rij: mevr. Huizinga, de Graaf,
mevr. Stoelwinder, Van der
Laan, mevr. De Graaf en mevr.
Landstra. Op de voorste rij: twee
chauffeurs, mevr. Van der Veen,
drie onbekenden, Gobetz, Land
stra, mevr. Katje en nog een
chauffeur.
Tenslotte mijn vraag: wie heeft
voor mij nog gegevens of andere
inlichtingen over deze inmiddels
historische speeltuin? Ik woon
Verenwei 7.
Arnhem H. van der Wal
AREND DE JONG
In 't Kleine Krantsje nummer 451
wordt gevraagd naar eventuele
gegevens over Arend de Jong.
Soms gebeurde het wel, dat wan
neer wij om twaalf uur uit school
kwamen, er een voddekoopman
stond, bij wie de kinderen tegen
het inleveren van wat vodden
een molentje of iets dergelijks
hem de oudste zoon Anne en
zittend Dieke van Houten-
Deelstra met de kinderen Bouk-
je, Pietertje, Pieter, Siebe, Neel-
tje en Jan. Meindert, het jongste
zoontje, sliep als baby in de roef,
toen de foto werd gemaakt.
Leeuwarden
Mevr. D. Wolfslag-Visser
Ook de op de rechterpagina
afgedrukte 'schippersfoto' bij
ons verhaal over 'Het harde
leven van een schippersjongen
in het laatst van de vorige
eeuw' had geen betrekking op
de familie van Sijbren Jan
Schaafsma, over wie het ver
haal ging. Dit was het echt
paar Ritskes-Tichelaar met
zijn oudste zoon. Zij lagen in
de dertiger jaren in Leeuwar
den toen de foto werd ge
maakt.
Red. 't KI. Kr.
LEEUWARDER KERMIS
Met grote aandacht lees ik steeds
de Huizumer herinneringen in 't
Kleine Krantsje. Wij hebben eni
ge jaren in Huizum-dorp ge
woond op de Tijnjedijk en in de
genoemde herinneringen treffen
we de namen van zeer veel be
kenden aan. In het artikel in
nummer 450 maakt de schrijver
melding van de Leeuwarder ker
mis. Hij vertelt daarin dat de
draaimolen toen drie centen kost
te en wijdt verder uit over ande
re geneugten. En zoals altijd bij
het lezen van 't Kleine Krantsje,
gingen nu ook weer mijn gedach
ten naar mijn jongensjaren, ook
met betrekking tot de kermis. Uit
alles wat hij schrijft blijkt dat hij
jonger is dan ik. Ik ben geboren in
het hart van onze goede stad, in
1903, dus nu 80 jaar. Wanneer
wij als jongens naar de kermis
gingen, bedroeg ons budget een
dubbeltje. De draaimolen kost
te toen een cent. Bij de toen
bekende 'moeke Osinga' kocht
men twee oliebollen voor een
cent. De stoomcarrousel van Ni-
zet vroeg voor entree drie cent.
In dit etablissement kon men,
éénmaal binnen, mooi enige uren
vertoeven. Als men geluk had, en
de eigenaar van een draaimolen
Gezellige drukte op de Leeuwarder kermis van toen.
er stonden destijds drie bij-
elkaar - je aannam als 'remmer'"
dan was je de gehele middag ge
borgen.
Zo'n draaimolen werd door een
paard in beweging gehouden. Als
de bel ging, ten teken dat de rit
geëindigd was, was het de taak
van de remmer, om een plankje,
dat met een ketting aan de molen
was bevestigd, op de grond te
gooien en er op te gaan staan: om
zodoende de draaimolen te stop
pen. Als beloning mocht je dan
de gehele middag gratis mee
draaien. Het behoeft geen betoog
dat er voor deze 'functie' altijd
zeer veel liefhebbers waren. Het
is mij een paar maal gelukt tot de
uitverkorenen te behoren. Ja, dit
alles was in de 'goede' oude tijd,
toen men met een dubbeltje toch
nog wel plezier kon hebben.
Leeuwarden Joh. de Jong
VIERDAAGSE
Hierbij stuur ik u een foto, die in
Nijmegen is gemaakt bij de eerste
"Vierdaagse" na de oorlog. De
puinhopen van de tijdens de oor
logshandelingen zo zwaar getrof
fen stad zijn nog duidelijk te zien.
Links mijn schoonvader, de heer
Stienstra, toen ruim tachtig jaar,
die bij zijn aanmelding in Nijme
gen te horen kreeg, dat hij niet
kon worden ingeschreven, om
dat hij niet was gekeurd. De oude
baas reageerde op die medede
ling met de uitroep, dat hij daar
niets mee te maken had, immers
"ik loop op mijn eigen benen".
In deze Vierdaagse liep hij dus
mee, gekleed, zoals we ook op de
foto kunnen zien, in donker pak,
met jasje en vest en stijve boord
en met de "carbol" hoed op,
lustig zwaaiend met zijn wandel
stok. Hij deed dat moeiteloos,
terwijl wij als jongeren door het
hete weer met vrij wat meer
moeite en ten koste van heel wat
blaren, de kilometers achter ons
lieten.
Het mooiste kwam op de laatste
dag, toen bij binnenkomst de
medailles werden uitgereikt,
waarbij de oude heer werd mee
gedeeld, dat men uiteraard alle
respect voor zijn prestatie had,
maar dat hij jammer genoeg niet
voor een blikje in aanmerking
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
kwam - hij was immers niet
gekeurd en ook niet ingeschre
ven. Daarop antwoordde hij, en
dat is me altijd bijgebleven, "die
medaille kunnen jullie rustig
houden, zo nodig kunnen jullie er
van mij wel enkele krijgen".
Deze laatste informatie was ge
grond op het feit, dat hij thuis
heel wat medailles had hangen,
doordat hij in z'n jonge jaren als
marinier had deelgenomen aan
verschillende veldtochten in Ne
derlands Indië, onder andere in
Atjeh en aan de Boksersopstand
in China.
De commissie van uitreiking
toonde zich door zijn opmerking
zeer verwonderd, maar toen ik
had uitgelegd wat hij met zijn
gezegde bedoelde, zagen de he
ren er de humor zeer wel van in.
Leeuwarden J. Wouda
