GESPREKKEN OP DE
HUIZUMER HERINNERINGEN
g£=aE=a=.
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
ER EEN HELE VAN
van.
Pannen
«tintel
Wiebe is nog niet helemaal klaar,
maar ut begint er op te Heken.
Tabe foelde sich suver roepen om
sien bingonicht Ruurdsje met te
begraven. De nije man Geert fait
er niet soa geweldich in: wat
eigenwies en dure woorden. Mar
dan komme dizze fuurfaste en
wasechte Liwwadders op 'e tekst
over ut fijfhonderd-fieftig-jarig
bestaan fan 'de' stad in 1985.
Der komt een idee op in ut
fermidden fan Tabe Ruutsje,
Sjouke Sukerslak, Lange Mar
ten, Minne Mager, Fokke Vut-
man, en ja, Groate Geert.
Lange Marten: Ik hew begrepen
dat Tabe op begrafenis must. Een
ouwe ongetrouwde nicht, fan dik
in de tachtig. Se segge wel faker
dat dat in sukke open winters een
soat ouwe meensen ut opgave.
Fokke Vutman: Ja, daar is oek
son boerefries spreekwoord over
fan „makke winters en fette
kerkhoven". Ik had een ome, die
had een hele hoop sukke segjes.
Oek son mooie over een klok en
een faam
Sjouke Sukerslak: Bedoelstou
die fan: de klok skyt oeren, sei de
faam, as ik een frijer haw? Dat
docht ik al. Die ken ik oek. En ut
is waar: as 't leven mooi is, fliegt
de tied foorbij.
Minne Mager: Ut sal mij benije.
Of Groate Geert oek weer langs
komt. Hij is hier nou een keer of
wat weest, dat ut foldoent hèm
seker goed. Wat fiene jimme
eigenluks fan em?
Fokke: Ik hew dat alles eerder
onder fier ogen soa blauw tegen
Minne seid. Ut is een ferfelende,
eigenwieze kerel. Hij weet alles
beter, hij hangt je altied in 'e bek
en dan sien: wik mar segge, sak
mar segge. Bah, wat een akeluks-
maü
Marten: Dus dat fien jim oek. Ik
docht al, leit dat nou an mij? Ut is
spietug, want wij hadden hier son
mooi ploegje. En as der al es over
ons skreven wurde su, kon ut der
oek op deur. Niet dat suks ooit
gebeure sal!
Minne: Feitwaar, ut is hier gesel-
lug. Ik kom hier nou oek al weer
een mooit setsje, maar nee, nof-
lik en gesellug. As ik fut sal,
roept de frouw mie na: sast weer
naar 't parlement? Doen de groe
ten an NijO, daar sast em
hewwe.
Groate Geert: Morren mannen.
Ik hoorde krekt fan een skaon-
seun fan Wiebe, as dat ie weer
aardig opknapt. Niks stukken,
dat wisten we al, en hij is fleden
week weer tuus komen. Nog es
even naar de poli, en wat oefene.
Sjouke: Dat is goed nijs. Dus gien
pennen of koppen in 'e heup.
Oefene. Wat seistou Geert? In de
térappie. Dat sal wel. Hoe? Pie-
sootérappie? Nou jou doene mar.
As 't mar helpt, daar gaat ut om.
Geert: Dat hèt sien uutfallen, sak
mar segge, wil mar segge. Wat
jou helpt, hoeft mij niet te hel
pen, Jou mutte metwerkë. De
meens is een apparte mesine. Je
lope niet allen met je futen.
Minne: De meens is begonnen op
hannen en futen, loof ik hé? Klein
grapke. Kleine kienders beginne
oek soa. En die Tarzan, die laas-
sen overleden is joetste oek soa
deur de bomen. Mar ik sien
Wiebe nog niet over de floer
krupen, hahahah.
Geert: Ons futen en hannen en
alles wurdt stuurd uut 'e hersens
weg. Ons geest mut in orde weze.
Eén fan mien dochters hèt dat
soort dingen leerd. De térapeu-
ten kniepe jou niet alleen in 'e
benen, of waar dan oek, se prate
oek diep op jou in!
onderdelen
van alle soorten
pannen hebben.
Van BK, Fissier,
Tornado,
Lagostina,
Delta,
Ka be, noem I
maar op.
en Lei/heit Vf rSl n B'^antia
^or^nZaZVaT913^
EnnoalOOl an&rt
Nieuwestad 28 Leerden
Tel. 058-123075
Vervolg van pag. 8
"Zandhappen" kon met meer
dan twee deelnemers worden ge
daan. De verliezer moest een
lucifersstokje met zijn tanden uit
het zand trekken, nadat dit door
een ander met het lemmet van
een mes zo diep mogelijk in het
zand was getikt.
Bij dit spel kwam dus ook weer
een zakmes te pas, alleen in dit
geval niet helemaal open, naar ik
meen. Je mocht zelf de wijdte
bepalen. Alleen: hoe meer open,
hoe groter het risico, dat het mes
niet goed terecht kwam en je een
beurt moest overslaan.
De stand waarin het mes met de
punt in het zand terecht kwam
bepaalde het aantal punten, dat
je kreeg voor je worp. Het was
afhankelijk van hel aantal vin
gers, dat je onder het heft kon
plaatsen. Het eindtotaal, meestal
vijfduizend punten, werd vooraf
bepaald.
Het verboden spel "streepje
gooien" gebeurde ook op het
terrein van de opslag, maar dan
alleen op zondag. Dat zal wel
verband gehouden hebben met
het feit, dat de jongens dan
meestal over hun zakgeld be
schikten. Mijn kapitaal werd ge
vormd door de winst met knikke
ren of door de postzegelloterijen.
Het spel was gesitueerd rond een
stevig in het zand getrokken
streep. Er moest van een bepaal
de afstand met centen (drie vast
en twee naar keuze naar de
streep worden gegooid. De cent
die daar het dichtst bij kwam
bepaalde de winst.Met één uit
zondering: achter de streep was
in het midden een klein hokje
getekend, de zogenaamde
"hoed". Wie kans zag daarin een
cent te mikken verdiende de hele
poet.
Het gewonnen geld werd 's mid
dags in de snoepwinkel van De
Jong in de Sportlaan omgezet in
allerlei lekkernijen of, maar dat
was voor mij ook verboden, be
steed aan een toegangskaartje a
raison van dertig centen voor een
cowboyfilm in de Leeuwarder
bioscoop.
Er waren ook nog wel enkele
balspelen zoals het petjebal en in
mijn jongenstijd ontstond er plot
seling ook een soort kaartspel
met kleine merken van sigaret
tendoosjes. Een van de twee spe
lers keerde daarbij van zijn sta
peltje zo vaak een merk om, tot
de ander 'stop' riep en van zijn
eigen stapeltje een merkje keer
de. Was dit gelijk aan de boven
ste kaart van het spel van de
tegenstander, dan was dit hele
maal voor hem. Zo niet, dan
mocht de ander spelen.
Bekende sigarenmerken van die
tijd? Nou, Player, Chief Whip,
Dubec en Miss Blanche om er
maar een paar te noemen. Ze
werden ook wel onderling ver
kocht.
Drachten
Fokke: Lassen is der een fent
feroordeeld, die dee met sien
pasjenten meer as kniepen en
praten. Die gong wel met de
wiefkes naar bed, want dat hoor
de bij de behandeling. O, is dat
weer een heel andere saak. Kiek,
daar is Tabe.
Tabe: Dat siestou goed, Fokke.
Jim wisten al, dat ik eerst een
ander putsje had. Daar must ik
wel heen, want ut krinkje wurdt
klein. Ik hew es teld. Acht meen
sen, buten Ruurdsje om dan, en
ut personeel. Ruurdsje hèt geluk
kig niet leden.
Geert: Nou wete jou fanself nooit
wat meensen foor een ander niet
wete wille. Sommige meensen
kenne geweldig kammeflére.
Daar lope selfs de dokters in, laat
staan de femielie, wik mar segge,
sak mar segge.
Tabe: Ruurdsje en kammeflére,
waar haalst ut weg. Altied open
en bloat. Nou ja, jimme snappe
mie wel. En nooit een dokter,
Geert. Nooit. Se was nog naar
een bingo-avund weest, daar was
se gek op, en de andere morren:
de laatste bingo foor Ruurdsje.
Marten: Dat is mooi, en dat ken
oek. En Wiebe is in treening,
fertelde Geert krekt. Die mut
Cambuur nog maar es périoade-
kampioen make, want ik weet ut
niet, ik weet ut niet. Dat hèt toch
soa sien uutfallen. Krekt as 't
skaatsen. Jou rekene op Duum,
en 't wurdt een Rus.
Sjouke: Fan't één in't ander, mar
hewwe nou dit jaar groate stads
feesten in Liwwadden of folgend
jaar? Ja toch, folgend jaar hé?
Daar skreef Rintsje laassen oek
over, en Bonne oek. Fijfhonderd
en fieftig jaar niet?
Fokke: Ik weet nog goed de
feesten in fijf-en-dertig. Alle ou
we gilden waren der weer: fan de
slagers en de bakkers en de tim
merlui en de smeden. En de ou
we stadspoorten stonnen der
weer, en de Bolleman.
Minne: De Bolleman? Seker in de
Bollemanssteeg. Klein grapke. O,
helemaal gien grapke? Een man
die de stadsbolle op stal had?
Heden, heden, skei toch uut. Een
stier fan de gemeente. Su der
later oek een Ka-Ie-straat kom
me. Ik bedoel fan de kunstsinni-
ge.
Geert: Is ut nou soa wat beson-
ders as een stad soafeul jaar
bestaat? Kost weer hannen fol
geld. Sal je oek nogbeleve, dat de
paus hier langs komt as ie naar
Dokkum mut fanwege Bonnifa-
sius. Oek niet goedkoop!
Tabe: Ho, ho, Geert. Dit is een
groat feit. As jou fader of moeke
honderd jaar wurde, dan sette
jou daar toch seker alles bij op.
En nou jouw eigen stad! Daar is
mar één fan, temeensen asje hier
nooit weg weest binne. Of as,
ofeven neus snute
Fokke: Of jou woane hier wel
niet meer, mar je hart hangt an
die ouwe stad. Foor sukken mut
er een groate réunie komme fol
gend jaar. In ut programma mut
één dag weze foor de groate
femielie fan de Oldehove, ter
land, ter zee en in lucht en waar
ook ter wereld!! Hoor mij es!
Sjouke: Ut is prachtig, Fokke!
Skreef mien ouwe maat Piet
Meijer oek niet suks? Erges op
een fliegfeld in Ammérika had
één hem en sien frouw Liwwad
ders praten hoord. En die slaat
em bij 't futgaan op ut skouder en
seit: wij binne nog femielie, hé?
Piet seit: nee wel? Ja, sei die
kerel, want wij mutte beide ome
segge teugen de Oldehove!!!!!
Vlga.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
