LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
HUIZUMER
HERINNERINGEN
DAMES
KRANSJE
"Hoe lang wone jou hier nou al
Hinke" vraagt tante Frouwk,
"seker al een hele tied nou
Frouwk is weer overkomen uut
het gasthuus in Marssum't
spultsje kaarten kan se niet mis
se.
"Nou, es even kieke, ik kwam
hier toen de Roomse toren
bouwd werd, dan was docht ik in
1884, of daaromtrent. Ja, wat
een tied al nou?"
"Kiek, daar hewwe Jantsje oek
al, "sast weer een soad centen
winne?"
"Goeie" Watis'twat, nou. Wob-
ke het het oek weer hoog sitten,
nou wil ie een radio kope! Ik mut
niks hewwe van die nijmoderige
dingen".
"Toch mar doen ju, dan gaat ie
miskien niet meer naar Amster-
dan, docht ik su
"Daar hewwe Wiete oek al, nou
ik set thee, dan kan't spul begin
ne.
Se skuve an bij de ronde tafel, de
kaarten wudde skud en de cen
teri en nutskes rugele over't tafel
blad.
"Ik gaan vanne week naar de
skouwburg" seit Wiete, "daar
speult een stuk van Heyermans
en dat wi'k graag sien. Óp Hoop
van Zegen hiet het, het mut heel
mooi weze".
"So, nou eerst de kop bij't kaar
ten, su'k segge".
Het wudt weer spannend, se late
de thee er koud bij wudde.
"Wat is't anders een slimme tied
niet" seit Hinke, "de eerpels
binne als driezestig een mud".
"Ach, hou toch op meens, alles
wudt so duur, niet te betalen!"
"Ja en dan wille se die Duutser,
prins Hendruk, tweehonderddu-
zend gulden as traktement ge
ven, 't is toch skandalig!"
"Kenne jou mie even een paar
centen lene" vraagt Wiete, "ik
hew alleen nog mar een kwatsje
inne buus."
Het spel gaat deur.
As Jantsje weer veliest - se het
dizze keer gien geluk - vloekt se
van niedigheid.
"Kiek, daar gaat Akke-met-de-
kruk oek weer voorbij. Dat
meens skarrelt oek wat af".
"Ja, dan verdient Jodebet het
makkelijker asse met hur busten
over der deurke hangt".
So gaat oek dizze middag weer
snel voorbij.
De vrouwkes nimme nog een
kopke troost en voor afscheid
geeft Hinker er nog een stuk taai
bij.
"So, dat was't weer en dan mar
tot de volgende keer bij leven en
welzijn, goeie hoor!"
Enne Rozema
Vervolg van pag. 3
zenden met de suggestie, dat dit
wel wat voor onze zoekplaatjes-"
rubriek kon zijn. Zelf had de heer
Visser de foto gebruikt als on
derdeel van een kerstkaart, die
hij had gemaakt.
"Deze keer een op het oog moei
lijke opgave" aldus de heer D.
Beeksma te Leeuwarden. De eer
ste gedachte is dit wordt niets
toch na een paar dagen schiet me
plotseling te binnen: dat heb ik
eerder gezien, maar waar? Op de
fiets de stad in, door de Sint
Jacobstraat, nee, nu dan, is het
dan de Korfmakersstraat? En ja
hoor, bij nummer 11.
Toch door een ingeving gevon
den. Het zal mij eens benieuwen
hoe veel er meer komen".
Nu, maar heel weinig en dat zal
de heer Beeksma intussen ook
wel begrepen hebben. Maar een
van de meest trouwe inzenders,
onze abonnee de heer Th. Weda
te Leeuwarden, was er ook nu
weer bij. Hij schreef ons het
volgende.
"Deze keer een echt zoekplaatje
en het werd dus zoeken naar een
mooi bewerkt kastje, zo te zien
met een mechanisme voor zon
neschermen. Dus speuren in de
binnenstad naar een oud pand.
En ik had geluk. Begonnen bij de
Tuinen, passeerde ik de Voor
streek en kwam toen in de Korf
makersstraat enik had de
oplossing. Het vroegere pand
van vishandelaar Visser, waar ik
als leerling van de Julianaschool
tijdens het speelkwartier vaak
keek naar de dikke palingen, die
daar in een aquarium zwommen
- die bak stond voor het raam en
was met een gordijn afgesloten.
Ik heb wel eens langer moeten
zoeken, maar daarvoor zijn het
tenslotte ook zoekplaatjes".
De winnaar, wie, wie, wie?
Het werd de heer D. Miedema,
Eebuurt 30 in deze goede stad;
hij kreeg het prijsje, een exem
plaar van het boekje "Leeuwar
den, ach ja, zo was het. al
toegestuurd..
DE KUNST VAN REGEREN
BESTAAT VOOR DE HELFT
UUT HET KIEZEN VAN
GOED PERSONEEL
GENIE IS NIKS ANDERS,
DAN EEN BELANGRIEKE
AANLEG TOT GEDULD
DE LASTER IS KREK AS DE
BLIKSEM; BIJVOORKEUR
SAL IE DE HOOGSTE PUN
TEN TREFFE
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewcklders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
(Vervolg van pag. 8)
hém had kunnen tegenkomen.
Ook agenten vielen uiteraard on
der de distributieregeling en wil
den in die tijd blijkbaar wel eens
een extraatje voor thuis
Elke zaterdag na het middagmaal
kwam de barbier van mijn vader
om hem van zijn baard van een
week af te helpen. Hij had dit ook
kunnen laten doen bij kapper
Kindermans in de Schrans. Mijn
vader ging daar wel naar toe voor
haarknippen, maar om zich daar
DIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
ook nog elke week te laten sche
ren leek hem het verspillen van
tijd.
Het bezoek aan huis van een
scheerbaas was een ideale uit
komst, zowel wat tijd als geld
betrof. Het tarief was namelijk
slechts een dubbeltje per
"scheerwerk".
Wie was nu die rondreizende
scheerder?
Een vriendelijke man van een
jaar of veertig, die ergens in
Leeuwarden met zijn moeder sa
menwoonde. Hij droeg een zwar
te jas, een soort "bille-tikker",
niet uit overwegingen van deftig
heid denkt ik, maar gewoon om
dat er in zo'n jas veel bergruimte
zat.
Een fraaie prentbriefkaart van de Spanjaardslaan, in het begin van deze eeuw, uitgegeven door de firma J. Postma Szn. te
Leeuwarden. De kaart is in augustus 1904 door een Nelly Mooyman verstuurd aan een Mej. G. van Apeldoorn, per adres de
heer Martin Wolf, Heerengracht 100 in Amsterdam. We moeten vrezen, dat én Nelly Mooijman, én juffrouw Van
Apeldoorn én die meneer Martin Wolf nu niet meer te spreken zijn, maar deze simpele ansichtkaart, waarmee ze allen even
iets te maken hadden, bestaat nog steeds. Een vreemde gedachte eigenlijk
Uit de achterpanden van de jas
kwamen te voorschijn scheer-
doek, zeepbakje met kwast,
scheerzeep, stukje krantepapier
en scheerriem. Het scheermes
werd uit de binnenzak gehaald.
Dan kon het karwei beginnen.
Vader ging wat met het hoofd
achterover in een leunstoel han
gen, de scheerdoek werd onder
zijn kin gespreid, een stukje pa
pier op z'n schouder gelegd, het
scheerbakje met een beetje warm
water gevuld, de kwast in de
aanslag gebracht - het gevecht
met de flinke baard begon.
Het hele gebeuren werd door de
scheerder begeleid met het ver
tellen met zachte stem van aller
lei nieuwtjes. Af en toe reageerde
mijn vader op luide toon. Je zou
dus kunnen denken, dat er een
gesprek plaats vond. Maar dat
was niet zo en het kon ook niet,
wantde barbier was zo doof
als wat. Toch verliep elke behan
deling tot beider tevredenheid.
Na afloop van de ceremonie
werd het arbeidsloon van een
dubbeltje overhandigd en ver
dwenen de attributen weer in de
jas. Behalve het scheerbakje. De
inhoud hiervan wérd buiten in de
goot gekieperd, waarna de bar
bier naar de volgende klant kon
gaan - als ik me niet vergis
buurman Visser, want dat was
meen ik ook een klant van hem.
Drachten /L
