LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
HUIZUMER
HERINNERINGEN
VAN NA 1940
VJ
Tussen suterige en natte dagen
deur een paar droge uren. Een
parreplu is heel gewoan, mar der
binne oek nije dingen te bespre
ken. Meer foor de jonge lui, dan
foor ons ouwe brugmaten. Sij en
alle oud-Liwwadders in de groa-
te wereld fiene een rewiene leu
ker. Och en as Liwwadden dan
toch folgend jaar feest fiert. En
ja, ut is oek hast wer Sinterklaas,
en dat fak wurdt moeilijker, nef-
fens Tabe Ruutsje, Sjouke Su-
kerslak, Wiebe Poatsje, Lange
Marten, Minne Mager en Fokke
Vutman.
Minne Mager: Ik hew de parre
plu mar met. Ja, ik bin fan 'e
week al drie keer dweilnat re-
gend. Mar as 't hard waait hew je
soms houwen en keren.
Lange Marten: Ik houw er niet
fan. As mien frouw naast mie
loopt met dat ding op, blief ik
mar een endsje uut 'e buurt. An
ders krij ik em nou en dan foor
de kop of in de ogen.
Wiebe Poatsje: Ja, en der tegare
onder lukt oek niet met jimme.
Anderhalve cent. Dou hest oek
lui, die fietse met de parreplu op.
Dat liekt mie eigenluk gefaarluk
genoeg.
Sjouke Sukerslak: Wat je teu-
genwoordig oek wel siene, is jon
gelui met dingen an 'e oren. Ut
liekt wel op koptillefoan. En der
komt oek meziek uut. Ut is wat
fan de laaste tied.
Tabe Ruutsje: Wat fiene se wat
uut langer niet. Ja, ik hew dat
oek wel es sien bij een jongkerel
bij ons uut 'e straat, en één fan de
kleinkienders had ut er oek over.
Toen had ik 'woudman' ferstaan.
Sjouke: Woudman. Das heel wat
anders. Een Woudman of een
Woudpiek. Toch wurre sukke
namen niet feul meer bruukt. De
meensen wete oek minder fan
mekaar af. Dat was froeger een
hele gewoane fraag: wat doene
jou en waar komme jou weg.
Wiebe: En dan wisten jou oek
wat. Hij komt fan 't Ouwegleien.
Sien fader is bij de Fortuna. Sij
komt fan buten. Hur fader is al-
tied bij de boer weest. Een groa-
te huushouding. Sij is één fan
tien kienders.
Marten: Wiebe hét geliek. Wie
jou oek troffen, asje der even op
deur praten, hadden je houfast.
Je wurden suver soms hast fe-
mielie, oek sonder an Adam en
Eva toe te kommen.
Tabe: Wij hewwe femielie in
Harlingen en die waren laassen
bij ons en die hadden daar een
Ouwe-Seunen-dag houden. Een
paar honderd oud-Haarlingers
een hele dag bij mekaar. Harlin
gen bestaat soafeul jaar.
Minne: Dat ken kloppe. As ik ut
goed hew, salie se hier folgend
jaar oek an 'e feesterij. Dan hét
Liwwadden 700 jaar bestaan.
Nou ja, niet één fan ons is daar
toen bij weest fansels. Der ken
100 jaar an mankére. Klein grap-
ke.
Fokke: Wat let ons om dan oek
te besoeken een mooi nusje
ouwe of oud-Liwwadders uut 'e
hele wereld nog es hier hene te
halen? Ja, oek die hier nog woa-
ne. Een soort rewiene fan 'e fe
mielie fan de Oldehove.
Sjouke: Muskien wat foor die
Maten fan ut Liwwadders, waar
se wel es over skrieve in de kran
ten. Ik fien dat groate flauwekul,
mar der binne lui in 't spier foor
't Liwwadders. Hoe fiene se ut
uut niet?
Marten: Wat prate jou eigenluk
alle dagen, Sjouke? Fraans of
Hooghaarlemmerdieks of Liw
wadders? Mustie ie es een paar
honderd ouwe Liwwadders foor-
stelle, smout bij mekaar in, nou
noem mar op. Salen Skaaf of de
Harmonie. Wat prate die doch-
stou? Nou ja en dan ik weer!
Fokke: Die Lange hét geliek.
Nim nou Bonne Séra, die neef
fan Sientsje. Altied Engels, mar
met ons praat ie lekker Liwwad
ders. En die man uut 'e Bleeker-
straat, just Rintsje de Ruter. En
had ie daar in Kalifornië niet een
Piet Meijer uut Liwwadden trof
fen?
Tabe: Sukke lui prate een soat
Engels of Ammérikaans, weet ik
feul. Ik ken Reagan net soa min
ferstaan as Tetsjer. Mar as die
ouwe maten mekaar treffe is ut
opgelegen Liwwadders. En hier
komme der steeds meer freemde
woorden bij.
Wiebe: Of nuvere woorden.
Laassen mien ene kleunseun,
Wibo. Ja, dat must Wiebe weze
fansels, mar goed. Hij seit: opa,
sal ik es even briekdaanse. Ik sei
watte? Ja, briekdaanse, meziek
der bij en mar rare meneuvels
make.
Minne: Dus dat was echt briek.
O, Fokke seit dat ut Engels is.
Laassen oek een neefke fan mie.
Die ston oek te draaien en te
skeuken. Met de tillefizie an: son
nij stasjon. Oek al een Engelse
naam.
Fokke: Ons bekende buurman
seit dan fan Skaaistengel en
Moesi-box. O, daar fietst van der
Veen. Die speult fanavund in 't
Klubhuus foor Sinterklaas.
Marten: As ut em dan mar niet
soa fergaat as die fent fan de
kaartklub, die oek wel es foor
Sinterklaas speulde om der een
paar centen an te ferdienen. Wie
had ut daar guster over?
Tabe: O, die man was soage-
naamd besteld op een adres er-
ges. Meensen met kleine kien
ders. Mar ut was een grap fan
sien kaartmaten. Hij stapt ut
gankje. in, loopt op 'e kamers
deur af.
Marten: Ja, en hij brulde: zijn
hier ook stoute kinderen? Ja se-
ker een kamer fol, skriwden sien
maten, die der allemaal saten.
Wij binne stout, mar jou oek!
Fokke: Ja, dat liep soa. Jou hew
we je peerd skopt, en jou hewwe
swart perseneel en je hale te faak
jonge meiden op skoat. Dat is ten
eerste dieremishandeling, en ten
tweede diskrimmenaasje en on-
duken en ten derde. Min
ne.
Minne: Indirekte ongerechtighe
den, nee onwenselukke intimi
teiten of soa. Daar hèt laassen
een baas een beste boete foor
kregen. Een dikke douw foor een
klein kniepke. Klein grapke
oek!!
Vlga.
Naschrift.
Reünie September 1985?
Wat de Brugmannen niet konden
weten is, dat er inderdaad ge
dacht wordt aan een reünie in
het kader van de herdenking 700
jaar Leeuwarden. Mogelijk in de
eerste helft van september 1985:
een stuk van de vrijdag en een
deel van zaterdag. Vrijdag de
zesde of vrijdag de dertiende?
Een echte Liwwadder is toch ze
ker nergens bang voor? En nu
maar eens afwachten of er animo
voor is, hoewel het nog erg lang
duurt.
(Vervolg van pag. 5)
adressen te vinden, waar ge
meenteleden in moeilijkheden
veilig konden onderduiken. Zo
herinner ik mij de naam van de
jonge Oostenrijker Otto Lenk,
die zich niet bij de Wehrmacht
wilde melden en spoorloos ver
dween.
Als diakenen kregen wij het druk
met het inkwartieren van Rotter
dammer bleekneusjes, die gratis
een maand bij Huizumer ge
meenteleden werden onderge
bracht voor betere voeding, iets
wat hier in die dagen nog moge
lijk was.
De maatregelen van de bezetter
waren tevens aanleiding tot een
toenadering tot de Pniël-groep,
de rechtzinnige Evangelisatie
vereniging met hun verenigings
gebouw in de Jozef Israëlstraat.
Het gevaar als vereniging getrof
fen te worden door de verorde
ning „toegang verboden voor Jo
den" kon worden afgewend door
de Pniël-groep als onderdeel van
een kerkgenootschap te erken
nen en voorganger en bestuur als
predikant en kerkeraad te note
ren. De goede verstandhouding
tussen de predikanten Smits en
Lietaert Peerbolte bewerkte een
beter begrip tussen de colleges.
Men leerde elkaar kennen en
respecteren, wat uitgroeide tot
waarderen met begrip voor de
verschillen. De ouderlingen Dee-
nik en Dikken waren eminente
vertegenwoordigers van de rech
tervleugel en toen de eerste
overleed, groeide zijn uitvaart
uit het gebouw, dat inmiddels de
titel „Kapel" had gekregen bijna
uit tot een demonstratie. Ge
sticht door de woorden van de
voorganger en de zang van Kees
Deenik, zoon van de overledene,
trok een lange stoet te voet van
uit de kapel door de statige rij
bomen van de Huizumerlaan
naar de begraafplaats in het oude
dorp. Ik herinner mij nog dat er
bij het graf werd gezongen, iets
wat toen grote indruk op mij
maakte.
Leeuwarden H. T. ten Have
Sommige foto's kun je zeldzaam noemen, omdat je ze in geen enkele
collectie tegenkomt en dit is er zo een: een plaatje van het vroegere
wagenpark op de hoek van de Groningerstraatweg en de Bleeklaan.
Het gebouw rechts is het, ook al niet meer bestaande, hotel De Bleek,
de lage huisjes links zijn die van het eveneens verdwenen oude
Werkmanslust. De foto is vanuit de voormalige herberg De Bleek
gemaakt en de vrachtauto's stonden dus op de plaats waar nu het
kantoorgebouw van de Frigas is. Waren de vrachtwagens 's avonds
vertrokken, dan vormde het lege plein een ideale plaats voor voet
balwedstrijden, maar ook andere avonturen in de buurt van de
aftakelende boerderij-herberg waren bij de lieve jeugd van die tijd
erg in trek.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat l,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
