DUIZENDEN LEEUWARDERS
EN OUD LEEUWARDERS OP
REÜNIE IN SEPTEMBER?
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
De broer fan Tabe, de bekende
oud-spoorman Bouke begint de
gesprekken in 1985 en hij hèt diz
keer oek ut laaste woord. Dan
mut er praten wurre over de
feranderingen in de stad en der
wurdt stilstonnen bij ferskillen in
eterij en soa. Wiebe is in de
gefarensoane weest en dan komt
de Leidse uutsmieter. O ja, feul
heil en segen fan Tabe Ruutsje,
Wiebe Poatsje, Sjouke Suker-
slak, Lange Marten, Minne Ma
ger, Fokke Vutman en as gast,
hast erelid Bouke Spoorman.
Bouke Spoorman: Ik was hier
foor de Kest komen en overmor-
ren stap ik weer op. Nee, ik bin
niet meer op mie self. Ik sit nou
een maand of drie in een bejaar-
denhuus. Ja suster, nee suster!
Tabe Ruutsje: Hij had, krekt as
ik, een beste waarskouwing had.
Wel twee keer met de rikketik.
Soms denk ik dat Bouke em fan't
seumer ferwrotten hèt met mien
folkstuuntsje, mar hij seit fan
niet. Nou ja, wie 't weet, mag 't
segge.
Lange Marten: Dat liekt mie wel
wennen in son tehuus. Altied
wat op je self weest, alleen of
met je frouw. Wij hewwe kunde
in Sint Joazup en die foldoet ut
skoan, mar as ik daar soa loop en
om mie heensien, nee.
Fokke Vutman: Mar goed dat
die meensen hun eigen brugje
kregen hewwe. De Kiepeloop
leit er al een mooi skoft uut. Hest
nog wat fan de ouwe stad sien,
Bouke?
Bouke: Ja en nee. Ik bedoel soa:
Sien ik naar de Kaai: fut en plat.
Ut ouwe Sint Joazup: ferinne-
weerd en ferbrand. De Nieuwe-
weg helemaal nij, mar 't is de
ouwe Nieuweweg niet meer.
Foele jou mij?
Sjouke Sukerslak: Wat mij op-
fiel is dat ut skipke, dat daar
jaren leit hèt, flak bij froeger ut
pontsje en ut stadsziekenhuus,
dat dat skipke fut is. Daar woan-
de altied de selfde man in.
Wiebe: Marten hèt geliek. En
froeger woande in dat skipke
oek son onderdeurke fan een
frouw. Die liep wel met een
hontsje daar in 'e buurt. Wat
seiden we dan oek wel?
Tabe: Ja, ik hew ut op 'e lippen,
mar dat ken oek op een ander
slaan. Soa fan: kop-en-kontsje
met hur hontsje. Net as heel
froeger met Baaie Flut.
Bouke: Wat fooral wennen is in
son huus in de eterij. Ik bin niet
tier, dat weet Tabe oek wel. Mar
ik mag wel alle dagen wat lekker
kane. En dat is der niet bij. Sitte
knappe dagen tussen.
Minne Mager: Goeie morrigen,
heren. Ik bin wat an 'e late kant.
Ik ston in een fiele fan drie kiele-
meter foor de Coentunnel. Klein
grapke. Mar die is der wel hast
altied bij. En oek faak een brug.
Brienenoord of suk soawat.
Sjouke: Mar waar we 't net over
hadden is feit waar. As ut flees
dan lekker ruukt, en de groente,
dan hest er sin an om lekker en
gesellig te eten. Mar ons kien-
ders ete weer heel anders.
Marten: Och here ja. Nijjaars-
dag waren we bij de soan. Prima.
Een stukje oranjekoek, een
neutsje. Mar middus broad-ete
en pas Savus warm. Dan bist
goed hol en ropperig, en daar ete
jou niet neffens.
Fokke: Dou bedoelst wat skerp,
en een soat kruden en knoflook,
en sausje dit en sausje dat. Nee,
nee, gien pindas. Sausje over de
eteraasje. Sientje was eerst oek
nog al knoflokerig, mar ik ken
die lucht niet fele.
Minne: Och ik hew daar niet soa
feul preblemen met. Die dingen
ferandere. Jim ete toch oek niet
meer soafeul en soa fet as froe
ger wel? Nou ja, froeger, ik be
doel niet sevenhonderd jaar le
den!
De gedachten aan een reünie
voor oud-Leeuwarders, ergens
in de wereld, en van die stadsjers
die hier nog steeds of opnieuw
wonen, nemen vaste vorm aan.
De datum is wat uitdagend: Vrij
dag, dertien september 1985.
Maar de organisatoren redene
ren van: Liwwadders durve wel
wat an. Waar zouden die nou
bang foor weze? Vrijdagmiddag
Bouke: Ja, jim salie weer an 't
feestfieren hew ik begrepen.
Oudjaarsavund al fuurwerk op 'e
Oldehove. En 't hele jaar deur is
der wel wat te beleven. Ik kan in
Leiden nog een paar Liwwad
ders, die sal ik even warm make
foor de rewiene!
Sjouke: Och ja, Liwwadders kan
jou overal teugenkomme. O, had
één fan die mannen as jonkje op
Skilkampen woand. Daar skient
nou een groate brug te kommen
over de Kurkemeer. Foor 't fer-
keer naar Camstraburen en de
Groaningerstraatweg.
Fokke: Jou salie Cammingabu-
ren bedoele. Mien fader had oek
kunde op Skilkampen: ik loof
een van Keulen De ouwe man is
nog es een keer lilluk bij de
ouwe trapkebrug delsoade.
nou ja, deldonderd. 't Is goed
beteerd mar.
Minne: Mar van Keuken hoorde
't wel donderen seker. Klein
grapke. Wat ik oek sag was een
nije brug naast de andere over ut
groate kenaal de Skraans uut. En
een nije Boksummerdam. Der
mut minder ferkeer deur de stad
is de diepe bedoeling.
Wiebe: Dat su een segen weze.
Mar helpt ut? Steek nou es over
op de hoeke Peperstraat, Wud-
dummerdiek en Nijstad. Oek op
'e sebra must drave foor dien
leven. En ik hinkelepink toch al
niet soa hard.
Marten: Das waar. Brommers en
fietsers geve gien mielimeter
ruumte. Je gane met horden
over. Der waren laassen een
paar frouwen, twee susters, en
die seiden: we mutte hier weeks
een paar keer langes, mar we
binne alle keren blied as we sa
vus weer feilig tegare op bed
legge.
Bouke: Tegare op bed. Bij ons in
't huus was een man, die brocht
elke morren sien friendintsje
naast em een kopke thee op bed.
En dan kroop ie wel es even een
skoftsje bij hur onder de dekens.
Tabe: Suust dat hier wel fertelle,
Bouke? Nou ja, ut is oek soa,
Leiden is een mooi end fan ons
futenend.
Bouke: Ut gong altied goed. Mar
op een keer, hij murk ut niet,
striekt de mouw fan sien trui
langs de alarmknop. Dat hij lag
nog mar een tel achter ut breiden
broekje, of daar stuve twee die
kamer in. Konsternaasje. Mar
wel stil houwe! Eikeneen swijg-
plicht! Die hewwe jimme dan
nou oek!!!!
Vlga
en -avond, denkelijk in Zalen
Schaaf, met wat eten en drinken,
films en dia's, smout prate en
kunde treffeü
Maar alles staat en valt natuur
lijk met de animo. Om die te
peilen is besloten de mensen de
kans te geven zich nu reeds te
melden. Over een paar maanden
weet men dan of het kan door
gaan. En zo ja, met hoeveel men-
HET SUVERSTE GENOE
GEN BELEVE WIJ DEUR
HET VERVULLEN VAN ON-
SE PLICHTEN
VEUL MEENSEN VRAGE
ALLEEN DAN NAAR DE
OORSAAK, WANNEER DE
GEVOLGEN VOOR HUN
ONAANGENAAM WUDDE
OM ONS HEEM SAL HET
BETER WUDDE, AT HET
BETER WUDT IN ONS
sen, en voor hoeveel geld. Want
voor niks gaat de zon op, en een
eigen bijdrage komt er wel aan
te pas. Reageer dus en attendeer
anderen op deze reünie.
En schrijf dan naar: Reünie
Leeuwarden 700. Postbus
21000, 8900 JA Leeuwarden.
(Zelfs de postcode zegt ja tegen
Leeuwarden! U zegt ja tegen de
reünie!)
VEUL MEENSEN WILLE
WERKE ANNE VERBETE
RING VAN ANDEREN,
SONDER ER AN TE DEN
KEN OM TE BEGINNEN BIJ
SICHSELF
VEUL MEENSEN SIEN UUT
NAAR DE GEBRADEN DU-
VEN EN SE MENE ER AL
GENOEG VOOR DEEN TE
HEWWEN DEUR DE MON
TE OPENEN
r
"Hoe he'k ut die nou seid: wees toch voorzichtig met het spul dat
we van een andere lene. Nou, ik su zegge blief nou mar mooi
hangen, tot ik het met die meensen regeld hew."
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
