^P/NNR/R
SPORTWISSELPRIJS
ELFMAAL UITGEREIKT
EERSTE INTERVIEW
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
In het voorjaar van 1974 besloten Provinciale Staten van
Friesland tot het instellen van een sportwisselprijs naast de al
bestaande Gysbert Japicxpriis en de Joost Halbertsmapriis
voor literatuur. De prijs, bestaande uit een oorkonde, een
kunstvoorwerp en een bedrag in geld, zou jaarlijks toegekend
worden aan een persoon of vereniging, die zich op het gebied
van de sport verdienstelijk had gemaakt.
Een speciale Commissie, die Gedeputeerde Staten zou moeten
adviseren, werd begin '75 geïnstalleerd en bestond uit de he
ren Tom Boersma, Reinder Bosma, Jan G. Robert en Fenno L.
Schoustra met de heer Jan Nauta als toegevoegde vertegen
woordiger van het Provinciaal Bestuur.
Nu, 1985, bestaat deze Commissie uit de heren Reinder
Bosma, Ton Lelyveld, Jan van Olffen en Fenno L. Schoustra
en de heer Wim G. Rooding voor het Provinciaal Bestuur.
Op advies van de Commissie kenden Gedeputeerde Staten
van Friesland de Provinciale Sportwisselprijs tot dusver toe
aan de volgende personen of verenigingen:
1974
Atje Keulen-Deelstra
Irnsum
1975
Jan Kostelijk
Leeuwarden
1976
Harm Wiersma
Drachten
1977
Nuttert Timmerman
Wolvega
1978
Waling Dijkstra
Leeuwarden
1979
Volleybalver. Prins/DVC
Dokkum
1980
Hilbert van der Duim
Heerenveen
1981
Jan Rodenhuis
Leeuwarden
1982
Tjitse Smeding
Oudeschoot
1983
Geh.ver. DOV
Leeuwarden
1984
Jeen van den Berg
Heerenveen
Vervolg van pag. 7
krans maar om de schouders en
een eerste officiële huldiging.
Enkele dozijnen fotografen drij
ven de stralende winnaar weer
terug op het ijs, waar een over
gelukkige "heit" Van den Berg -
landarbeider in Wartena - a .n
de ene en een even gelukkige
"mem", die alles nog maar niet
goed kan begrijpen - aan de an
dere kant van de dappere zoon
wordt opgesteld.
"Even lachen, winnaar!"
"Geef je moeder maar een zoen
tje, hoor!"
"En kijk nou deze kant ook es
uit!"
Jeen van den Berg vindt alles
wel best. Hij heeft voorlopig
maar een zorg zo voor het front
van al die lenzen: "Ben ik wel
schoon in mijn gezicht?"
Hij lacht, hij zoent zijn mem, hij
kijkt ook die kant wel even op.
Hij is de gelukkigste man, die er
op dit moment in heel Friesland
te vinden is. Hij is de glorieuze
winnaar van een prachtig ge
slaagde strijd, die zonder enige
wrange bijsmaak aan de historie
kan worden toevertrouwd.
Daar. hij zoent zijn mem nog
maar een keer op verzoek. Ach,
wat geeft het ook, wanneer je
het doet als kersverse winnaar
van een Friese Elfstedentocht!
Tot nog toe zijn er niet de minste
teekens, die wijzen op flink win
terweer, dat gelegenheid geeft
tot het houden van hardrijderijen
en ander ijsvermaak.
Vandaag voor juist 50 jaar was
dat anders. Op den 19en Januari
1881 werd er door de IJsclub op
de baan achter den Prinsentuin
een hardrijderij van mannen ge
houden, wel niet onder gunstige
omstandigheden, maar de wed
strijd ging toch te midden van
sneeuwjacht en snerpende koude
door. Van de 35 personen die
zich hadden aangegeven, ver
schenen niet meer dan 18, die
met veel moeite de stad hadden
bereikt. De directie had ernstig in
overweging genomen de rijderij
niet te houden, doch de meerder
heid der deelnemers drong aan
op doorgaan. Publiek op de wal
len was er weinig.
De prijs 130,- werd behaald
door Durk G. Postma te Eerne-
woude, de premie 50,- door
Marten Castelein te Warga, ter
wijl een gratificatie van ƒ5,—
werd uitgereikt aan Klaas P. de
Vos te Oudkerk, Jacob de Jong te
Hardegarijp en Johannes van der
Zee te Sneek.
Te halvier was de wedstrijd af-
geloopen.
Sinds een jaar of vijf verkeert
Jeen van den Berg in de gelukki
ge omstandigheid te worden ge
sponsord door Finn-Air en dus
deel uit te maken van de zeer
plezierig samenwerkende Finn-
Airploeg.
En het is Jeen van den Berg
geweestdie er voor heeft ge
zorgd, dat de jonge Evert van
Benthem eveneens onder de
hoede van Finn-Air kwam.
Als trainer-raadgever van Van
Benthem heeft Jeen dan ook ge
deeld in het geweldige succes
van zijn pupil, die de oude leer
meester nu als Elfstedenrecord-
houder onttroonde.
Nog onderweg als toerrijder
heeft Jeen herhaaldelijk het pu
bliek gevraagd wie in de wed
strijd winnaar was geworden en
elke keer, dat de naam Van Ben
them opklonk, kon Jeen het niet
laten uitbundig zijn vreugde te
uiten.
"Hoi, hoi, hoi" riep ik dan, want
werkelijk man, ik had voor
speld, dat hij zou winnen en ver
dorie, het bleek nog zo te zijn
ook!"