^P/NNR/R SPORTWISSELPRIJS ELFMAAL UITGEREIKT EERSTE INTERVIEW STADSNIEUWS VAN VROEGER In het voorjaar van 1974 besloten Provinciale Staten van Friesland tot het instellen van een sportwisselprijs naast de al bestaande Gysbert Japicxpriis en de Joost Halbertsmapriis voor literatuur. De prijs, bestaande uit een oorkonde, een kunstvoorwerp en een bedrag in geld, zou jaarlijks toegekend worden aan een persoon of vereniging, die zich op het gebied van de sport verdienstelijk had gemaakt. Een speciale Commissie, die Gedeputeerde Staten zou moeten adviseren, werd begin '75 geïnstalleerd en bestond uit de he ren Tom Boersma, Reinder Bosma, Jan G. Robert en Fenno L. Schoustra met de heer Jan Nauta als toegevoegde vertegen woordiger van het Provinciaal Bestuur. Nu, 1985, bestaat deze Commissie uit de heren Reinder Bosma, Ton Lelyveld, Jan van Olffen en Fenno L. Schoustra en de heer Wim G. Rooding voor het Provinciaal Bestuur. Op advies van de Commissie kenden Gedeputeerde Staten van Friesland de Provinciale Sportwisselprijs tot dusver toe aan de volgende personen of verenigingen: 1974 Atje Keulen-Deelstra Irnsum 1975 Jan Kostelijk Leeuwarden 1976 Harm Wiersma Drachten 1977 Nuttert Timmerman Wolvega 1978 Waling Dijkstra Leeuwarden 1979 Volleybalver. Prins/DVC Dokkum 1980 Hilbert van der Duim Heerenveen 1981 Jan Rodenhuis Leeuwarden 1982 Tjitse Smeding Oudeschoot 1983 Geh.ver. DOV Leeuwarden 1984 Jeen van den Berg Heerenveen Vervolg van pag. 7 krans maar om de schouders en een eerste officiële huldiging. Enkele dozijnen fotografen drij ven de stralende winnaar weer terug op het ijs, waar een over gelukkige "heit" Van den Berg - landarbeider in Wartena - a .n de ene en een even gelukkige "mem", die alles nog maar niet goed kan begrijpen - aan de an dere kant van de dappere zoon wordt opgesteld. "Even lachen, winnaar!" "Geef je moeder maar een zoen tje, hoor!" "En kijk nou deze kant ook es uit!" Jeen van den Berg vindt alles wel best. Hij heeft voorlopig maar een zorg zo voor het front van al die lenzen: "Ben ik wel schoon in mijn gezicht?" Hij lacht, hij zoent zijn mem, hij kijkt ook die kant wel even op. Hij is de gelukkigste man, die er op dit moment in heel Friesland te vinden is. Hij is de glorieuze winnaar van een prachtig ge slaagde strijd, die zonder enige wrange bijsmaak aan de historie kan worden toevertrouwd. Daar. hij zoent zijn mem nog maar een keer op verzoek. Ach, wat geeft het ook, wanneer je het doet als kersverse winnaar van een Friese Elfstedentocht! Tot nog toe zijn er niet de minste teekens, die wijzen op flink win terweer, dat gelegenheid geeft tot het houden van hardrijderijen en ander ijsvermaak. Vandaag voor juist 50 jaar was dat anders. Op den 19en Januari 1881 werd er door de IJsclub op de baan achter den Prinsentuin een hardrijderij van mannen ge houden, wel niet onder gunstige omstandigheden, maar de wed strijd ging toch te midden van sneeuwjacht en snerpende koude door. Van de 35 personen die zich hadden aangegeven, ver schenen niet meer dan 18, die met veel moeite de stad hadden bereikt. De directie had ernstig in overweging genomen de rijderij niet te houden, doch de meerder heid der deelnemers drong aan op doorgaan. Publiek op de wal len was er weinig. De prijs 130,- werd behaald door Durk G. Postma te Eerne- woude, de premie 50,- door Marten Castelein te Warga, ter wijl een gratificatie van ƒ5,— werd uitgereikt aan Klaas P. de Vos te Oudkerk, Jacob de Jong te Hardegarijp en Johannes van der Zee te Sneek. Te halvier was de wedstrijd af- geloopen. Sinds een jaar of vijf verkeert Jeen van den Berg in de gelukki ge omstandigheid te worden ge sponsord door Finn-Air en dus deel uit te maken van de zeer plezierig samenwerkende Finn- Airploeg. En het is Jeen van den Berg geweestdie er voor heeft ge zorgd, dat de jonge Evert van Benthem eveneens onder de hoede van Finn-Air kwam. Als trainer-raadgever van Van Benthem heeft Jeen dan ook ge deeld in het geweldige succes van zijn pupil, die de oude leer meester nu als Elfstedenrecord- houder onttroonde. Nog onderweg als toerrijder heeft Jeen herhaaldelijk het pu bliek gevraagd wie in de wed strijd winnaar was geworden en elke keer, dat de naam Van Ben them opklonk, kon Jeen het niet laten uitbundig zijn vreugde te uiten. "Hoi, hoi, hoi" riep ik dan, want werkelijk man, ik had voor speld, dat hij zou winnen en ver dorie, het bleek nog zo te zijn ook!"

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1985 | | pagina 10