Friesland Bank
smmm
Uw eigen bank
waar was heeft niemand ooit
kunnen bewijzen, geloof ik.
Hij kwam altijd op de fiets en
mompelde vaak in zich zelf. Hij
was een goede dokter en hij
kwam dikwijls bij ons over de
vloer, omdat ik veel sukkelde. Ik
heb ook vier weken op Vlieland
doorgebracht en er, als kind uit
een arm huisgezin, veel plezier
gehad.
Ik geniet iedere keer als 't
Krantsje komt en mijn man, een
rasechte Amsterdammer, leest
het ook.
Roy Utah U.S.A.
Mevr. M.
Scheer-Schot
FORTUNA
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Op de hoek was de brij kokerij
van Teakema, waar je supenbrij
kon kopen. Ook sutelde hij de
brij uit langs de straat.
Zoals overal is er ook hier heel
wat veranderd in de loop der
jaren.
Leeuwarden A. Nauta
ULBE JONGE
GIET DIT WOL GOED?
Gisteravond halfacht kwam een
auto, B 8596, uit de stad rijden
over de rijksbrug bij den Gronin
gerstraatweg, terwijl een andere
er voor wachtte, ruimte genoeg
overlatende om te laten passee-
ren. De bestuurder van den eerst
genoemde scheen niet al te zeker
van zijn werk te zijn. Zijn voer
tuig reed met luid gekraak tegen
den ijzeren stander waarop de
afsluitboom rust bij 't afdraaien
van de brug en koerste daarna op
de herberg de 'Bleek' aan. Geluk
kig bracht de berijder den auto
tot staan. In minder dan geen tijd
stonden de inzittenden op den
weg; een angstig vrouwtje zei:
„och, och, ik wier der al bang for
en ik sei: Ulbe jonge, giet dat wol
goed; maar Bauke sei: lit Ulbe
mar ride, en der ha jy it nou. Hè,
hè'.
Bij onderzoek bleek, dat de
schokbreker verzet was; de auto
werd op het terrein van de her
berg de „Bleek" gereden en de
reizigers waren genoodzaakt per
andere gelegenheid hun woon
plaats Birdaard op te zoeken.
Hedenochtend is de auto opge
haald.
(1925)
De foto van de Fortunafabriek,
onlangs in 't Kleine Krantsje,
deed mij terugdenken aan mijn
jeugd, toen ik daar veel heb ge
speeld. Naast de fabriek woonde
een vriendin van mij, de familie
Bons.
Op het hoekje van de Harlinger
trekweg stond een groot huis en
daar woonde een meneer Schat.
Wij lagen er altijd met het schip.
Aan de overkant had je de
schoenfabriek van Van der Hey-
den, de steenhouwerij van De
Vries, de Lijempf, waar wij altijd
jeits haalden voor puddingpap of
in de koffie ('t was altijd erg
zoet), de CAF, een exportslage
rij, waar kalveren werden ge
slacht voor de joodse firma
Roosenberg. Dat is er nu alle
maal niet meer.
Ook was er eens een groente
drogerij en Siebesma en Prins
zat aan het spoordok, waar wij
wel kolen moesten laden. Daar
zat altijd een oude heer met
baard, als ik het wel heb een
zekere Balt en ook was er een
Weiland.
Later is mijn vader voor Over-
meer gaan varen met een hout-
praam van de Willemskade naar
het houtstek op Schenkenschans.
Daar was op het Harlingerend
het Galgehuisje, herinnerend
aan terechtstellingen in vroeger
jaren. Wanneer wij er voorbij
voeren vertelde mijn vader daar
van.
Leeuwarden Wed. G. V. d.
Lingen-de Groot
HANNES
De schrijver, aangeduid met de
initialen J. K. te Hilversum, ben
ik zeer erkentelijk voor zijn arti
kel „Vaders wil was wet in't Old
Burger Weeshuis" in 't Kleine
Krantsje nummer 473.
De Hannes, over wie hij schreef
(„Gehannes met het haar van
Hannes") was mijn broer, die
helaas in januari 1983 is overle
den. Hij was een leuke, vlotte en
openhartige kerel met een bij
zondere talenknobbel.
Was hij in het buitenland, dan
sprak hij in de kortst mogelijke
tijd de taal van dat land, of het
nu Italië, Denemarken of Zwe
den was, om van Engeland,
Frankrijk of Duitsland maar niet
te spreken.
Inderdaad kregen wij indertijd in
het Weeshuis wat meer zelfres
pect als we ons haar mochten
laten groeien. De kapper, bij wie
Hannes (voor mij Hannie) te
werk werd gesteld, was, voor
HET NACHTPITSJE
HARLINGERTREKWEG
Dokter Uffelie was ook onze
dokter en als kinderen noemden
wij hem (heel oneerbiedig) het
Nachtpitsje, omdat hij zo vaak 's
avonds laat nog kwam. Als hij
een recept had geschreven las hij
het drie of vier keer over en
hield het tegen het licht. Vaak,
als hij de deur al uit was, kwam
hij terug om het nog eens te
lezen. In die dagen was het ge
zegde, dat hij eens een verkeerd
recept had geschreven - of dat
Nog een foto van de omgeving van de Groene Weide. De gemoedelijke drukte van toen.
Het begin van de Harlingertrekweg in vroeger jaren. Wat er nu nog van over is? Niets.
Leeuwarden
mevr. G. Unema-Moll
zover ik mij herinner, een zeke
re Habbekottée aan de Eewal.
Zijn loon bedroeg een gulden in
de week, vermeerderd met enig
verval.
De door de heer K. beschreven
secretaresse heette Akke Büch,
een erg innemende "juffrouw".
De directeur, de heer AE. van
Nimwegen, zelf oud wees, is
vele jaren voorzitter geweest
van de Bond van Oud Wezen
van het Old Burger Weeshuis,
afgekort B.O.O.B.W.
Benieuwd ben ik wie er schuil
gaat achter de initialen J. K.
Haren A. H. Bergsma
JUDIT DRIELSMA
Judit Drielsma, over wie Wim
Bloemendaal schrijft in 't Kleine
Krantsje nummer 474, heb ik
heel goed gekend. Zij was bij
Feitsma op de Put hoedenmaak
ster, cheffin. Met Zwaantje de
Vries (Bijlsma), Dora Alma van
kapper Piet de Jong, Anneke
Stap (Kleinsma) en nog een
Sjoukje, van wie ik de achter
naam niet meer weet, waren we
in de mobilisatie van '14 - '18
dikke vriendinnen.
Bij Clara bakten wij aardappel
taart met gemalen rijst. Dora
deed de huishouding bij haar va
der, die vroeg weduwnaar was
en later hertrouwde met me
vrouw Van der Meulen op de
hoek van de Bleekerstraat, alle
maal goede kennissen, evenals
de moeder van Ibele en Henk
van der Meulen van de bierbrou
werij
Tien jaar terug heb ik met de
moeder van Wim Bloemendaal
nog veel gepraat in het Ver
pleeghuis Triotel. Wim's vader
Nico kende ik van de PvdA.
Heel veel hartelijke groeten aan
alle bekenden; ik word in maart
achtentachtig.
Bij een verbouwing vond ik on
der de vloer een koperen plaat
met de naam Fortuna er op.
Waar die plaat is gebleven-weet
ik helaas niet meer.
Leeuwarden Alb. Reitsma
FAMILIE SCHOT
In 't Kleine Krantsje nummer
471 schrijft mrs. Mini Scheer-
Schot uit Amerika, dat zij in
Leeuwarden was geweest en
niets meer had kunnen terugvin
den van Achter Pietersburen uit
haarjeugd.
Ik herinner me de familie Schot
nog h.eel goed; zij woonden
naast mijn grootouders Palstra.
Mimi's moeder was een kleine
gezette vrouw, blond en op wie
dochter Anna leek. Minke daar
entegen leek op haar vader, die
donker was. Vader Louis Schot
waS meen ik sigarenmaker; hij
rookte dan ook nogal eens een
sigaar.
Als wij naar de grootouders gin
gen kwamen wij ook over de
'trapkebrug' en onder het poort
je door. In donker durfde je er
alleen niet doorheen. Er brand
den geen lantaarns en daarom
liep je via de Willem Loréstraat
naar het streekje.
Er stond bij het poortje ook nog
een grote schoorsteen, die later
steen voor steen is afgebroken.
Het waren gezellige buurtjes in
die tijd. Ik herinner me nog en
kele namen, zoals Hemminga,
Dorenspleet, Jonker en Van Da
len.
De foto van de vroegere Fortu
nafabriek in een vorig Kleine
Krantsje deed er mij aan herin
neren, dat deze fabriek zijn kan
toor had aan het Ruiterskwartier
naast C. en A. Van 1963 tot
1974 vertoefden wij in dit pand
als de externe accountantsdienst
van de Frieslandbank. Voor wij
er introkken had notaris Rensing
er zijn kantoor.
