Friesland Bank
Uw eigen bank
niet meer het fijne van. Was het
dokter De Jong zelf of een pa
tiënt van dokter De Jong, die de
pieren voor het vissen achter
zijn kiezen bewaarde?
Misschien zijn er lezers van 't
Kleine Krantsje die meer bijzon
derheden van deze verhalen we
ten?
Leiden Tjaaktje F. Lugtenborg
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
NEGEN - TWEE SIGAREN
In het nummer 476 is een stukje
opgenomen van de heer A. H.
Bergsma uit Haren, betreffende
"Negen-twee sigaren", dit in
verband met het kampioenschap
van de L.A.C. Frisia in 1925. Dit
vereist m.i. wel een kleine cor
rectie.
Als echte Frisiaan heb ik vanaf
het veertigjarig bestaan van de
club zeer veel gegevens in mijn
bezit, uiteraard over het kampi
oenselftal 1925, met inderdaad
Willem Overmeer als keeper en
andere roemruchte spelers als
Anton Dalhuysen, "Graddus"
van Putten, Chris Visser en Theo
Kingma.
De laatste zie ik nog wel in Leeu
warden lopen, haast nog even
kwiek, en even correct als vroe
ger. Ik kan me nog herinneren,
dat Theo altijd tiptop op het veld
verscheen en even keurig het
veld verliet. Voor zover ik weet
heb ik hem nooit bemodderd ge
zien, terwijl de witte zakdoek in
zijn achterzak ook nooit man
keerde.
Maar nu terzake. Het optreden
in de kampioenscompetitie was
geen succes en de nederlaag te
gen Go-Ahead weet ik me nog
goed te herinneren. Als ik het
helemaal goed heb, is Willem
Overmeer die keer, tengevolge
van een feestje, later vertrokken
en stond hij niet al te fit tussen
de palen, waaraan mede de grote
nederlaag toe te schrijven was.
Maar van "Negen-twee sigaren"
is mij totaal niets bekend. De
heer Bergsma is zeker in de war
met de "Negen-drie" sigaretten,
die in de handel werden ge
bracht, toen het Nederlands elf
tal, toen nog in goede doen, een
overwinning van 9—3 op de Bel
gen had behaald, dit was m.i.
ruim na 1925.
Leeuwarden J. Wouda
Wij zijn helaas niet bij mach
te bij dit rokerige misver
stand als scheidsrechter op te
treden en wie gelijk heeft we
ten we dus (nog) niet. Maar
het op de markt brengen van
"Negen-twee sigaren" na het
echec van een "eigen" club
lijkt ons commercieel gezien
minder aantrekkelijk dan het
lanceren van "Negen-drie si
garetten" na die geweldige
triomf van ons Oranjeteam.
Red. 't KI. Kr.
SCHOOL 13
Naar aanleiding van de foto van
het personeel van School 13 in 't
Kleine Krantsje nummer 476
even het volgende. De heer
Steegstra werd later hoofd van
School 13 b. Juf Beukstra is ge
trouwd met meester Hendriks.
Rodenhuis was een prachtkerel;
hij was concierge. En de "onbe
kende juf" naast meester Van
Kuik was juf Bakker, bij wie ik in
de eerste klas heb gezeten.
Ik herinner me nog goed, dat
deze Juf Bakker, voor ze op de
fiets naar huis ging, twee loden
vlinders aan haar rokken speld
de om het opwaaien te voorko
men. Later is zij, dacht ik, ge
trouwd met meester De Jong,
maar ik kan me vergissen. Mis
schien weet een ander daar meer
van?
Overigens moet deze foto, die
genomen is achter de school in
de schooltuintjes, plusminus
1924 zijn gemaakt, want toen ik
in '25 op School 13 b kwam was
meester Steegstra daar al hoofd.
Ik mis op de foto Juf Van Dijk,
een hele lieve juffrouw, die aan
de Emmakade woonde, vlak bij
de Saskiastraat, waar ook de
brievenbus stond, waarin ik als
driejarige knaap mijn jasje heb
gepropt met behulp van een
stok. Mijn klompen en ijsmuts
gooide ik in het kanaal.
Door een toeval hoorde mijn
moeder later, dat er een jasje in
de brievenbus was gevonden en
daarna werd het keurig per post
thuisbezorgd. Dus toen al servi
ce van de P.T.T.!
Haarlem Jac. Vriend
De "eeuwige ruzietoestan
den" rond de joodse familie
De Vries zijn in vroeger jaren
in 't Kleine Krantsje vaker
ter sprake gekomen. Van het
waarschijnlijk droevige lot
van deze familieleden weten
we niets met zekerheid.
Onze abonnee, de schrijver
Sal de Jong, geeft in zijn
boekje "Joods leven in de
Friese hoofdstad" wel de na
men van verschillende
slachtoffers met de naam De
De grootste liefhebberij van dokter De Jong: in een bootje vissen op de Grote Wielen.
HERINNERINGEN.Het Zuidvliet met rechts "het Gouden Huuske'
Haarlem Jac. Vriend
Herinneringen, die je nooit ver
geet.
Ik ben geboren in het "Gouden
Huuske" aan het Zuidvliet en
toen ik in het begin van de twin
tiger jaren nog maar pas kon
lopen moet ik volgens mijn moe
der bijna verdronken zijn in het
Vliet, want ik wilde achter de
paaltjes langs, die aan de wal
kant stonden.
Een schipper heeft mij er met
een haak uitgehaald en het gek
ke is, dat ik me dat nog herinner,
ondanks het feit, dat ik toen nog
maar een jaar oud was.
Ik weet niet of anderen ook der
gelijke ervaringen hebben uit
hun vroegste jeugd? Maar als
mijn moeder het me niet had
verteld, was het mij misschien
nooit meer te binnen geschoten.
Er is nog veel te vertellen over
vroeger, wat we beleefd hebben
in de omgeving van de Saskia-
straten. Misschien weet een van
mijn vroegere kameraden, Henk
Luurs, Jan Stobbe, Jannie Reit-
sma, Johan Jorna of Adam van
Seyen daar nog eens wat van te
vertellen.
Ook herinner ik me nog goed,
dat op een zondag het vodden-
pakhuis van Hoeben is afge
brand. Dat moet omstreeks 1926
zijn geweest.
En, vraag ik me wel eens af, wat
zou er geworden zijn van de
familie De Vries, "Joodsje de
Vries?"
Er waren een paar zoons, Ben en
Sam en Alex. Zij hadden vaak
zondags ruzie en wij zaten dan
aan de overkant in de Willem
Loréstraat op een hekje te kijken
hoe Sam met een stuk ijzer liep
te zwaaien en zelfs eens met een
stuk ijzer de deur insloeg. De
bedden werden dan boven uit
het raam gegooid, soms, niet al
tijd natuurlijk, maar ik herinner
het me nog wel.
Vries, maar wij weten niet of
deze betrekking hebben op
de familie, die inzender be
doelt. Op de lange dodenlijst
komen o.a. voor: Alexander
Lion de Vries (1912-1942),
Benjamin (1908-1945), Ber
nard (1884-1943), Bernard
(1923-1942) Salomon (1906-
1943) en Salomon (1918-
1943).
Red. 't Kl. Kr.
CICHOREIFABRIEK
In een vorig Kleine Krantsje las
ik het verhaal „Vaders wil was
wet in't Old Burger Weeshuis -
Gehannes met het haar van Han
nes".
Deze Hannes werkte op de Ci-
choreifabriek en zelf ben ik mijn
kantoorloopbaan ook als veer
tienjarige begonnen bij Bokma
de Boer, dat was in januari 1923.
Ik kwam daar door een tip van
een dochter van een vroegere
vriend van mijn vader, wellicht
door de door Hannes bedoelde
juffrouw. Ik zat in het zevende
leerjaar van School 10 en zij
vroeg mij of ik geen zin had in
een kantoorbaan bij de Cichorei-
fabriek.
Hoewel ik maar ruim een jaar
langs de Dokkumertrekweg ge
lopen en gereden heb, heb ik
toch ook wel eens wat beleefd.
Half mei 1924 stapte ik over
naar de Algemeene Friesche Hy
potheekbank, waarover onlangs
ook al eens een artikel in't Klei
ne Krantsje stond.
Amsterdam G. Zondervan
DOKTER DE JONG
Ih vorige Kleine Krantsjes is ook
geschreven over de vroegere
huisarts De Jong. Er gingen veel
verhalen rond over deze unieke
persoonlijkheid. Mijn vader, een
collega van dokter De Jong,
kwam eens gniffelend thuis met
het volgende verhaal.
Op een zekere Oudejaarsavond
kwam er een boodschap bij dok
ter De Jong om met spoed bij
een patiënt te komen. Na wat
tegensputteren deed dokter De
Jong zijn plicht, verliet de war
me haard en ging door de koude
oudejaarsnacht naar het huis van
zijn patiënt.
Daar aangekomen vond hij geen
patiënt, maar een zeer vrolijk
gezelschap, dat hem ontving met
ongeveer de volgende woorden:
"Dokter, we hebben u het hele
jaar nog niet gezien; fijn, dat u
vanavond gekomen bent".
Het afscheid van de dokter moet
vrolijk geweest zijn.
Een ander verhaal ging over de
lievelingssport van dokter De
Jong, de hengelsport. Ik weet er
