HUIZUMER
HERINNERINGEN
VAN NA 1940
LEEWADDERS, i
WAAfi IS DIT
UIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
HALLO
HIER
HILVERSUM
ALS IK AAN
LEEUWARDEN
DENK.
Het gebeuren, dat ik het 'Kwik
staart' avontuur zou willen noe
men, is een van mijn beste herin
neringen uit de tijd na 1950. Het
bestuur van de Vereniging Kleu
terschool 'Huizum-West' werd
in die dagen gevormd door de
dames Groenewold en Weidema
en de heren Abbas, Kooij en
mijn persoon. De medewerking,
welke het van de leden onder
vond, was enorm. Het school
geld werd geïnd door een werk
groep van twaalf moeders, die
maandelijks bij de ouders het
verschuldigde incasseerden, en
een groepje vaders zorgde voor
reparatie van het speelmateriaal!
In onze kring, gewend aan gè-
meentelijke zorg voor open
baar onderwijs, was deze vorm
van medewerking een bijzonde
re ervaring.
Hierdoor gesterkt onderzocht
men de mogelijkheid om te ko
men tot de bouw van een perma
nente vierklassige school. De ge
meente, zich
vertegenwoordigend in de figuur
van wethouder Dijkstra, bleek
een geschikt terrein beschikbaar
te hebben bij de Hondecoeter-
straat. Bovendien zou een deel
van de bouwkosten kunnen wor
den vergoed, als de vereniging
zelf voor 20.000,- zou kunnen
zorgen. Zo werd het stoutmoedi
ge plan geboren bij particulieren
een renteloze lening voor dit be
drag in aandelen van 100,- te
plaatsen. Tot verwondering van
velen gelukte dit binnen de
vastgestelde tijd. Opmerkelijk
was het aantal Huizumers, dat
zelf geen kleuters op school had,
en toch een of meer aandelen
nam.
Zo herinner ik mij dat de heer
Barend v. d. Veen, die met zijn
toneelgezelschap in die dagen
met opvoering van 'De Heide-
pyk' met Liesbeth v. d. Werf in
de titelrol volle zalen trok, maar
liefst vijf aandelen van 100,-
nam! Het plan viel bij de daarbij
betrokken ouders in goede aar
de, zo zelfs, dat een van hen, de
bouwkundige de heer Zijlstra,
met een gedurfd ontwerp voor
een vierklassieke school met
speel-werklokalen kwam, gele
gen op een ruim terrein voor
speelruimte en schooltuintjes.
Het leek erop dat niets meer de
bouw van een eigen school in de
weg zou staan doch in april 1951
kondigde de regering een bouw-
stop aan. 't Duurde tot mei 1953
voordat de aanbestedling kon
plaatsvinden. De firma Pijnacker
en v. d. Meulen ging aan de slag
en onder leiding van architect
Venstra verrees langzaam de zo
begeerde ruimte.
Het werd nog november alvo
rens de school in gebruik geno
men kon worden. In oktober was
er een boomplantdag, waarbij de
vaders de kans kregen boompjes
te planten ter afgrenzing van het
terrein. Vanuit het V.V.H. ge
bouw trok de stoet kleuters
voorafgegaan door het muziek
korps 'Volharding' naar de in
gang van het gebouw 'De Kwik
staart' aan de Lucas van
Leydenstraat. Op de foto ziet u
de stoet vertrekken uit het
V.V.H. gebouw door de Carel v.
Manderstraat.
En hoe het verder is gegaan?
Wel, de school is nadat de Wet
op het Kleuteronderwijs werd
aangenomen, welke deze vorm
van onderwijs van Rijkswege
werd voorgeschreven, door de
Gemeente Leeuwarden in 1956
overgenomen. Later werd op
kosten van de Gemeente nog
een speellokaal bijgebouwd. De
Vereniging Kleuterschool 'Hui-
zum-West' werd na beëindiging
van de haar gestelde taak, opge
heven.
Leeuwarden H. T. ten Have
Vervolg van pag. 1
een Engelse radio-fabriek die er
groot belang bij had dat er juist
op zondag wat gezellige muziek
werd uitgezonden, want dat be
vorderde de verkoop. In Enge
land mocht dat niet en daarom
trad dit Engelse bedrijf op als
"sponsor" van een Nederlands
orkest. Arie van Nierop, later
bekend als VARA-omroeper,
kondigde de concerten aan in het
Engels en kreeg van de andere
kant van de Noordzee menig
complimentje voor zijn goede
uitspraak van deze taal.
Het AVRO-orkest stond onder
leiding van Nico Treep, die ge
trouwd was met de sopraan Hé-
lène Cals. Bekend van deze om
roep was ook de lunchmuziek
van het Boris Lensky-trio (viool,
cello, piano), met zang van Bob
Scholte. En velen zullen zich nog
het amusementsorkest van Ko-
vacs Lajos herinneren. Het
speelde, eveneens voor de
AVRO-microfoon, muziek in de
Duits-Hongaarse stijl. In de jaren
dertig moest men het veld rui
men voor de Amerikaans getinte
"Ramblers" van de VARA, on
der leiding van Theo Uden Mas-
man.
Het NCRV-orkest werd geleid
door Piet van der Hurk en dat
van de KRO door Piet Lusten-
houwer. Deze twee omroepen,
vooral de NCRV, deden het
krachtens hun beginsel wat rusti
ger aan in de amusementssector
dan de AVRO en de VARA, al
was deze laatste omroepvereni
ging toen heel wat beginselvas
ter dan nu.
Wat het gesproken woord be
treft, had de VARA een bijzon
der populair vervolg-hoorspel.
Dat was (op zondagmiddag) "De
Familie Mulder", met als hoofd
persoon de liefderijk in het gezin
opgenomen Ome Keessie (Wil
lem van Cappellen). Ik herinner
me nog altijd de aflevering,
waarin de oude baas naar de
tandarts moest om zijn laatste
tand te laten trekken. Onderweg
gaf hij voortdurend mompelend
uiting aan zijn angst voor deze
afschrikwekkende ingreep!
Hoeveel herinneringen maak ik
los met dit verhaaltje over de
goede oude "stoomradio"?
Leeuwarden W. H. Kuipers
(vervolg van pag. 8)
gymnasium in dat park met die
prachtige bomen. Als men na
veel omzwervingen tot aan de
einden van de wereld terugkeert
naar de stad "waar men is kind
geweest" doemen vele oude her-
Amersfoort J. v.d. Linden
In het begin van de twintiger jaren is deze kaart van het oude Huizum uitgegeven door een zekere "H. W." en dat zal,
dachten wij, de winkelier H. Wijbenga van de Voorstreek zijn geweest. De kaart is verstuurd door Stijntje van der Veen
van Achter de Hoven 224 aan de heer H. J. Nauta in Menaldum, die zij berichtte "Maandag te zullen langskomen"
"Hartelijk gefeliciteerd met uw geboortedag en wil U mij even van de Halte afhalenMisschien zijn er echte Huzumers,
die zich zelf herkennen op deze plaat
en om precies te zijn in het begin
van de zestiger jaren, dreigde er
een bijzonder karakteristiek
hoekje van oud Leeuwarden te
verdwijen; het schilderachtige
Luilekkerland. De huisjes van dit
bijzondere streekje aan de
Nieuwburen waren het eigen
dom van de Hervormde Diaco
nie, die zich meer en meer ge
plaagd voelde door de stijgende
lasten van het onderhoud. De
eigenares wilde de eeuwenoude
woninkjes wel te koop aanbieden
met het grote gevaar, dat ze
spoedig zouden degraderen tot
pakhuisjes of autoboxen. Geluk
kig stuitten de plannen op veel
verzet en uiteindelijk kwamen de
huisjes geheel gerenoveerd uit de
strijd: sinds die tijd kunnen we
het Luilekkerland weer beschou
wen als een toeristische trek
pleister in de stad.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat I
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antivoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het..." met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
inneringen op.
Die herinneringen concentreren
zich op den duur maar op enkele
aspecten van onze oude stad.
Maar die blijven dan ook onver
getelijk. Het décor van de oude
stad gaf daaraan blijkbaar onuit
wisbare trekken.
Voor die hun jeugd daar moch
ten leven blijft Leeuwarden al
tijd Leeuwarden. Wat er ook
moge veranderen. Voor hen
blijft er tenslotte maar één stad,
waarheen zij graag terugkeren,
zij het alleen maar in hun dro
men.
