LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
BIJNAMEN UIT HET
OUDE LEEUWARDEN
NARE HERINNERINGEN
AAN WAARDELOZE
SPOORWEGOBLIGATIES
Rafles
Iemand uit de Boterhoek
Ramona
Een vrouw met zeer lang
haar. De jongens zongen:
„Ramona, wat stink je weer
naar boerekool."
Roek, De
Rooie Hannes
Was boodschaploper voor
karrijders. Verkocht ook
wandelstokjes op de kermis.
Woonde Hoeksterachterom.
Skapeskeerder, De
Was eigenlijk schoenmaker,
maar ook barbier. Nam zijn
gereedschap mee naar de
kroeg. „Za'k die even ske-
re?" Verdiende zo weer een
stuiver voor een borreltje.
Skeukerige Johannes
„Zeven broeken nog gien bil
len".
Slingerbiele, De
Harmonicaspeler uit de buurt
van het Vliet. Werd een on
telbaar aantal malen gever
baliseerd voor het muziek-
maken zonder vergunning.
Een paar maanden geleden heb
ben we in 't Kleine Krantsje een
verhaal gehad over het verzame
len van Russische spoorwegobli
gaties. Een van onze abonnees,
de heer S. D. Feenstra uit Gou-
Snorrewiets
Is straatwiedster in gemeen
tedienst geweest. Liep op ou
dere leeftijd altijd met de
sleutel in de hand achter de
muziek aan. „Wiets ma'k
even op je fiets?" zong de
jeugd, maar Wiets heette ei
genlijk Siets en zij had geen
fiets. Zij leefde van 1890
tot 1956.
Speur, De
Swat geel
„Was altijd swat en geel om
het hoofd." Bekende figuur,
die zich graag aanbood om
op auto's en fietsen te passen.
Beter bekend als Willem of
Swatte Willem.
Swatte Trien
Uit de Wolvesteeg.
Taartsjevreter, De
Tango, De
Woonde op de hoek van de
Haniasteeg en het Ruiters-
kwartier. Een klein kereltje;
zat met de mattenklopper de
jeugd achterna.
turn, was er in korte tijd in ge
slaagd een aardige collectie op te
bouwen enthousiast vertelde
hij ons over zijn nieuwe liefheb
berij.
Dat dit verhaal ook aan pijnlijke
Tsjieng boem
Voluit: Tsjieng boem Tinus
inne mast
Tuunpliesje, De
De kleine agent van politie
Fetter was aan het eind van
zijn loopbaan wachter in het
Rengerspark. „Pliesje Fetter
gaat voor alle jonges oppe
kletter."
Uuthangbord, Het
Een sigarenmaker, die ook
aanspraak mocht maken op
de fraaie naam De luxe kur-
ketrekker.
Vetpanne, De
Een onderwijzer van de
Leeuwarder Schoolvereni
ging, die een zwarte bolhoed
droeg.
Vrouw snorke
Vrouw zonder schaduw, De
Nogal aan de tengere kant.
Zuurkoning, De
Een joodse koopman, die ook
jaren op de markt heeft ge
staan. „Niemand verkocht
zulke heerlijke zure bommen
als hij."
zaken deed herinneren bleek ons
uit een brief van een andere
abonnee, mevrouw J. Menger-
Mollema te Leeuwarden, die ons
het volgende berichtte.
"Het artikel over de Russische
obligaties riep bij mij een paar
zeer dramatische herinneringen
op. Mijn ouders hadden een
boerderij in een dorp in Fries
land en mijn vader huurde land
van een bepaalde familie. Toen
deze familie het land zelf wou
gebruiken moest mijn vader er
af, waarna hij omstreeks 1914,
1915 de mooie boerderij ver
kocht.
Vrienden van mijn ouders advi
seerden mijn vader voor het ge
ïncasseerde geld obligaties te ko
pen van de Russische
Spoorwegen. Die gaven 6% ren
te en je kreeg aan rente in Ne
derland toen maar 2V2 procent.
Eerst wilden mijn ouders het
niet, maar na een hele dag bab
belen gaf mijn vader zich gewon
nen. Dus werden er obligaties
gekocht.
Maar eenmaal werd er daarna
een bonnetje geknipt en toen
vond in Rusland de revolutie
plaats en. al het geld van
mijn ouders was weg."
Dergelijke drama's zijn er, dach
ten wij, veel meer gebeurd en
dat het nog tragischer kon gaan
schreef mevrouw Menger ons in
deze zelfde brief.
"Een paar dagen na het drama
met mijn ouders voltrok er zich
een tweede tragedie en wel in
Deinum, waar het dominees
echtpaar Swart zich verdronk,
een dochter nalatende. Ook zij
hadden de ongelukkige papie
ren. Mijn ouders waren er zeer
van onder de indruk, daar de
dominee en zijn vrouw voor zie
ken en minder bedeelden zeer
sociaal voelende mensen waren
geweest."
BEVESTIGD
Tot zover mevrouw Menger-
Mollema, wier indrukwekkende
verhaal betreffende het domi
neesechtpaar bevestigd werd
door een abonnee van over de
negentig; hij zat in die tijd 's
middags als scholier van buiten
de stad in een "overblijflokaal"
aan de Willemskade, samen met
de dochter van dominee Swart.
Op het oude kerkhof van Dei
num hebben wij overigens niets
kunnen vinden, dat nog herin
nert aan dit ingrijpende drama,
dat toen in Friesland een diepe
indruk moet hebben gemaakt.
UIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
Deze kaart mag dan te voorschijn zijn gekomen uit Grootmoeders Ansichtenalbum, een echte prentbriefkaart was dit
toch eigenlijk niet. Het was meer een reclamekaart, al kon ze wel verzonden worden, wat in dit geval niet is gebeurd;
Oma heeft de kaart wellicht van de bakkerij gekregen en bij haar verzameling in het album ondergebracht, "Wij eten
brood van Excelsior" zegt dit weldoorvoede stel en toen de kaart, natuurlijk door Excelsior zelf, werd uitgegeven kon
men daarvoor nog op het Oldegalileën terecht. Maar dat kan nu ook al niet meer; zo zal, als we maar een beetje geduld
hebben, alles veranderen in de loop van de tijd.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
zen exemplaar van het boekje "Leeuwarden ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
