UIT DE MOOIE TIJD VAN
SPEL EN KATTEKWAAD
EIGEN
HUIS?
leenwarder
onderlinge
Dan waardevast
verzekeren!
Brand vanaf 40 ct.
per 1000.
l'itgebreid vanaf 75 ct.
per 1000-
9S ct. incl. glasschade.
Extra uitgebreid f 1,10.
verzekeringen ïLa.
Was de nieuwe Van Sytzama-
school voor die tijd een modern
schoolgebouw, zoals ik in de eer
ste aflevering van dit verhaal al
schreef, toch was nog niet alles
volmaakt. De capaciteit van de
C.V. bleek onvoldoende en
moest verdubbeld worden. Men
dacht dit karwei onder schooltijd
wel even te kunnen klaren en
dus gingen de monteurs aan het
werk.
Toen er ook in onze klas zo'n
monteur aan de gang ging en
begon met het in- en uit elkaar
schroeven van de radiatoren was
er geen kind meer, dat nog naar
de meester luisterde. Vooral ik
zelf had meer oog voor de pij-
pentangen van de monteur dan
voor de lessen van de meester.
Maar dat zinde onze meester
Sixma niet erg en toen de mon
teur hem ook nog vroeg even te
willen helpen met het verschui
ven van een kast liep hem de gal
over en stapte hij naar het hoofd
van de school, de heer Van der
Schaaf. Die nam de zaak in
ogenschouw en stuurde alle klas
sen naar huis. Veertien dagen
later mochten we weer verschij
nen; het karwei was geklaard.
Toen de school in gebruik werd
genomen waren de achterste
vier lokalen, twee beneden,
twee boven, nog niet afgewerkt
en met een muur gescheiden van
de rest van het gebouw. Maar
toen de onderste lokalen werden
gebruikt voor het opslaan van
wuttels en siepels van de gaar
keuken was de aanwezigheid
van vooral de laatste produkten
goed te ruiken. Na de oorlog
werden die lokalen tijdens de
grote vakantie afgebouwd en in
gebruik genomen.
SNOTJONGENS
Niet onvermeld mag blijven, dat
wij als snotjongens gedurende de
bouw van de nieuwe Van Sytza-
maschool de werkzaamheden
goed in de gaten hielden.
Buiten werktijd werd het bouw
terrein bewaakt, nou ja, be
waakt, door een klein manneke,
een oud koloniaal, die meen ik
Van Zandvoort heette. Op een
keer was ik er bij, dat een stel
grote knapen de man omkochten
met een flesje bier - hij stond
ons toen toe de ladder op te
gaan.
Wij dus naar boven op het dak -
zelf was ik toen een jaar of ze
ven, acht - en terwijl het stel de
grootste pret had, was de oppas
ser maar aan het soebatten om
weer beneden te komen. Ik zou
het nu niet meer durven.
Van de mooiste lessen, die wij bij
meester Sixma hadden, stond bij
mij het wekelijkse zanguurtje
bovenaan. Met een meisje uit
onze klas, Truida Weusting,
mocht ik altijd voorzingen. Het
waren versjes, die al jaren op het
programma stonden, maar mees
ter maakte er wat bijzonders
van.
In de vijfde klas zongen we wel
samen met de zesde klas van
meester Sipma en er werd dan
wel drie- en vierstemmig gezon
gen, prachtig was dat. Sixma
kwam uit Friens en hij was een
echte buitenman. We leerden
ook een paar Friese versjes, wat
toen een bijzonderheid was.
Onder zijn leiding legden we ook
een tuintje aan aan de oostkant
van de school; het is er nu niet
meer. We hebben er o.a. tuin
kruid gekweekt, dat we op een
meegebracht stukje roggenbrood
mochten doen en mochten ope
ten.
SCHOOLREISJE
Ons eerste schoolreisje maakten
we toen ook. Helemaal naar
Steenwijk met de trein! Juf Ro
sier was ook mee. Het werd een
pracht dag.
Later zijn we nog een keer naar
Ameland geweest. Toen kwa
men we midden in de nacht
thuis, want de boot had vastge
zeten op het Wad. Voor zo'n reis
werd het hele jaar gespaard, elke
week een dubbeltje - voor som
migen een zware opgave.
Meester was intussen getrouwd
en op een middag verscheen
plotseling het schoolhoofd Van
der Schaaf in de klas om meester
Sixma wat in het oor te fluiste
ren. Ik zie hem nog van kleur
verschieten en haastig het lokaal
verlaten. De heer Van der
Schaaf deelde ons mee, dat we
naar huis mochten, omdat mees
ter vader was geworden.
Ik liep naar huis en bij de Twee
de Vegelindwarsstraat gekomen
zag ik vrouw Harms, die er, als
zo vaak met buurvrouw Tuinhof
stond te praten, nogal schrikken
- ze was zeker bang het eten niet
op tijd klaar te hebben.
OCH HEDEN JONKJE
„Och heden jonkje," zei vrouw
Harms, „is't al vier uur weest?"
„Nee bufrouw," zei ik, „we
mochten eerder uut skool, want
ons meester het een klein kients-
je kregen!"
Op dat moment passeerde de be
kende dokter Uffelie op 't fietske
en hij barstte in een luid gelach
uit, toen hij mij hoorde. Maar
waarom hij zo moest lachen be
greep ik niet.
Ik heb de beste herinneringen
aan mijn schooltijd en het spijt
me nog, dat ik meester wel eens
een vervelend ogenblik heb be
zorgd. Zo stapte tijdens de les
eens het schoolhoofd het lokaal
binnen met een levensgrote
pliesje in zijn zog. Ik zie meester
nog rood aanlopen. Wat was er
nu weer gebeurd?
„We waren de vorige dag, een
woensdag, met een stel jongens
'op avontuur' geweest, richting
Schilkampen. Over de Spoor
brug en dan pootjebaden in de
Greuns. Op de terugweg pas
seerden we achter elkaar de toen
nog aanwezige Poppebrug. De
bedieningskant lag aan de zuid
zijde en wij liepen dus van noord
naar zuid. De voorste man
schopte de grendel los en toen de
hele stoet, helaas op de kleinste
na, er over was, gaven we de
brug een duw, waardoor die
opendraaide. En toen wij weg,
vanzelf.
De brugwachtster, vrouw Van
de Veer, stond op het hoekje
van het Fabrieksbuurtje als altijd
te praten en begon luid te roe
pen, dat we de brug weer moes
ten sluiten, maar dat durfden we
niet. De kleinste jongen, Gerrit
van der Berg, hadden we even
wel niet over de brug laten gaan
en. hij werd gepakt. Hij moest
opbiechten wie we waren en
waar we op school gingen en zo
had de politie de volgende dag
alle dadertjes bij elkaar. Ik weet
niet meer hoe dit verder voor
ons is afgelopen, maar het zal
wel op het bekende strafwerk
zijn uitgedraaid: „Je mag niet
brugdraaien" - honderd keer.
Enfin, aan het schoolgaan op
School 13 kwam na het zesde
leerjaar een eind, want alle ze
vende klassen werden bij elkaar
gevoegd op de Keizersgracht-
school; alleen kwamen er we
gens plaatsgebrek daar ook nog
twee zevende klassen op de Ge
meenteschool 1, aan de Druif
streek, ook wel de Geertse-
school genoemd. Hier hadden
we meester Ridder, een heel aar
dige man, die uit Ameland
kwam.
VOORBIJ.
Na het zevende leerjaar ver
spreidden mijn klasgenoten zich
over verschillende scholen en
voor mij werd het de Ambachts
school. De tijd voor spel en kat-
tekwaad was voorbij.
Leeuwarden
G. Brinck
Nadat we de Poppebrug hadden opgedraaid, maakten we dat we wegkwamen
(Vervolg van pag. 4)
spelen, de Florentiner mars of zo
iets.
Op dat moment kwam er een
slager aan, die een koe met zich
meetrok, daarbij geholpen door
een knecht. Of het nu kwam
door de muziek of door de losse
planken vloer weet ik niet, maar
.de koe kreeg het op haar heu-
Ipen, rukte zich los en zette het
op een lopen, richting Bewaar
school 6.
Wij als kinderen er allemaal ach
teraan. Daar holde het beest de
Menno van Coehoornstraat en
het schoolplein op van School 6.
Gelukkig was het middagpauze
en het schoolplein verlaten. Het
hek aan de Menno van Coe
hoornstraat werd gauw dichtge
daan door de slagersknecht, ter
wijl de slager zelf naar de
voorkant van de school liep om
daar ook het hek van het school
plein af te sluiten.
De koe zat nu gevangen, maar
het beest was aardig dol en
kwam met grote sprongen op het
hek af, wat haar een bloedneus
kostte.
Ondertussen was het school
hoofd, meester De Vries, ook
verschenen, want die kon de
achterdeur niet meer uit, vanwe
ge de koe. Wie toen de politie op
de hoogte heeft gebracht weet ik
niet, maar een tijdje later ver
scheen er een „grote" open auto,
waarin Commissaris Wesser zat,
compleet met snor en jachtge
weer.
Veel bekijks natuurlijk, want het
liep al tegen schooltijd en er
kwamen steeds meer kinderen.
Via de woning van meester De
Vries nam de Commissaris plaats
achter een houten hek, dat we
ook op de foto konden zien. Hij
moest wachten tot de koe zich
omdraaide, want hij wilde hem
in de kop schieten.
Er waren twee schoten nodig.
Het beest viel en de slagers
sprongen toe en lieten direct het
bloed uit de koe lopen. Het
schoolplein rood gekleurd!
Meester De Vries klapte in z'n
handen en wij moesten de school
in, want het was ondertussen al
over tweeën geworden.
Dit kwam allemaal bij mij boven
toen ik de foto's in 't Kleine
Krantsje zag.
Goor
Henk Boersma
Ei'Wtil Leeuwarden
Tel. OSS -
