Friesland Bank
Uw eigen bank
Men kent er de Friese
verhoudingen en ts bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
De foto had betrekking op de
vroegere Seringebuurt, een
van de vele straatjeswaaruit
de Weerklank bestond. Van
de mensen, die op de foto
voorkomen, weten we helaas
niets.
Rd. 't KI. Kr.
AREND DE JONG
Naar aanleiding van uw artikel
in 't Kleine Krantsje over de per
soon Arend de Jong graag nog
even het volgende.
Arend kwam uit een gezin van
zeven kinderen, van wie mijn
moeder de jongste was. Toen
mijn moeder zes weken oud was
overleed vader De Jong, die van
beroep klompmaker was.
Door de bittere armoede in de
veenstreken was er in die tijd
practisch geen medische hulp
aanwezig.
Arend werd gehandicapt gebo
ren met onvolgroeide onderbe
nen en armen, waaraan de elle
bogen ontbraken - ze waren dus
totaal stijf. Hij heeft nooit enig
onderwijs genoten, omdat ver
voer en de armen dit niet toelie
ten.
In 1898 verhuisde de weduwe
De Jong-Pijler met haar zeven
kinderen naar Neuss in Duits
land, waar werk was voor haar
en enkele van de oudste kinde
ren. Arend kwam daar bij een
kuiper in de leer en heeft er het
kuipersvak tot 1916 uitgeoe
fend.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog
werden veel buitenlanders in
Duitsland aangeraden maar
weer naar hun land terug te
gaan, ook al om de zeer slechte
Duitse voedselsituatie.
De weduwe De Jong-Pijler
keerde met vier kinderen naar
Friesland terug; twee dochters
waren intussen met Duitsers ge
trouwd en ook Arend bleef er
nog.
In 1924 was de economische si
tuatie in Duitsland zo slecht, dat
Arend besloot naar Leeuwarden
te gaan. Eerst kwam hij bij zijn
oude moeder en later bij ons
thuis. De familie zorgde, met
steun van de gemeentelijke ar-
menkamer, voor een vervoer
middel. Mijn vader maakte en
kele knieplankjes met leér en
krukken en een negotiekistje.
Bedelen wou Arend niet - daar
was hij te trots voor. Bovendien
was hij zeer fantasierijk, wat
hem vaak moeilijkheden ople
verde.
De lichamelijke verzorging van
Arend kwam grotendeels voor
rekening van mijn moeder, ook
al doordat mijn grootmoeder
ziek werd. In 1929 overleed
deze en Arend zou in het huisje
in de Poppebuurt, waardoor hij
tevens wat huisraad kreeg. Hij
wilde zelfstandig wonen en de
familie zou hem in het huisje
regelmatig verzorgen. Door
overlijdensgevallen in de familie
was de verzorging evenwel mi
niem.
Na afbraak van de Poppebuurt
kwam Arend in een scheepje,
daarna in het zogenaamde Arm
huis en weer later in Drachten
terecht, waar hij door zijn agres
sieve houding ook niet welkom
was. Weer later is hij terechtge-
(Vervolg op pag. 11)
Zijn er lezers van 't Kleine
Krantsje, die Wieger Jonker nog
hebben gekénd? Wieger Jonker
was in vroeger jaren in Leeuwar
den en zeer opvallende en apar
te figuur. Hij was gebocheld en
liep met een petroleumkar en hij
had, zei iedereen, een geweldige
kijk op het weer. Terwijl hij voor
zijn vrouwelijke klanten de pe-
troleumkannen vulde leverde hij
er gratis een weersvoorspelling
bij. 'Hoe komt het vandaag met
het weer, Wieger?' De petro
leumboer tuurde dan een lange
tijd naar de lucht en sprak dan
een verwachting uit, die heel
vaak uitkwam ook.
RITSKO VAN VLIET
Bij het regelmatig tegenkomen
van de naam "Ritsko van Vliet
senior" in 't Kleine Krantsje ko
men er bepaalde herinneringen
bij me boven uit de beginjaren
van de Tweede Wereldoorlog,
toen ik als knaap van omstreeks
acht jaar in de Pieter Feddes-
straat woonde tegenover de Fa
milie van Vliet.
Bij de verjaardagen van mijn ou
ders kwamen de heer en me
vrouw Van Vliet meestal 's
avonds op visite. Ik vond het dan
een hele belevenis als Ritsko (hij
had toen, als ik me goed herin
ner, de artiestennaam "Riso Ja-
vano") wel eens mee kwam en
enige goocheltrucs met kaarten
of geldstukken vertoonde.
Van zijn broer Lou was ik nogal
onder de indruk als die zaterdags
bij de Zwaluwen zijn voetbal
trucs tentoonstelde. Merkwaar
dig detail: de een met zijn han
den vlug, de ander met zijn
voeten.
De oude heer Van Vliet zelf kan
ik me alleen herinneren, wande
lend met de handen op de rug en
de hoed enigszins in de nek.
Overigens vraag ik me af, wat er
van Lou is geworden. Ik ben zijn
naaam, dacht ik, nooit tegenge
komen bij de Cambuurspelers,
maar dat zal wel niet aan zijn
balvaardigheid hebben gelegen.
Hoogvliet R. Kuipers
NIEUWEBUREN
Hartelijk dank voor de publica
tie van de foto van de Nieuwe-
buren op de voorpagina van
nummer 492. De plaat heeft heel
wat herinneringen opgeroepen.
Naast de eerste Leeuwarder wol
kenkrabber een kapperszaak,
vervolgens een woonhuis, en
daarnaast de, vermoedelijk oor
spronkelijk twee woonhuizen,
Nieuweburen K 187, van 1865
tot 1939 bewoond geweest door
de familie Beucker Andreae.
Eerst door Boukje Bolman
(1822-1886) en haar gezin be
staande uit twee zoons en vijf
dochters, tenslotte door dè drié
jongste dochters, Meintje (1855),
Boukje Maria (1859-1929) en
Margaretha Cornelia Henriette
(1864—1932), die zich jaren lang
ingezet hebben voor hun mede
mens.
Hun vader was Mr. Johan Hen-
rik Beucker Andreae, advocaat,
schoolopziener en tenslotte bur
gemeester van Leeuwarden ge
boren 1811, overleden 1865.
Voor zijn huwelijk heeft hij ver
schillende reizen gemaakt naar
Griekenland en Italië, waarover
hij enige boeken heeft geschre
ven.
Het huis aan de Nieuweburen is
voor generaties van ons geslacht
een rustpunt geweest, waar het
verleden door vele, ook tastba
re, herinneringen herleefde,
maar ook het heden niet verge
ten werd. Helaas is dit alles door
afbraak en vervanging door een
modem gebouw, voltooid verle
den tijd geworden.
Drachten H.B.A.
HOE IS HET MOGELIJK
wonderen en zich afvragen waar
het gefotografeerde punt kon
zijn geweest. Werkmanslust,
Achter de Hoven, Boterhoek?
Toevallig liet ik de naam Weer
klank vallen - kennelijk iets te
beslist, want de voorzitter vroeg
mij direct om dit dan maar eens
uit te zoeken. Geen eenvoudige
zaak, want Leeuwarden stond
vroeger bol van de eenkamer-
woninkjes, waarvan ik er maar
weinig heb gekend. Als het nu in
Huizum was geweest.
Thuis gekomen direct aan het
sneupen in de talloze verschenen
boeken en boekjes over (Oud)
Leeuwarden. Maar nee hoor,
niets wat er op leek. Na het
middageten verder gezocht,
maar ook nu zonder resultaat.
Tot. mijn vrouw met de post
en met het nieuwe Kleine
Krantsje binnenkwam.
In ben altijd nieuwsgierig wat er
in staat en nam als gewoonlijk
het blad direct even door. En,
hoe is het mogelijk, wat zie ik
daar op pagina 4 onderin? De
foto, waarnaar ik zo lang ver
geefs had gezocht!
Uit het onderschrift maakte ik
op, dat mijn veronderstelling
juist was geweest: het bleek in
derdaad de Weerklank te zijn.
Wel ben ik nu nog nieuwsgierig
naar de naam van het gefotogra
feerde straatje en zou ik graag
willen weten of er iets bekend is
van de mensen, die op de foto
staan.
Leeuwarden Abonnee
Op 1 november was het vijf en
twintig jaar geleden, dat onze
huidige directeur in dienst trad
van de Woningstichting Leeu-
warden-Leeuwarderadeel. Dat
feit werd o.m. gevierd met een
bijeenkomst van het bestuur,
waarbij ook aanwezig was de
directeur-van de Nationale Wo
ningraad, de heer N. van Velzen.
In 'n toepasselijke speech vertel:
de de heer Van Velzen dat de
N.W.R. in haar archief nog een
aantal glasnegatieven had van
vooroorlogse woningen. Daarbij
was ook een negatief van Leeu
warden en daarvan was nu een
afdruk gemaakt - als cadeau
werd de ingelijste plaat aan de
jubilerende directeur overhan
digd. Maar waar precies de foto
was gemaakt kon de heer Van
Velzen niet vertellen.
Iedereen de foto natuurlijk be-
