DICKVANDERHEI IDE IRfREKLAME
GESPREKKEN OP DE
wever
QMj Jlet my f 'tfUfe
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT
Uw specialist heeft ook dit jaar weer een groot
assortiment luxe vuurwerk o.a.:
JACHT- EN SPORTHUIS
Tel. 123056
jozef is
adviesbureau voor reklame en publiciteit jOZSf isf3ëlsstr33t 10 leöUWSrden 058—124984
Bouke Spoorman is al eerder ko
men en blieft nou Oud en Nij
mar over. Hij was hier foor de
begrafenis fan een neef, en uut
die sien leven wurre wat saken
naar foren haald. In dat ferband
fait dan ut woord beren. Nee,
niet die ruge beesten, mar.
Lees self mar bij Tabe Ruutsje,
Sjouke Sukerslak, Wiebe Poats-
je, Lange Marten, Minne Mager,
Fokke Vutman en as eregast
Bouke Spoorman.
Bouke Spoorman: Ik moest hier
foor een begrafenis hene en toen
docht ik en Tabe-en-die fonnen
dat goed: Ik blief mar hangen tot
de Kestdagen en Oud en Nij
over. Dat soa doende.
Tabe Ruutsje: Och ja, wat su't
weze. Weer heen en weer naar
Leiden foor een dag of tien. Gien
sprake fan! Wie of er doad was
Sjouke? Een an trouwde neef.
Katrinus. De Beerder, nou ja.
Sjouke Sukerslak: Ik weet wie je
bedoele. Son dikke kerel met
een stem as een oordeel. En ja,
hij kon oegriesluk bere. Alles
wat ie fertelde was heel erg slim,
of heel erg mooi, of ut dee heel
erg seer. Ja, dat seiden se wel, de
Beerder.
Lange Marten: Toch rake die
bijnamen der uut. Je suden se
allemaal nog es opskrieve mutte.
O, staan se allemaal in één of an
der boekje? Das temeensen wat.
Ik ken trouwens niet segge, dat
ik dizze Katrinus kannen hew.
Fokke Vutman: Nee, ut doet mij
oek niks. Mar wat is 't een mooi
woord niet? Bere. Ik denk dat in
alle femielies wel son feguur
foorkomt. Daar hew je hem oek
weer te beren. En in 'e pollentiek
kenne se al soa bere!
Minne Mager: Reken maar. Ons
ouwe kombooi of die Rus met
sien faste modderspat op 'e kop.
En Uultsjeboer en Lubbert en
bufrouw Smit-Kroes. En de foet-
balmannen. Toen we fan die Bel
gen ferloren. Beenhakker en
Louw met'e snor!!
Wiebe Poatsje: Ik hew dizze Ka
trinus loof ik wel kannen. Hij hét
woand in de buurt fan 't Peper-
muntsjefebriek. Saskia of Welge
legen. Bouke skudt dan ja. Mooi.
Ja, hij knikt fan ja. Hij liep met
kwitaanses. Nee, hij ston meer
dan ie liep. Prate en swetse.
Tabe: Seg mar: bere! Daar draait
ut toch op uut. Der kwamen wel
klachten bij sien baas over sien
geouwehoer. Ik weet nog fan
een frouw, die hur kien was met
pot en al omfallen. En de poep
was overal opsmeerd, wielst sij
feul te lang bij de deur ston,
omdat Katrinus mar deurswet-
ste.
Bouke: Mar eerluk is eerluk, de
baas dekte em. Want hij brocht
altied geld in. Hij kon mooi lulle
en handig prate. Wat de meesten
niet lukte, dat kletste hij foor
mekaar. Mar nou seit ie niks
meer!
Minne: Anders had ie de doad-
gravers oek nog fan 't werk hou
den. Klein grapke. En as ik ut soa
bekiek, praat Bouke oek nog wel
even deur. Jou binne loof ik
weer aardig opknapt hé?
Fokke: Soa gong ut mij oek. Niet
soa jong meer, dizze Bouke, een
skoftsje leden nog wat in de on
derwal en toch staat ie hier weer.
Mar ja, wij sien alleen de buten-
kant mar. En een meens hét oek
een binnenkant. En die ken ut
soms raar sitte late.
Bouke: Soa is dat Fokke. Piepe
of krake of goed benauwd weze.
Ik hew nou een peesmeker. Dat
was foor alles beter. En ik mut
segge, ut foldoet mie skoan. In
gien tieden een misse dag had.
Waar of niet, broerke?
Tabe: Dat is feitwaar! Hij ken
lekker ete, hij loopt met knap
weer een uurke op straat en
muskien gaat ie nog wel es naar
de lichte brigade, mar dat weet
ik niet. Nou ja, das een flauw
grapke fanself. Self hew ik ut
oek weer aardig in streken, dat
we kenne alleen mar dankbaar
weze!
Marten: Dat sei ik guster nog
teugen de frouw. Sij sei: hast al
weer Kest en Oud en Nij, ut su je
angrieze, soa hard gaat de tied.
Ja, ik sei toen, mar je kenne oek
denke, we hewwe ut toch mar
weer haald. En aardig gesond.
En de kachel warm. Denk es an
die stakkers in ferre, ferre lan
den!
Wiebe: As alles met sit, dan had
"Marten geliek. Mar jonge as ut
anders is. De frouw gong nog
wel es naar een frouw toe in de
Hofmanwiek, daar in de Groate
Kerkstraat. O, is ut Hofwiek.
Een groate stumper, ja, die is
nou overleden. Sien, dan wurdt
ut al even anders.
Fokke: Die hele handel mut er
weg, ston in de krante. En in dat
ouwe Sint Anthoon, soa groat as
ut liekt, sitte nog mar tien meen-
sen. En de Westerkerk mut af-
broken. Daar wille se dan huzen
bouwe foor 55-plussers. Staan't
es uut. Een meens liekt wel een
kees. Wanneer binne jou een 55-
plusser?
Minne: Late we segge, as jou 55
jaar wurre. Of daaromtrent. Mar
na fijf jaar wegweze, want dan
binne jou 60-plussers. Dan
bouwe se daar huzen foor. Foor
60-pluSsers. Tot jou 65-plus wur
re. Weer ferhuze. Of bin ik nou
krekt te lollig?
Sjouke: Wat hiet lollig? Wat is
ernst? Sien nou son ouwe Bak-
wams es op de teevee of sien
anhang. Is dat echt of besoade-
miert de één de ander? Of nim
Wobbe Oksel. Staat op sien kop
in son ruumtegefal. Hij meneu-
velt as sat ie in een rups op 'e
kermus. Flauwekul of ernst?
Marten: Foor mien frouw bloe
derige ernst. Se sei: ik hoop al
dat ons Wubbe werom komt. Ik
sei wie? Wubbo weest wel. Met
sien mooie snor gaat ie met een
rot gang deur de ruumte. Stel je
VUURWERK
OUDE DOELESTEEG 14
LEEUWARDEN
Astronauten
Luchthui Iers
Elektr. voetzoekers
Kanonstagen
Bengaals vuur
Zevenklappers
WondertoHen
Kleurton teinen
Parachute pijlen
Zware vuurpijten
Jumping wheels
VI. schotels
foor dat er wat gebeurt. Ik sei: se
doene mar.
Tabe: Der kon nou wel es met
een bloedgang een skip fol sure
appels uut de rummte komme.
As we even flink an de achterste
poat trekke, kenne we krekt foor
de bui tuus. Even om pries en
premie, Bouke?
Bouke: Dizze man sal de saak
niet foksére. Weest wel Tabe,
dat Katrinus es inmekaar sakt is.
Der was hardlopen in hun buurt
foor groate jonges. En Katrinus
mar bere. Toen ik soa was as jim
en.
Fokke: Ja, ik hoor ut em seggen.
Soa fan: fandaag de dag loop ik
jim der nog af. En al soa meer.
En toen moest ie wel, stel ik mie
foor.
Bouke: Dou konst er wel bij
weest hewwe. Mar soa gong ut
wel. As een idioat floog ie weg.
Mar dat hét ie weten. Hij lag foor
doad op 'e grond. Een kennis,
die erges in een winkel werkt,
hét em, ik loof naar Bonnefaas
brocht. Hard met em naar bin
nen. En ons maat su mar even
wachte.
Tabe: En toen mocht die pur-
soan wel even bij em kieke. Ut
leek weer wat rumer, soa as ie
daar op bed lag. En toen mut
Katrinus seid hewwe: Jou wurre
bedankt en seg mar teugen je
baas, dat ik folgende week geld
sien wil!!!
Vlga.
(vervolg van pag. 5)
Wij, mijn vrouw, zoontje en ik,
kampeerden in Zweden, 't Was
omstreeks 1970. Op een morgen
bij het waterhalen sprak iemand
ons aan. Hij had ons met elkaar
horen praten en vroeg of we uit
Friesland kwamen. Dat was in
derdaad het geval, al woonden
we er al jaren niet meer. Hij
vertelde, dat hij in Leeuwarden
woonde. Hij was leraar aan een
school in de Kanaalstraat; of wij
wel wisten waar die was. Na
tuurlijk, daar was vroeger een
politiepost en er tegenover het
schildersbedrijf van Wits, naast
die school
Een goeie week later op de te
rugreis op de boot van Varberg
naar Grenaa kwamen we naast
een Nederlands echtpaar te zit
ten. Hij gesprek ging eerst over
vakantie-indrukken en toen
weer die vraag: „Waar komt U
vandaan?" „Wel wij wonen in
Goor." „Daar hebben wij dicht
bij gewoond in Hengelo." „Mijn
vrouw heeft daar een school
vriendin wonen." Ze kenden
deze schoolvriendin heel goed,
want ze hadden er een paar hui
zen vandaan gewoond. De man
vertelde, dat hij schoolarts ge
weest was in Emmen en dat hij
nu met pensioen was: „Mijn
vrouw is daar logopediste ge
weest," en dus hadden ze een
zee van kennissen op de diverse
scholen. Verder pratend vertelde
de vrouw, dat ze ook een Leeu
warder was. Ze was een dochter
van schildersbedrijf Wits uit de
Kanaalstraat.
Na een paar dagen thuis wilden
we de familie in Leeuwarden
gaan bezoeken. In Ommen stond
een jonge man te liften. We na
men hem mee en hij vertelde dat
hij naar Leeuwarden moest. Hij
was op school in de Kanaal
straat.
We schoten in de lach. We
vertelden het in Hengelo en de
vriendin zei: "Sjuchst wol! De
reade tried!"
Goor Henk Boersma
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
