Friesland Bank
Uw eigen bank
Mon kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
gebouwd en was bestemd voor
een huis-aan-huisverkoper van
kaas.
Elke dag bezocht hij een andere
wijk van de stad. De luiken, die
men aan de zijkanten van de kar
ziet, konden worden opgescho
ven. De ruimte daarachter was
in de lengte verdeeld door plan
ken in drie lagen - op elke plank
lagen allerlei soorten kaas uitge
stald. De klanten kwamen dan
naar de kar om hun keus te ma
ken.
Blaricum Mr. P. Iedema
HERINNERING.
LUCAS BUNT
In 't Kleine Krantsje nummer
491 komt een interessant artikel
voor met een foto van het
Friesch Koffiehuis, voor de oor
log een selecte instelling met een
uitstekende naam.
In dat artikel wordt als eigenaar
of beheerder genoemd iemand
met de naam Lucas Bunt; het
komt mij voor, dat deze de oud
ste zoon is van het gezin Bunt
dat in de twintiger jaren de uit
spanning en speeltuin Zwarte-
wegsend dreef. In het onder
schrift van de foto werd
gesproken over 'de beruchte'
Lucas Bunt.
Tijdens de oorlog was het nu
eenmaal zo, dat velen, liever dan
voor de vrijheid van hun land te
vechten, de kant van de over
weldigers kozen. Die keuze be
paalde ieder voor zich en hoe die
ook uitviel, in beide gevallen
wekte die soms verbazing op.
Zo ook in dit geval. De oudste
van de drie zoons uit het gezin
Bunt was genaamd Lucas, een
wat stugge figuur; ik vrees dat
dezë dezelfde man is, als be
doeld in het artikel in 't Kleine
Krantsje nummer 491.
Ik kan mij niet voorstellen, dat
een zoon uit dit gezin Bunt
hand- en spandiensten aan de
vijand heeft verleend, temeer
niet, omdat de tweede zoon uit
dat gezin, mijn schoolvriendje
Anne (die thuis Noenie werd ge
noemd) bij de verdediging van
het vliegveld Iepenburg in mei
1940 door de Duitsers werd ver
moord. Zijn naam komt voor op
het monument dat in de nabij
heid van het vroegere vliegveld
Iepenburg ter nagedachtenis
aan de daar gesneuvelde Neder
landse militairen werd opgericht.
Blaricum Mr. P. Iedema
Lucas Bunt, inderdaad afkom
stig uit de door u bedoelde
familie van horecaonderne
mers, is een van de meest ge
vreesde oorlogsmisdadigers
geweest, die in Friesland heb
ben geopereerd. Hij hoorde
voor zijn wandaden voor het
Bijzonder Gerechtshof te
Leeuwarden de doodstraf te
gen zich eisen; het arrest luid
de twintig jaar. Die straf heeft
hij voor het grootste deel uit
gezeten.
Red. 't KI. Kr.
KAASKAR
De kar, afgebeeld op de frontpa
gina van 't Kleine Krantsje num
mer 491, werd omstreeks 1915
Het artikel van tandarts Roden
burg uit Eindhoven riep bij mij
weer de nodige herinneringen
op. Tandarts Rodenburg heb ik
niet gekend; mijn beul was
mevr. Leopold aan de Nieuwe-
stad. Wel ken ik goed de zwager
van de heer Rodenburg, mijn
huisarts Diephuis uit Zelhem.
Van 1943 tot 1948 woonde ik
met mijn gezin in Zelhem. Een
andere bekende Zelhemmer was
toen burgemeester Rijpstra,
wiens zoon de latere overbuur
man van de heer Rodenburg
was. Helaas is burgemeester
Rijpstra met nog een aantal Zel-
hemmers in een concentratie
kamp omgekomen.
Ik was Leeuwarder van 1917 tot
1937.Omstreeks 1930 zat bij
mij in de klas Meindert Wolthof,
wonende in de sigarenzaak
waarnaast de heer Rodenburg
enkele jaren later zijn praktijk
zou beginnen. Van Meindert
Wolthof sprongen mijn gedach
ten over naar zijn oudste broer
die in de beginjaren dertig nog
zo'n echte ouderwetse taxi be
stuurde waarvan de remhendel
en nog een hendel links buiten
de taxi gemonteerd waren. De
heer Rodenburg noemde een
aantal wijken in Leeuwarden
waar hij nooit kwam. Ik heb zo
het idee dat de heer Rodenburg
bedoelt te zeggen dat over die
wijken regelmatig wordt ge
schreven in het K.K. en over
enkele andere wijken nagenoeg
nooit. Ik deel die mening. Zelf
schreef ik eens een artikeltje
voor het K.K. over de Auke Stel
lingwerfstraat en omgeving.
Voordien en daarna heb ik nim
mer meer iets over die hoek van
Leeuwarden gelezen. Dit is geen
verwijt aan de uitgever maar
meer een verzoek aan de vroe
gere bewoners van die buurt en
oud-leerlingen van school 14
eens iets te schrijven. Zo hoop ik
nog stéeds op een artikeltje van
iemand die iets kan schrijven
over de Vogelbuurt en wel spe
ciaal over school 15 van om
streeks 1925. Voor lezers van
het K.K. die op school 15 "heb
ben gezeten" kan ik mededelen
dat mij dezer dagen het bericht
bereikte dat in het voorjaar van
1986 een reünie zal worden ge
houden van oud-leerlingen.
Daar ga ik zeker heen.
Nu het woord reünie uit mijn
schrijfmachine is gerold wil ik
nog een opmerking maken over
de reünie van vrijdag 13 septem
ber. Ik ben daar niet geweest
omdat ik niemand van degenen
die zich opgegeven hadden, ken
de. Daar ik op genoemde datum
een begrafenis bijwoonde in
Dokkum en derhalve toch in
Friesland was ben ik wel naar
Zalen Schaaf gereden - ging erg
moeilijk - en heb daar een kwar
tiertje de naar binnen gaande
bezoekers bekeken. Niemand
kwam mij maar enigszins be
kend voor. Tevoren had ik de
heer Schoustra gebeld met de
vraag hoe de reünisten elkaar
konden vinden; hoe zal zalen
Schaaf worden ingedeeld? Hij
kon mij geen zodanig antwoord
geven dat ik besloot er heen te
gaan. Voorlopig is mijn hoop ge
vestigd op de reünie van school
15, waarvan ik helaas nog geen
bijzonderheden weet.
Hengelo Chris van Petersen
VOSSENKOPJE...
Bij het lezen van het boek "Oud
Leeuwarden - Om nooit te ver
geten" zag ik op pagina 25 de
foto van het Schoppershof. In
het huis vooraan woonden een
Oom en Tante van mij, de fami
lie Meier. Het was een eenka-
merwoning met een heel mooi
uitzicht op de Camminghastraat.
Ik ging er vaak heen met mijn
zusje in de kinderwagen en dan
langs het Kalverdijkje dan
kwam je voorbij de Schietbaan,
waar de militairen schietoefenin
gen hielden.
Aan het eind stond de prachtige
boerderij van Tijsma en ook
stond er een hele grote wilgen
boom, die na het aanleggen van
het Zamenhoffpark in dat park
kwam te staan.
Rechts om de hoek van de hui
zen op de foto woonde mijn
grootvader en zijn broer,
Sjoerdsma, allebei schoenma
kers en daarnaast woonde het
gezin van de klompenmaker Fei-
ke de Jong. Wij stonden vaak
naar hem te kijken, het was alles
handwerk.
Voor het huis was een grasveld
je, een bleek, waar De Jong een
vos aan 'n touw had. Wij waren
er als de dood voor. De vrouw
van De Jong, Feikje, die toen in
blijde verwachting was, gaf de
vos te eten, maar dat beest was
erg fel en beet haar, als ik het me
goed herinner, in de pols.
Het verhaal ging later, dat er een
baby geboren werd, ja, het is
haast niet te geloven, dat een
vossenkopje had. Maar dat is
vast een bakerpraatje geweest.
lucht was z.i. al te romantisch.
Dat vond ik toen niet, nu wel.
Als u ze voor het Kleine Krantsje
kunt gebruiken, stel ik ze u zeer
gaarne ter beschikking.
Bilthoven
VISHANDELS
A. J. Argelo
Bij het lezen van het verhaal
over de vishandels in Leeuwar
den in 't Kleine Krantsje num
mer 491 dacht ik aan mijn vader
Willem Woudstra, die ook met
een viskar liep en zijn wijk had
vanuit de Weerklank, naar het
Molenpad, de Saskiastraten en
terug over het Vliet. Hij heeft
met Marten Sikkema ook jaren
lang op de Sneker kermis ge
staan.
Ook Ome Piet en zijn zoons Do-
rus en Sjoerd liepen met de vis
kar; Dorus is later getrouwd met
zijn nicht Anneke en heeft toen
de viswinkel van Ome Hannes
overgenomen. Ook meen ik te
weten, dat mijn grootmoeder
reeds met een juk vis verkocht,
maar dat zal Sies Sinnema zeker
beter weten, want hij is een paar
jaartjes ouder dan ik.
Verder hadden namen als Jonk
hof, Luurs en Pieke Landstra
ook bekende klanken in de vis
handel. Ombelet heeft op de
hoek van de Weerklank en de
Oostersingel nog een viswinkel
gehad.
Wat het lopen met een kistje
bokkingen op het hoofd betreft;
dat deed ook mijn vader al in de
twintiger jaren. Mijn oudere zus
je moest dan als meisje van een
jaar of tien, twaalf mee om de
kranten vast te houden, waar in
die tijd gestoomde waar in werd
verpakt.
Hendrik Sinnema heeft meen ik
in de buurt van de Romkeslaan
Leeuwarden
P. Sjoerdsma
nog een viswinkeltje gehad,
maar dat van Willem Woudstra
moest mij vooral even van het
hart, omdat ik meen dat hij ook
tot de oudste categorie behoort
en in de Weerklank en later in
de Houtstraten een niet onbe
kende persoon is geweest.
Van de kermis in Sneek moet er
nog een foto in omloop zijn met
de viskraam waarbij Marten Sin
nema en mijn vader staan - wie
kan mij daaraan helpen?
Tot slot: gefeliciteerd Sinnema
met het honderdjarig bestaan
van jullie vishandel
Stolwijk J. Woudstra
„DE READE TRIED!"
Een schoolvriendin van mijn
vrouw uit Hengelo zegt vaak:
"Do moast der mar ris om tinke,
der rint in reade tried troch üs
libben!"
Ze heeft gelijk. Ik wil er één
voorbeeld van geven, maar ie
dereen zal ook iets van die rode
draad in zijn leven bespeurd
hebben.
(vervolg op pag. 15)
PENTEKENING
De mooie foto van het St. Jobs-
leen in ons Krantsje nummer 489
bracht mij in herinnering dat ik,
ongeveer vanaf de plaats waar
de fotograaf stond, een schetsje
maakte toen ik omstreeks twaalf
jaar was, nu zeventig jaar gele
den. De touwslager heb ik daar
nog aan het werk gezien.
Ik heb er een fotocopie van laten
maken, alsmede van een pente
kening van het bruggetje aan het
einde van het Vliet, die ik maak
te toen ik op de M.T.S. was. De
leraar kunstgeschiedenis, de
heer Van Wilgenburg, vond het
een goede pentekening, maar de
