t
GENERAASJE
RENOVAASJE
KAMERADEN
HET BENAUWDE LEEUWARDEN
BOER
kaarsen
voor
smaakvol
huishouden
Schrans 94
Fa. 0. v.d. Veen
en Zn.
kaarsen
kaarsen
Bart Vossenberg
GRAMMOFOON^
PLATEN
Wij wensen iedereen
prettige Kerstdagen en
een voorspoedig 1986
SINDS 1857
Nieuwestad 28,
Leeuwarden
Tel. 058-123075
despedboorry
Uw
leverancier
in
jishoudelijke
tikelen
speelgoed
Voor televisie, radio
en elektrische
huishoudelijke artikelen
uw adres
Voorstreek 84 - Tel. 128174
Wij wensen U prettige
Kerstdagen en een
Gelukkig Nieuwjaar
kaarsen
kaarsen
UW ADRES
Nieuwestad 105,
Leeuwarden
Tel. 124318
GROTERE KEUS
VINDT U NERGENS!
NIEUWESTAD 39
TELEFOON 126337
LEEUWARDEN
Wat leit het allemaal een heel end fan my af
de tied, doe 'k flak bij 't ouwe kerkhof woande,
het Rengerspark, de Spanjaardslaan.
Mar in myn dromen sien 'k het düdlik foar myn geest:
soa helder as fandaag de dag.
Sü 'k al die mooie plakjes nog wel fine kanne?
Het Joadeland, waar 't wij op sallemanders poerden,
polssprongen, eiers sochten en nog heel wat meer.
En suden daar de kynders nou nóg draakjefliege?
As 't 's nachts hard waaid had
waren we d'r as de kiepen bij:
gauw naar de Spanjaardslaan waar de kestanjes
as rype prümen te wachten lagen op ons
die 't graag de earsten weze wilden.
We sochten se bij sakken fol, dan gauw naar hüs
om er peardsjetomen fan te maken en pypekoppen.
Ons fader kreeg altyd de dikste in 'e büse:
hij miende dat het holp teugen syn rimmetiek.
Nou ston ik laast, skeeffan myn rimmetiek
op 'e ouwe, skeve Oldehoof en keek es om my heen:
de grachten waren der nog wel,
de Waag, de ouwe torens, de Kanslerij en nogfeul meer
dat 'r oek al was, doe 'k nog een jonkje waar.
Mar 't Joadenland, de bomen op 'e Spanjaardslaan,
de pontsjes, en de groate watertoren.
Mar, wat er allemaal oek an 'e stad fer ander d waar:
'k Sag nou in jonge stad
fan seuvenhonderd jaar'.
Drachten
Gerrit Visser
een baantsje, maar haast was er
nog niet bij.
Vaak gingen je er met een hele
ploeg jongens op uut, 't liefst
oppe fiets, want lopen ging te
traag en duurde te lang. En dan
alle kermissen afstrune en mette
boeremeiden skarrele en so nou
en dan es een knokpartijtje met
jaloerse jongens tot slot.
Oppe fiets terug naar huus wud-
den je wel es deur die knapen
met koeiemest gooid. Son terug
reis was dan wel inne nacht en je
waren dan wel goed min in 't
hef; soms rustten we dan wel es
even uut inne berm.
Op een keer bij son gelegenheid
haalde Jan inenen een kruuk
jonge klare te voorskien.
'Hoe komst daar nou an?' vroe
gen we.
'Sssst. Dou hest dust niet, nou
supe dan mar!'
En wij omme beurt een slok uut
de fles.
Eerst moest het even wenne,
mar al gauw hadden we de
smaak te pakken.
Uuteindelijk lagen er drie kna
pen voor pampus te snurken in
het gras.
De volgende morgen vanself te
laat op het werk - ik moest een
lange laan schoffele, waar het
onkruud welig tierde.
De son maakte slaperig en ik
leunde meer oppe schoffel dan
dat ik werkte.
Na een tiedsje stond ik gewoon
te slapen, leunend oppe schoffel.
Wie het flikt het weet ik nog
niet, mar plotseling wudde de
schoffelstok wegschopt en kwam
ik oppe grond te leggen - wel
wakker vanself, mar met een
flinke piene in't lief.
Toen bin't mar naar huus gaan
en inne bedstee beland.
'Die jonge is min ziek' zei mien
moeke, 't sal wel griep weze.
Nou griep of niet, ik nam mij op
dat moment voor om nooit van
mien leven meer een druppel
jenever te drinken.
Enne Rozema
Je hadden as jonge knaap so je
kameraden, vrienden voor een
dag, mar oek wel vaste maten en
soms een hele keppel toegeliek.
Pas van school hadden je nog
gien baas, je sochten wel naar
trappen lopen. Boven was een
stevig veiligheidshek, een ander
halve meter van de kant. Buiten
het hek waren op het dak veel
pijlen en plaatsnamen geschil
derd, zodat men bij helder weer
bepaalde dorpen kon herken
nen. Met een trapje kon men nog
wat hoger naar een uitkijkpost
en ik meen me te herinneren, dat
daar een verrekijker was gemon
teerd."
"Dit was weer een oproepen van
herinneringen", zo besloot me
vrouw Weijl-Dwinger haar brief.
"Dat gebeurt trouwens regelma
tig door uw blad, wat ook wel de
bedoeling zal zijn. Dikwijls ko
men er bij het lezen grappige en
plezierige gedachten naar bo
ven, maar ze stemmen me ook
wel verdrietig, wanneer ik na
men lees van dierbare familiele-
den en heel goede vrienden, die
al zo vroeg uit mijn leven zijn
verdwenen."
Ook dit zou je een stukje 'echt oud Leeuwarden' kunnen noemen, al zullen veel stadgenoten
er eerst wat vreemd tegen aan zitten te kijken. We zien hier het interieur van een cel in de
Leeuwarder Strafgevangenis, maar dan wel een in de toestand, zoals die in vooroorlogse jaren
was. Kale en kouwe wanden, een houten klaptafeltje en een harde houten stoel en een emmer
voor de noodzakelijke behoeften in de hoek. Uit eigen ervaring kunnen we er niets van
zeggen, maar we hebben wel eens gehoord, dat de cellen van tegenwoordig er iets anders uit
zien en nogal wat meer comfort bieden dan die van weleer. Maar een lolletje om er een deel
van je. leven door te brengen is het zeker nog niet. 'Leeuwarden' was vanouds de gevangenis
voor de langst gestraften en in cellen ab deze hebben de meest bekende criminele figuren van
vroeger noodgedwongen tientallen jaren vertoefd.
