•T KLEINE KEiHIS JE
WIE WEET NOG VAN DE
KINDERSPELEN VAN VROEGER?
BAKKERS VAN ZELFSTANDIGHEID
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 7
Aan het Jelsumerbinnenpad
woonde in vroeger tijd een boer
Bosma, die in het bezit was van
een bijzonder productief schaap.
In het vroege voorjaar van 1933
kreeg het dier een vierling, wat
al als uitzonderlijk kon worden
aangemerkt.
Maar de prestatie was helemaal
uitzonderlijk, omdat hetzelfde
dier zijn baas al driemaal eerder
met een vierling had verblijd:
alzo zestien lammeren in de tijd
van vier jaar!
Oude Leeuwarden' zag ik een
voor mij bekende naam: Rem-
brandtsje. Aan die naam bewaar
ik plezierige herinneringen.
Rembrandt, z'n echte naam was
De Winkel, was de vader van
een vriend van mij.
Wij waren op de leeftijd van vijf
tien, zestien jaar, lid van een
jongerenvereniging, dus jong en
idealistisch! Ondanks de crisis,
de armoede en de werkloosheid
zaten we vol met de meest fan
tastische plannen.
Rembrandts vrouw was een lie
ve moeder en we waren er altijd
welkom thuis: meeëten en drin
ken uit de pot, die altijd goed
gevuld was. Het was ook gezel
lig in hun kleine bovenwoning.
Mijn vriend Atze en ik hadden
denkbeelden om een beroemd
duo te worden. Hij was zeer mu
zikaal en ik was meer geschikt
voor de teksten van in onze
ogen populaire liedjes. Temid
den van de talrijke kinderen en
etensgeuren studeerden wij in
de drukke en gezellige kamer
van Rembrandts gezin. Maar
onze toekomstidealen zijn nooit
verwezenlijkt.
Als Rembrandtsje senior, een
liefhebber van 'Bols', ook aan
wezig was had hij commentaar
genoeg en dank zij het huppel
water ook het grootste woord -
hij moest dan altijd driftig gelijk
hebben.
Maar erg genoeglijk waren die
uren wel en met warmte denk ik
terug aan Rembrandtsje, die ik
tot mijn verrassing na bijna zes
tig jaar nog eens in 't Kleine
Krantsje tegenkwam.
Amsterdam Enne Rozema
ken, waarop we later terug zul
len komen, willen we ons graag
nog eens verdiepen in de gelief
de kinderspelen uit onze jeugd,
waarbij wij de medewerking van
onze oudere lezers en lezeres
sen inroepen.
Wat waren vroeger de populair
ste kinderspelen?
Hoe en waar werden ze ge
speeld?
Waren er bepaalde uitblinkers?
Wat zijn uw herinneringen?
Wie ons daarover - per brief! -
iets zou willen vertellen nodigen
we graag uit dit te doen - in
volgende afleveringen van 't
Kleine Krantsje geven wij dan de
belevenissen van de verschillen
de lezers en lezeressen weer.
Onder de abonnees, die reage
ren zullen we voor de aardigheid
vijf exemplaren verloten van het
boekje 'Populaire Leeuwarders'
met meer dan honderd foto's
van stadgenoten van vroeger en
nu.
Deze laatste opmerking heeft
ons tot nadenken gebracht. Is
het inderdaad zo, dat jonge
meisjes niet meer ballen op
straat? Is dit eens zo populaire
kinderspel helemaal in het ver
geetboek geraakt?
Precies dezelfde vraag kunnen
we stellen met betrekking tot an
dere kinderspelen, die tientallen
jaren geleden nog erg in de
mode waren en waarvan je nu
weinig meer merkt. Bokjesprin-
gen, landsjekappen, hoepelen,
verlosserke speulen, knikkeren,
wordt daar eigenlijk nog wel aan
gedaan?
Voor we naar een antwoord zoe-
Een vorige maal is in onze zoekplaatsjesrubriek "Leeuwadders,
waar is dit?' terloops de muur van een huis op de hoek van de Nieu-
weburen en het Schoenmakersperk ter sprake gebracht als een ide
ale speelplaats voor de jeugd van weleer. Verschillende vrouwelijke
lezers van onze krant schreven ons, dat zij in hun jonge jaren ettelij
ke malen tegen deze muur hadden staan ballen en een van hen ver
zuchtte daarbij: 'dat meisjes ballen zie ik nu nooit meer.
LEUK.
Leuk dat stukje van abonnee
Rienk Kuipers uit Hoogvliet in 't
Kleine Krantsje nummer 494. Ja,
wij woonden van 1925 - 1945 in
de Pieter de Swartstraat nr. 18.
Familie Kuipers op nr. 17. Dus
niet in de Pieter Feddesstraat,
zoals abusievelijk vermeld staat.
Ik herinner mij de familie Kuipers
nog heel goed. Op de bewuste
verjaardag heb ik een gemerkt
bankbiljet verbrand, dat later
weer tevoorschijn kwam.
Later woonden wij bij of boven
de zaak op de Eewal. Ik ben
later in het hotelvak gegaan;
werkte als semi-beroeps en ook
vele jaren als beroepsgooche
laar. Op 571/2-jarige leeftijd werd
ik wegens een hartaanval volle
dig afgekeurd. Mijn zoon, Ritsko
junior, nam de praktijk over.
Houd mij nu alleen nog bezig
met het deelnemen aan of het
inrichten van tentoonstellingen
op goochel- en variété-gebied,
of geef lezingen. Het huis is een
compleet museum op dit gebied
geworden.
Broer Louw (Louwrens Matthijs,
genoemd naar grootvader Van
Vliet) woont nog steeds in Leeu
warden. Hij is altijd lid van de
'Leeuwarder Zwaluwen' geble
ven en is nog steeds aktief wat
verenigingswerk betreft.
Louw werd lid van Zwaluwen op
aanraden van de toenmalige
voorzitter Feike Couperus, die
toen in de Pieter de Swartstraat
op nr. 13 woonde. Hij is in de
meidagen van 1940 gesneuveld.
Toen de familie Kuipers bij ons
kwam te wonen, was mijn grote
vriend en collega Klaas van der
Veer, de accordeonist, al ver
huisd naar de Jan Lievensstraat.
Er liggen voor ons in deze straat
heel wat herinneringen. De eni
ge, die er uit die tijd nog woont,
is de weduwe Joh. Meijer, op
nummer 22.
Inderdaad, heel leuk zo'n reaktie
van een vroegere buurjongen.
Hartelijk gegroet.
Leeuwarden Ritsko J. van Vliet
senior
REMBRANDTSJE
In de rubriek 'Bijnamen uit het
(LEES VERDER OP KOLOM 5)
Een mooi plaatje, ooit gemaakt bij de broodfabriek De Zelfstandigheid aan het Olde-
galileën. De bezorgers staan klaar om uit te rukken. We zien op de foto de heren
Beintema, De Vries, Radersma, Sjoukema, Anne Boetes, Memerda, Van der Meuten,
Gerrit Oosterhof en Veenstra. De man met de kolossale baard in de deuropening
droeg als bijnaam 'De Barg', maar hij heette De Vries.
