'T KLEINE KRANTSJE
in, de, fi&n,
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
De boot van de beurtdienst op Makkum lag aan het Schavernek
kum nog een Zuiderzeeplaats
was.
Prachtig was het daar in de va
kanties. Krabben vangen en met
de vissers mee in hun kleine
bootjes. Ik ben blij dat ik dat alles
beleefd heb - er is wel het een
en ander veranderd sinds die
tijd!
Leeuwarden
Rinze van der Heide
WAAR BLEEF BILGAERT?
Op de oude kaart van Nicolaas
van Geelkeren uit het jaar 1665
zien we Bilgaert nog als een
apart dorp getekend. Waar
stond de kerk van Bilgaert?
In de geschiedenis van Leeu-
warderadeel komt Bilgaert niet
voor. De Kannuniken van de Ol-
dehove bedienden de zieken
van Bilgaert. De mensen van
Bilgaert gaven de zusters van
Bartlehiem ieder jaar .'58 gulden
en 18 stuivers. De riorbetijnen
van Hallum kregen drie en halve
goud gulden. Het klooster Smal-
Ie Ee had 13 pondemaat grond
in het dorp Bilgaert, Bergum 64
pondemaat en Klaarkamp 34
pondemaat. Is het dorp spoor
loos in de stad Leeuwarden ver
dwenen?
Leusden
SIMON DE WIT
Menno Brada
Met verbazing zag ik in 't Kleine
Krantsje nummer 495 de foto
staan van het personeel van Si
mon de Wit aan het Naauw uit
1939. De persoon Tinus heette
Martinus Ruringa. Rooie Tinus
werd hij genoemd. Ik meen, dat
hij toen aan de Snekertrekweg
woonde.
De 'onbekende' die er op staat
ben ik zelf. De heer P. van der
Steen, ook op de foto, heeft later
op de hoek van de Nieuwestad
en de Torenstraat een zaak ge
had.
Volgens mij was de heer Mulder
later chef bij Simon de Wit, maar
hij leeft, dacht ik, niet meer.
Waar Tinus is gebleven en of hij
nog leeft weet ik niet. Ook werk
te er een meisje bij ons, een
dochter van Rozema - haar va
der had een tuinderij aan de
Lekkumerweg. Is het meisje la
ter niet getrouwd met een broer
van mevrouw Spoelder, die de
foto inzond?
Net als de anderen heb ik daar
een mooie tijd gehad. Later ben
ik overgeplaatst naar Groningen
en daarna naar Sneek.
Leeuwarden S. H. Bosma
KALVERGLOPPE
Wie weet nog wat van de Kalver-
gloppe? Daar werd ik vroeger
naar het schooltje gebracht door
mijn Omke. Het was een dagver
blijf. Ik herinner me nog een juf
Klaasje en een juf Emma. Wie is
ook op dit schooltje geweest? Ik
ben benieuwd.
Amsterdam Aagje Noordhoff
GEZELLIGE TIJD
In de weken, die nu achter ons
liggen dacht ik aan de Sinter
klaas- en Kersttijd van vroeger
terug, ruim zestig jaar geleden
nu - wat waren dat gezellige
dagen toen!
Ik was op de Openbare School
in de Schoolstraat en de jongste
kinderen gingen naar de gym
nastiekzaal, waar Sint en Piet op
bezoek kwamen. Als je in de
hoogste klas zat mocht je een
korfje of mandje opzetten in de
Harmonie. Er was in die tijd een
comité van dames en heren uit
de gegoede stand, die er, sa
men mét winkeliers, voor zorg
den.
Op de zesde december mocht je
DE PAARDETRAM
Wat een mooie foto van de paar-
detram in 't Kleine Krantsje num
mer 494 en nog wel die, waar
mijn moeder en ik vele malen in
gezeten hebben om een be
zoekje te brengen aan haar ou
ders in Makkum! Wij gingen dan
vanuit Leeuwarden met de tram
naar Harkezijl en dan verder met
de paardetram.
Als je nu weer zo'n foto ziet
bedenk je, dat het toch prachtig
is er zulke mooie herinneringen
aan overgehouden te hebben. Ik
zie de paarden nog in de stal
staan naast het hotel. Van de
personen, die voor de tram
staan opgesteld zullen er wel
niet veel meer in leven zijn. De
conducteur met zijn kettinghorlo
ge op z'n jasje en mooie gepoet
ste schoenen aan zeker niet,
evenmin als de bestuurder met
de hengsels van de paarden in
de hand.
Het is toch mooi, dat er nog
zulke prachtige foto's bewaard
zijn gebleven. Je hebt die tijd
meegemaakt en als je wat ouder
wordt denk je er door het lezen
van ons mooie Kleine Krantsje
aan terug.
Als jongen ging ik vaak met de
boot van Amels en De Boer naar
Makkum. Zij hadden een beurt-
vaartdienst van Makkum op
Leeuwarden en lagen met hun
boot aan het Schavernek. Je zat
dan de hele dag op die boot.
Eerst moest er vracht geladen
worden en boodschappen wor
den gehaald uit de winkels in de
stad. En dan ging het door de
vaarten en kanalen naar Mak
kum.
Je had brood voor onderweg
meegekregen en op een petro
leumstel voor in de punt van het
scheepje werd thee of koffie ge
zet. Als je dan 's avonds aan
kwam stonden er veel inwoners
van Makkum de boot al op te
wachten. Ook natuurlijk Pake en
Beppe, die je dan gauw meena
men naar hun huisje in de Pot-
huissteeg. Die huisjes zijn be
waard gebleven en aangekocht
door de aardewerkfabriek van
Tichelaar. Als ik er nu nog eens
kom sta ik altijd even stil en denk
ik terug aan die tijd, toen Mak-
"DE LEEUWARDER"
In 't Klein Krantsje nummer 496
las ik het artikeltje over "de
Leeuwarder" - de Leeuwarder
Bioscoop.
En dan komen er weer flarden
van herinneringen naar boven.
"De Leeuwarder" was gevestigd
aan de Nieuwestad op nummer
42. Mijn ouderlijk huis was op
nummer 44.
In die tijd was nr. 44 een winkel
die Comestibles aan de Leeu
warder bevolking aanbood. En
in diezelfde tijd heette die zaak:
Firma Tabbers. Er zat echter
geen enkele Tabbers in. Wij za
ten er in.
Mijn vader nam in 1917 de zaak
over van de gezusters Tabbers.
Aangezien de winkel bekend
was onder die naam, werd dat in
ere gehouden. "Public relations"
oude stijl.
Tussen nummer 42 "De Leeu
warder") en nummer 44 (Tab
bers) was een steeg, die door
een deur afsluitbaar was. Die
deur was noodzakelijk om
vreemde elementen (ook toen
al) buiten te houden, maar was
tevens bedoeld om de Nood-
Uitgang van de bioscoop aan
het oog te onttrekken. De bio
scoop had dus een drietal deu
ren naar de steeg, deze dienden
tevens, (men had in die tijd nog
geen "aitconditioning") om frisse
lucht binnen te laten; uiteraard
uitsluitend in die periode dat het
warm was buiten en broeiend
heet binnen.
Als buren van "De Leeuwarder"
hadden de jongens van nr. 44
(wij dus) dat al spoedig in de
gaten. In de zomer gingen de
zijdeuren van de bioscoop open
en op datzelfde moment hadden
wij een gratis voorsteling: ge
woon in de steeg gaan staan
(soms namen we zelfs een stoel
mee) en dan het gehele of ge
deeltelijke programma bekijken.
Dat was dus in de laat-twintiger
jaren.
(vervolg op pag. 11)
met meester of juf in klassever-
band je eigen korfje of mandje
opzoeken: tafels aan de zijkan
ten en daar het spul op. Dat was
een feest!
Je kreeg een taaipop, sinaasap
pels en suikerbeestjes en ook
altijd een kledingstuk, sokken,
kousen, een jurkje voor de meis-
kes en voor de jongens meestal
een katoenen hemd.
Ik weet nog goed, dat mijn broer
eens op straat het hemd over de
kleren aantrok en al het lekkers
opat. "Waar is je snoep?" vroeg
Moeke. Dat was opgegeten na
tuurlijk.
De jurkjes waren allemaal gelijk
met een streepje of ruitje en dat
vonden we nooit leuk, want dan
kon iedereen zien, dat het van
de bedeling was, zoals dat toen
werd genoemd.
Later kwamen de sprookjes en
dat was ook erg leuk, maar die
kwamen na onze schooltijd.
Ook met Kerstmis was het altijd
prachtig. Ik ging op zondags
school en dan trokken we naar
de kerk om het kerstfeest te vie
ren. Daar was dan een grote
boom met nog echte kaarsjes en
dan kregen we ook een sinaas
appel, een kerstkransje en vaak
een heel mooi boekje met een
prachtig verhaal.
Naast de boom stond altijd een
hele grote stok met een spons er
op. Was de kaars bijna opge
brand, dan kon je die zo uitma
ken.
Ik ben nu vier en zeventig en
denk vaak aan die goeie ouwe
tijd terug. Wat was het toch ge
zellig toen!
Leeuwarden
Mevr. F. Postma-Keuning
Gratis genieten van de film.
