"IK SLAAP WEL
OP DE PERRONS.
F.POPMA Lzn
na
rinova tel.058-128739
HERINNERINGEN
AAN ABE LENSTRA
DRS. DE ROOS NAAR SIBERIE
WOON- en
BEDRIJFSMAKELAARDIJ
Harlingersingel 23
hoek Harlingerstraatweg
Leeuwarden Tel.058-121480*
st.jacobsstr.23, leeuwarden
LEO D00DK0RTE
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
pagina 5
alle onroerend-goed zaken betreffende
*vele referenties.
Verlengde Schrans 14
Leeuwarden
Een geboortelepel -
da s nou es een leuk
kadootsje van
groatvader en
groatmoeke!
RUIME KEUZE BIJ:
Juwelier Horloger
Nleuwestad 25,
Leeuwarden
De vakzaak sinds 1856
Dat de onlangs op drie en tach
tigjarige leeftijd in Leeuwarden
overleden drs. J. de Roos een
zeer bijzondere stadgenoot was
is duidelijk gebleken uit het arti
kel, dat wij een vorige maal te
zijner nagedachtenis in onze
krant hebben afgedrukt.
Hoewel de heer De Roos voor
zijn vele buitenlandse reizen
naar overzeese gebieden ge
bruik maakte van de modernste
vliegtuigen, was het toch zo, dat
hij met moderne ontwikkelingen
weinig van doen wou hebben.
127 VOLT
Toen de Gemeentelijke Energie
bedrijven, jaren geleden, beslo
ten over te gaan van 127 naar
220 Volt, was de heer De Roos
tot geen prijs bereid met deze
verandering mee te gaan. Ter
wijl iedere brave burger zich
nieuwe lampen en nieuwe stof
zuigers aanschafte, verzekerde
drs. De Roos zich van een trans
formator, met behulp waarvan
de stroom in zijn huis aan de
Bleeklaan teruggeschakeld
werd van 220 naar 127 Volt.
Daarmee was hij de enige Leeu
warder, die tot de dag van zijn
dood bleef gebruik maken van
Hedennamiddag half vier ge
beurde op den hoek Noordersin
gel-Spanjaardslaan een onge
luk. De heer A. Offringa, hoofd
eener school, zou op dit punt
oversteken, toen van den Noor
dersingel en uit de stad een auto
kwam aanrijden. Vermoedelijk
door het aarzelen bij het over
een voltage uit grootvaders tijd.
Het betekende wel, dat hij voor
zien moest blijven van een voor
raadje aftandse lampen van 127
Volt en wat de heer De Roos be
treft hoefde de lampenhande
laar, bij wie hij, decennia na het
ingebruiknemen van het hogere
voltage, naar dergelijke lampen
vroeg, niet vreemd op te kijken.
Die lampenhandelaar, onze
abonnee de heer P. W. van den
Akker te Tietjerk, die in de Bey-
erstraat een zaak in electrische
artikelen heeft gehad, kon de
heer De Roos op zijn toch wel
wat vreemde vraag antwoorden,
dat hij inderdaad ergens op zol
der nog wel een doos met die
oude lampen had, maar.hij
wist niet precies waar. Kwamen
ze nog eens te voorschijn, dan
zou de heer De Roos wel even
gewaarschuwd worden.
Aldus geschiedde, nadat de
heer Van den Akker bij het ont
ruimen van zijn zaak de doos
inderdaad gevonden had. Hij trof
de heer De Roos in de stad en
verwittigde hem van het goede
nieuws. Afgesproken werd, dat
de ex-lampenhandelaar de doos
zou deponeren in het nu door
steken, toen reeds de eerstge
noemde auto was gepasseerd,
werd de heer Offringa aangere
den door den wagen, welke uit
de stad kwam, tengevolge waar
van hij zijn linkerarm brak en hij
een verwonding boven het rech
ter oor opliep.
De heer Offringa werd naar het
Diakonessenhuis overgebracht.
De mantel van de radiateur werd
ingedrukt.
(1936)
hem verhuurde pand in de Bey-
erstraat.
Toen de heer De Roos zich daar
meldde duwde hij het voor hem
volkomen onbekende winkel
meisje, zonder te vragen wat de
lampen kostten, een blanco che
que in de hand.
"Moet u die niet even invullen?"
vroeg de juffrouw nog.
"Daar heb ik geen tijd voor" ant
woordde drs. De Roos en hij
verliet met z'n 127 Volts lampen
het pand.
NAAR SIBERIE
Eens vertelde de heer De Roos
de heer Van den Akker dat hij op
het punt stond een lange trein
reis te maken naar Siberië. Hij
opende toen z'n ouderwetse ci-
.tybag en er kwam een dikke wit
te rol papier te voorschijn, waar
op hij de gehele reis tot in details
had uitgestippeld.
De heer Van den Akker bekeek
het uitgebreide reisplan aan
dachtig en waagde het tenslotte
op te merken: "Maar hoe kan dat
nou - er staat geen enkel hotel
in vermeld".
"Dat heb ik niet nodig" ant
woordde de heer De Roos, "ik
slaap wel op de perrons.
Ooit hebben we ook het verhaal
gehoord, dat de heer De Roos
eenmaal in de zeven dagen een
enorme emmer aardappelen
schilde om die dan in één keer te
verorberen. En voor wat het eten
betreft had hij dan voor de rest
van de week genoeg.
Dat was wel een heel sterk ver
haal, maar je weet het maar
nooit - al die andere verhalen
rond deze memorabele figuur
liegen er ook niet om.
Het bekendworden van het be
sluit van de gemeente Heeren
veen om de naam van Abe Len
stra te verbinden aan het
Heerenveense voetbalstadion
deed een van onze abonnees
terugdenken aan de vele con
tacten, die hij in een lange reeks
van jaren met de vermaarde
sportman uit het Friese Haagje
heeft gehad. Deze abonnee is
de heer Jelle Wassenaar, oud
voetballer en oud-voetbaltrainer,
die zelf als Frisiaan een grote
bekendheid kreeg en die nu in
Harlingen woont.
"Met Abe Lenstra," zo schreef
hij ons, "heb ik gevoetbald, ge
damd en atletiek bedreven -
mijn contacten met hem waren
nogal veelvuldig."
De heer Wassenaar herinnert
zich o.a. een wedstrijd in de der
tiger jaren met Abe Lenstra in
het Noordelijk Elftal in Sneek te
gen de Lierse S.K., een ontmoe
ting, die door de onzen met 3-1
werd gewonnen. Behalve Abe
Lenstra en Jelle Wassenaar
speelden in dat vertegenwoordi
gende team o.a. Henny Röfe-
kamp, Jacky de Wilde, Henny
van der Burg, de oud internatio
nal Charles de Bock en Jannes
ten Wolde.
"Met Frisia," aldus de heer Was
senaar heb ik verscheidene ma
len tegen Heerenveen en dus
ook tegen Abe Lenstra ge
speeld. Ik was de grondlegger
bij Frisia van het stopperspilsys-
teem en dat heeft ons eenmaal,
in een lange reeks van nederla
gen, een overwinning op de
kampioenen opgeleverd."
Als atleet heeft Jelle Wassenaar
ook zijn krachten met Abe Len
stra gemeten op het atletiekter-
rein, o.a. op de Friese kampi
oenschappen op Borniastate in
Huizum.
"Eens eindigde ik op de honderd
meter met Abe Lenstra en de
Grouwster schaatser P. Zijlstra
precies gelijk - in elf seconden
meen ik, maar ze hadden toen
natuurlijk nog geen electrische
tijdwaarneming."
De heer Wassenaar schreef ons
verder, dat hij altijd met de voet
balvereniging Heerenveen zeer
bevriend is geweest. "Dat da
teerde al uit de tijd, dat ik nog op
de Huizumer ULO zat. Twee
maal per week haalde Anton
Dalhuijsen mij dan in zijn puntig
Citroentje op en dan was ik zijn
'assistent' bij de trainingen van
Heerenveen. Die 'trainingslust'
heeft Anton mij ingespoten.
Aluds de oud-Leeuwarder Jelle
Wassenaar.
