'T KLEINE KEANTSJEi
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
RADIO CENTRALE OOST
GRAFSCHRIFT
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 9
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het.
met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Wiebe hèt de griep mar ons an
dere maten binne der nou en
dan. Fokke had over ut stem
men prate willen, mar der waren
ineénen nog weer ferhalen over
die Elfstedentocht. Dankbare en
ondankbare meensen bij son
tocht, mar oek wel op een ande
re menier. Hoe of wat doet wel
blieken as jim weer leze de ge
sprekken fan Tabe Ruutsje,
Sjouke Sukerslak, Lange Mar
ten, Minne Mager, en Fokke Vut-
man. (Afwezig wegens griep:
Wiebe Poatsje).
Tabe Ruutsje: We kregen fanne-
morren met de post nog een
brief van die mannen die hier
slapen hewwe met de Elfsteden
tocht. Ik hew dat al es noemd
loof ik hé? Mannen uut Leer
dam.
Sjouke Sukerslak: Ja seker,
ruutsjetikker. Dat was kunde fan
dien dochter. Nou ja, oek wel fan
hur man, denk ik. Jou mutte mie
goed begriepe, ik soek er heus
niks achter.
Minne Mager: Toch binne ut wel
slechte gedachten fan Sjouke.
Had ik niet fan em docht. Krekt
of die lui al een skeve skaats re
den hadden, foor se hier kwa
men. Klein grapke. Mar se had
den ut redden, niet Tabe?
Tabe: Ja, dat wel, mar één fan
beiden had ut end best in 'e bek!
Die kon gien pap meer segge.
Karei, soa hiette de andere, hèt
em er deurskeurd. Jopie kwam
bij ons tuus, gong sitten en fiel in
slaap. As een os!
Fokke Vutman: Ut binne fansels
oek hele lopen. Je mutte goed
treend weze. En der binne
meensen, die denke dat ut soa
mar gaat. Die ferkieke hun der
best op. Frage bij Staveren: zijn
we haast in Dokkum? Wat seis-
tou Marten?
Lange Marlen: Ik mis Wiebe, en
ik docht: su die nog onderweg
wezeMar nee, we hewwe em
hier na de tied al weer een paar
keer sien. O, Minne seit dat ie de
griep hèt. Nou die binne der
meer.
Sjouke: Ut takt wat af, mar se
binne der bij bosjes weest. In 't
siekenhuus bij mien frouw oek.
De helft fan de susters en soa
fan 'e kaart. Met moeite hewwe
se de winkel draaie laten. Ik hew
foor mie self mar een spuit an
ons dokter fraagd.
Fokke: Die binne der meer
weest. Ik hew nog nooit de griep
had. Nee, ik klop oek niet af. As
ut dik fijf-en-sestig jaar goed
gaat, ken der toch niks meer
gebeure. Mar Sientje, die ken
der over met prate. Temeensen
as se stem hèt.
Minne: Ik hew der oek suver een
abonnement op. Hast elke win
ter raak. En ik mag gien spuit
hewwe. Dus dat wurdt een
drankje. Ja, ik bedoel uut 'e ap-
peteek. Nou ja, dat andere oek
wel es.
Tabe: Dat andere dat jou bedoe-
le is oek weer duurder. Dat sit
em in akkesijnsen fan die rudige
Ruding seit de één, mar een
ander seit dat die jeneverstokers
weer meer ferdiene wille. Karei
en Jopie hewwe ons de dag na
de Elfsteden op een paar fles
sen foor de ouwe pries trak-
teerd. En oek even met ons
proefd fanself.
Marten: Suden je suks oek swart
krije kenne? Ja, seg nou self,
wat is teugenwoordig niet swart.
Der waren selfs swartrieders op
ut ies. Kunde fan ons oek. Bij ut
Weidummerhout der op, en ik
loof, bij Ouwe Leije der af. Eike
neen hiet niet Willem Buursma
met de adelbusten! Dat dan mut
je self wat bedenke.
Tabe: Jim komme mar es langs,
want der staat nog wel een halve
fles. Die mannen hewwe em
aardig raakt, mar ik kom er hast
niet an. Mar ut feit dat se je
bedanke met wat drank en een
bos bloemen, dat doet goed. En
later nog weer een kaart, en nou
weer een brief.
Sjouke: Je horè ut oek wel es
anders. Bij mien frouw op saai
kwam oek een man bij sien
frouw, en die man had een sla
per nomen. Hij was savus nog
foor em naar de Sinees weest
foor een beste hap eten. Morrus
froeg tieren en fijven der uut.
Fokke: En later niks meer fan
em hore laten seker? Sukke
hardküters hewwe jou oek. Wat
seit Sjouke: nog een rot brief der
over heen? Wat? Een brief om
inlichtings fanwege de Elfste-
denklub? Hoe ken dit soa raar?
Sjouke: Ja, die fent had een brief
fol klachten an Sipkema skre-
ven. Die Sinees was goedkoop
en niet te freten. Een slap rot
bed, en gien taksie om em naar
de Frieslandhal te brengen. Hij
su wel nooit weer komme!!
Minne: Sukken kenne der oek
wel blieve. Trouwes, al die
drankorgels uut Holland oek wel.
Se mutte niet henegaan en fer-
peste hier de saak foor ons. Wat
Sipkema en Kroes en Wiegel en
Evert opbouwe, dat bederve
sukke proléten weer. Ut mut
busterbaarluk blieve!!!
Sjouke: Die man was deur alles
hene. Hij sat op sien stoel naast
hur bed te trillen fan kwadens.
Sien frouw sei: kalm an, jonge,
kalm an. Dou kenst er wel wat
fan krije. Laat die fent toch doad-
falle. En fertel morren mar in alle
rust an Sipkema hoe de saak in
mekaar sit. Dat is een evenredi
ge man.
Marten: Je siene mar weer. On
dank is 's werelds loan! Een
tiedsje leden hèt bij ons in 'e
femielie hast eikeneen em uuts-
loofd om een stuk neef, die fer-
huzen gong, met ditten en dat
ten te helpen. Der kon niet eens
een dankjeblieft af. Nee, affijn,
jim snappe ut wel.
Fokke: Soa hewwe Sientje en ik
en nog twee steltsjes een paar
jaar leden een froegere kolléga
fan Sientje holpen een uut-
woand boerderijke te ferbou-
wen. Wat slope en wat timmere,
en wat ferve en wat behange.
Affijn, jim sien dat gebeuren.
Minne: Och heden ja. De verf in
't haar, en een skeur in 'e broek
of 'e trui, Switte as andragers.
En je self op 'e duum slaan, en
rare woorden segge, die je bij de
E.O. niet hore!
Fokke: Was dat ut ergste mar.
We legge op een avund soage-
seid de laaste han. Die fent seit:
Ut sit er op meensen. Dat mut
even fierd wurre. Ik hew hier een
ekstra termosfles met koffie, en
de man der een stuk oranjekoek
bij. Nou ja, een stuk. Je musten
de han der suver ophouwe, an
ders sweefde ut fut!
Tabe: En later niks meer, Fok
ke? Niet net as wij wat flessen
en wat bloemen? Of de saak
met een mooi feesje inwijde? Of
lekker met mekaar erges hene
swaar te nassen?
Fokke: Och here nee. Hij ontliep
ons gewoan. Toen hewwe wij
drie maanden later een oranje-
koek stuurd. Met een riemke:
Na het eerste kwartaal; Stik er
in, en betaal.
En in die oranjekoek sat een
rekening bebakt. Honderd uren
van dertig gulden. Te betalen in
vijf termijnen.
Hij mut ut soa wat besturven
weze!!!
Vlga.
Ik heb geleefd, den loop geloopen
Dien God mij gaf, nu ga ik heen
Daar al het menschdom komt
bijeen.
De worm zal't aardsche
ligchaam sloopen,
De ziel die blijft en hoopt in God
Op zaliger en beter lot.
Waar nu, op de hoek van de Bleeklaan en de. Jacob Binckesstraat, een filiaal van de
Amrobank staat, werd in het begin van de dertiger jaren in opdracht van de heer Joh. Mensink
een nieuw pand voor zijn Eiectrotechnische bedrijf gebouwd. Ook zijn nieuwe 'Radio Centrale
Oost' werd hierin ondergebracht - het was net in de tijd, dat de radiocentrale ook in onze stad
in opkomst kwam.
