GESPREKKEN OP DE
j< f/ JttfJ
BRILLENCENTER
Ruime
sortering
'T KLEINE KRANTSJE
Verras eens met een
zonnebril van
WESTERLING
OF DOMINEE
DIEDERIK KECK
Zou deze toch beter zijn????
Reeds vanaf 29,75
Oogmeting
D. J. Hoogkamer
Nieuwestad 61 -A
LEEUWARDEN
tel. 123782
Ons maten mutte ut sonder de
oud-glassetter Tabe stelle. Sien
broer Bouke laat ut weer wat
sitte. Mar der is een ekstra pra
ter beskikbaar, want Hoekstra,
de Spanjeganger komt weer es
langs. Hij hèt ouwe kunde troffen
in Spanje, en dan komt fan praat
ander praat. En dan hèt Marten
oek nog een mooi ferhaal. Soa
gong dat die keer met Bjouke
Sukerslak, Lange Marten, Wie-
be Poatsje, Minne Mager en
Fokke Vutman. Afwezig met
kennisgeving, Tabe Ruutsje.
Gastspreker Hoekstra, de Span
jool.
Wiebe Poatsje: Ik hew begrepen
dat we Tabe fandaag en morren
niet sien salie. Sien broer Bouke
is weer wat minder, dat Ruutsje
en de frouw binne der mar weer
een dag hene. En dan gaan se
deurnaar Leerdam.
Lange Marten: O ja, daar woant
hun dochter hé? Dat loopke
doen se nog wel es. Se hewwe
son bewies fan goedkoop rei
zen, en dan oek nou en dan een
dag fan helemaal gratus fer-
gees!
Fokke Vutman: Dat hewwe wij
oek. Mar ja, wij sitte een hoop
met de luie kont in de auto. Mar
groate lopen naar Sientje hur
suster in Eindhoven of laassen
een groate reünie in Gouda, dan
is 't spoor faveriet!
Minne Mager: Die rewienes bin
an de orde fan de dag. Oproe
pen in 'e krante, fotos fan de
ouwe jongelui en gaan soa mar
deur. Fan een klub en een dorp,
en een skoal. Mien ouwe
skoaltsje is loof ik folgend jaar
an 'e beurt. Dan wur ik erelid fan
de feestkommissie. Klein grap-1
ke!
Sjouke Sukerslak: Wij hadden
een skoftsje leden feest fan ons
ouwe buurtfereniging. Mar ja,
toen lag de frouw in 't sieken-
huus en dus ston mien kop oek
niet naar feestfieren. Wat seit
Marten? Ja, ut gaat best. We
kenne o soa dankbaar weze.
Marten: Soa is dat Sjouke. Fle-
den week musten wij nog naar
Goutum foor een antrouwde
neef fan 'e frouw. Muskien hew
we jim em nog kannen, Jou-
ke.O, Wiebe hèt ut wel lezen.
Ja, negen-en-sestig.
Fokke: In adfertensies leze jou
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
Hoekstra: Ja seker, Fokke is 't
loof ik hé? Uut 'e begintied een
sekere De Boer. Eerst met sien
eerste frouw, en toen is die over
leden, en toen is ie later weer
trouwd. En dan wel femielie fan
mien huushouwster. En fleden
jaar ston der soa mar een ouwe
dienstkammeraad foor mie.
Sjouke: Hoekstra bedoelt één
waar ie met in dienst leid hèt. En
sont die tied nooit weer spro
ken? O soafeul jaar leden een
enkel keerke, maar later nee.
Nou je, en daar was ie. Keimpe
Stutleer seiden je?
Hoekstra: Dat seiden we in
dienst altied. Weet ik feul waar
om. Muskien wurre alle Keimpes
wel soa noemd. Ik liep op de
boelefaart, en daar gaat ie foor
mie staan. Wie bin ik? En foor ik
er erg in hadde, roep ik: Kempe
Stutleer!
Marten: Suks ken je raar ont-
komme. Een paar seumers le
den saten wij een week in de
karrafan fan mien soan. Dan lere
jou meensen kennen. Soms bij
hun echte naam, en soms eh.
Die lui uut Groaningen, of dat
dikke wief, nou ja, hoe gaat dat?
Fokke: Wij begriepe jou best,
Marten, mar dou houwst de
spanning der wat te lang in.
Want ik denk niet, as jou die
frouw teugenkwamen, dat je dan
ropen: Goeie morgen, dik wief,
of soa.
Marten: Netuurlijk niet. Wat su ik
fan alle leeftieden. Mar in dizze
tied is negen-en-sestig niet oud.
Ik trof op die rewiene in Gouda
nog een ouwe kolléga fan se-
ven-en-tachtig. En nog soa hel
der as een bij en behoorluk
hecht.
Minne: Sukke Stanfriezen hew
we jou. Bij ons in de buurt een
frouw fan seg mar tachtig. As 't
even lijke ken, fietst se alle da
gen nog een end om. En tot foor
kort gong se oek elke seumer
naar Drente foor son sesdaagse
loof ik en op Pinkstermaandag
de Elfstedentocht.
Sjouke: Das een heel ferskil met
mien oud wiefke. Die prebeert
alle dagen een blokje om te lo
pen. Hèt se mij stief in 'e arm.
Net as heel froeger in 't Joade-
land. En net as toen nou en dan
even stil houwe. Mar toen om
een ankruperke, en nou om op
adem te kommen, seit se dan.
Hé, wie hewwe daar? Och here,
de Spanjaard weer es.
Hoekstra de Spanjeganger:
Morren mannen. Kenne jimme
ut hier nog wat uuthouwe? Ut is
temeensen wat een normale
temperatuur na al die koude. Wij
saten toen wel in Spanje, mar
daar hield ut oek niet over.
Marten: Nee, daar hew ik meer
lui over hoord. Niet feul son, en
nog wel es regen. Mar ja, as jou
tussen de fieftien en de twintig
graden warmte hewwe, magge
jou niet moppere. Ut hèt hier op
11 april nachs nog es tien gra
den frorenü Staan 't es uut!
Wiebe: Dat hest goed onthou
den, lange. O, toen hèt dien
soan de karrafan naar de kern-
ping brocht. Met een laagje ies
op de sloaten. Dat sal Hoekstra
daar in Spanje niet sien hewwe.
Hoekstra: Wel ies, mar dan bij 't
eten. Of een ijsko. Wat is die
bouwerij langs de Kaai hard op-
skoaten niet? Hé, der mist één.
Just, ons ouwe glassetter. Och,
is Bouke wat in 'e minnighied?
Ja, we hewwe ut niet foor 't seg-
gen!
Fokke: As jim daar nou son heel
skof binne, tref je dan oek kun
de? Nee, niet alleen lui, die dar
oek alle winters delstrieke, mar
ik bedoel nou Liwwadders, die je
al heel lang konden, of die jim
daar troffen hewwe.
nou fertelle? O ja. Eén man daar
had wit haar, en een inwit ge-
sicht, en faak een wit jek an, en
witte skunen. Dus dat wurde bij
ons de Meelpude. En we sitte es
te kaarten en al soa meer, en
dan fraagt er één: wie mut geve?
En ik seg in mien onskuld: ik loof
dat de Meelpude an 'e beurt is.
Minne: Mar ho es, as der nou
gien Liwwadders bij saten, en hij
oek niet, wist gienéén wie Mar
ten bedoelde. Waar of niet? Wat
seit Marten nou? Die Meelpude
was wel een.Mar jim wisten
dat fan mekaar niet. Gien klein
grapke dus.
Marten: Nou ut beteerde goed.
Want hij dee toen net of ie gek
was, en hij skudde en hij gaf. Na
de tied sei-die teugen mie: Wij
hewwe der nooit over praten,
mar hoe wete jou dan dat mien
fader sien hele leven, en ik oek
nog een mooi skoft bij Koop-
mans werkt hewwe?
Wiebe: Och Marten jonge, toen
wuust wel deur de grond seker?
Hoe hest die daar uut redden?
Marten: Ik hew ut eerluk ferteld.
Wit haar, wit gesicht, witte kle
ren, witte skunen en soa doende
die naam "Meelpude". En toen
moest ie fersrkikkeluk lache.
Oek al omdat hij en sien frouw
mij de lange Brulsma noemden,
omdat ik soa faak mien kop
stoate en dan alles bij mekaar
brulde.
Vlga.
pagina 9
Op ons verhaal over het verval
ste persoonsbewijs in de oor
logsjaren van Raymond Wester
ling, die zich toen van de naam
Keek bediende, hebben wij nog
enkele reacties gehad van abon
nees, die ons meedeelden, dat
er tijdens de bezettingsjaren in
derdaad een dominee Keck in
Staphorst heeft gewoond. En de
naam Keek werd immers door
Westerling gebruikt met het be
roep er bij: Predikant te Stap
horst".
Nu is het pikante van de zaak,
dat de echte Staphorster domi
nee Keck in de oorlog „een
beetje" of „een beetje veel" fout
is geweest, zoals men ons mee
deelde. Ooit moeten Staphor-
sters zijn huis zelfs met oranje
verf hebben besmeurd.
Intussen weten we natuurlijk nog
niet, waarom de illegale werker
Raymond Westerling voor zijn
valse identiteit nu juist die domi
nee Keek uitkoos.
Stadgenoot, die door zijn vrouw
het huis is uitgeschopt: „Vroe
ger wuu'k se voor gien honderd-
du zend gulden kwiet, nou wi'k
se voor gien twee centen terug.
(Vervolg van pag. 4)
van de brugwachter van de
Tweede Kanaalsbrug.
De kelder van Mariënburg werd
het clublokaal en geel en blauw,
zichtbaar in de halsdoeken, wer
den de kleuren van de club. In
mejuffrouw Sippie Baarda, later
Akeela van der Kam-Baarda,
vonden we een uitstekende leid
ster en samen met haar begon
nen we ook met een welpenor
de. Door kennis en studie werd
Akeela Baarda geoefend leid
ster, de club kreeg de naam van
Burmania naar Gemme van Bur-
mania en officieel werd de C. J.
M. V. groep door de Nederland
se Padvinderij geïnstalleerd.
Er werd, iedere maand, door de
gebroeders De Boer een blad
gestencild, het Padvindersblad,
en in 1932 haalden we zelfs de
grote pers, toen we als eerste
padvinders de pas gesloten Af
sluitdijk overtrokken.
Met hun ouders vormden de
padvinders een hechte familie.
Ik herinner me nog de schilders
familie Wijbinga bij de gasfa
briek, die later naar Australië is
geëmigreerd en daar een groot
schildersbedrijf opzette. Alles
ging goed tot op een keer de
hele kelder van Mariënburg on
der water kwam te staan. Ogen
blikkelijk nam toen de heer Vis
ser, de grote groenteman een
groot besluit en door zijn toe
doen werd toen aan het Molen
pad een geheel nieuw padvin
derslokaal gebouwd.
Toen kwam ook de Hopman
Ruurd de Roos naar voren en hij
werd een perfect werkende lei
der - zijn drumband werd een
begrip voor de groep.
In 1937 kwam de Jamboree en
ik had het voorrecht de Chief
Scout de hand te mogen druk
ken - ik zie hem nog voor me, de
magere Engelsman, die zijn ge
spierde, roodgevlekte hand uit
stak. Merkwaardig, dat je zoiets
bij zal blijven. Na de Jamboree
konden we ook op andere plaat
sen in Friesland clubs oprichten,
zoals in Drachten, waar Roel
Oostra, de latere directeur van
de lawei, een enthousiaste voor
man was.
Een van onze meest kundige
leiders was Feike Couperus, die
helaas in 1940, op de eerste
oorlogsdag, het leven verloor.
Een bekende padvindersfamilie
was ook die van De Jong, die
een winkel in kampeerartikelen
had. Sinds mijn jeugd had ik er
een goede relatie mee, waar
door ik connectie met het Hoofd
kwartier kon aanknopen en
waardoor in Leeuwarden de eer
ste officiële "Scout-shop" geo
pend werd. Zo is na de oorlog
dan ook het centrum van de
padvinderij op de Kelders ge
weest.
Ik herinner me padvindersre
vues uit die dagen, die volle za
len trokken.
De padvinderij onder de katho
lieke jeugd is later op gang ge
komen, vooral dank zij de bezie
lende leiding van Hopman van
Hulsen en van mensen als Vos-
senberg en Huizinga.
Na de oorlog werd met succes
de Luchtverkennerij opgericht,
de Impeesagroep, waartoe de
familie Wijbinga, nog juist voor
het vertrek naar het buitenland,
het initiatief had genomen.
N. N.
