GESLACHTSNAAM UFFELIE ZAL
TOCH NIET VERLOREN GAAN
GEEN MANNELIJKE NAKOMELINGEN
pagina 5
Ruim twee eeuwen geleden, in 1746, verliet een twintigjarige jongen zijn Zwitserse
geboortegrond om zo mogelijk in het verre Holland een betere toekomst tegemoet te
gaan, dan hij thuis kon verwachten. Hij heette Jakob Oefeli en toen hij zes jaar later
met de Hollandse boerendochter Jenneke de Ruyter in het huwelijk trad, kwam het
jonge paar, nu onder de naam Uffelie, op een boerderij in het Betuwse Eist terecht.
Daar hebben Jakob en Jenneke in alle opzichten goed geboerd - er werd een best be
staan gevonden en een gevulde wieg moet het echtpaar hebben gesterkt in de over
tuiging, dat het een goed initiatief was geweest om Zwitserland te verruilen voor
Nederland.
Hogere Burger
hij eindexamen
Een van de nakomelingen van
het jonge paar zou omstreeks de
laatste eeuwwisseling onze goe
de stad Leeuwarden als woon
plaats kiezen. Hij heette officieel
Casper Christoffer Willem Uffe
lie, maar werd eenvoudig Willem
genoemd en hij kwam hier als
boekhouder van de Friesche
Handels Bank.
Pas op de hoge leeftijd van tach
tig jaar zou hij deze Bank verla
ten - als directeur én met ruzie
helaas: zijn toekomstvisie
strookte niet met die van het
Commissariaat, dat het allemaal
beter dacht te weten, maar daar
na wel tandenknarsend moest
toezien hoe de Bank in de af
grond verdween.
Casper Christoffer, Willem dus,
was getrouwd met Dorothea An-
tonia Lincker en dit paar mocht
zich verheugen in de komst van
een hele stoet kindertjes: eerst
kwamen er vier jongens, toen
zagen nog eens vier meisjes in
huize Uffelie het levenslicht.
Dat achttal leek het voortbe
staan van de geslachtsnaam Uf
felie te waarborgen tot in eeu
wigheid, maar zie wat er in het
leven mogelijk is: twee van de
vier jongens bleven ongehuwd
en zorgden dus niet voor nage
slacht en zonder een interessan
te kunstgreep, waarover aan
stonds meer, zou de naam
Uffelie binnen afzienbare tijd in
de gangbare boeken van de
Burgerlijke Stand in het geheel
niet meer bestaan!
De oudste zoon van het ban
kiersechtpaar Uffelie was de in
Leeuwarden zeer bekend ge
worden dokter Willem Frederik
Jacobus Uffelie. Over hem heb
ben wij al verscheidene malen in
't Kleine Krantsje bericht - er kan
geen geboren Leeuwarder van
De oude Wirdumerdijk met op de hoek van de nog smalle Peper
straat het markante pand De Keizerskroon, waarin de nu tachtigjari
ge professor dr. Otto Uffelie werd geboren - zijn vader had hier
jarenlang een boekhandel.
boven de vijftig zijn, die nog
nooit van dokter Uffelie heeft ge
hoord.
BOEKWINKEL
Een andere zoon was Frederik
Leonardus Uffelie, die op de
hoek van de Wirdumerdijk en de
nog niet verbrede Peperstraat
de overbekende boekwinkel van
Eekhoff heeft gehad. Hij bleef
daar tot in de dertiger jaren, toen
de gemeente met het plan kwam
de Peperstraat (én de Ooster
straten!) te verbreden en ook het
befaamde pand De Keizers
kroon moest worden gesloopt.
De dokter had één zoon, Casper
Cristoffer Willem Uffelie, maar
die trouwde niet en de boekhan
delaar had een dochter en één
zoon en die laatste, Otto Frede
rik Uffelie trouwde wél. Maar die
kreeg twee dochters en geen
zoons.
Zodat hij, merkwaardig genoeg,
nu nog de enige mannelijke na
zaat van de oude Willem is, die
de geslachtsnaam Uffelie
draagt. De volgende maand, za
terdag 6 december, wordt deze
"laatste der Mohikanen", onze
abonnee professor dr. O. F. Uf
felie, nu wonend in het Drentse
Roden, tachtig jaar.
Een dezer dagen heeft hij ons dit
alles verteld en bovendien vol
vuur verhaald van het oude
Leeuwarden uit zijn jeugd, dat
nog altijd in zijn hart een grote
plaats inneemt.
De heer Uffelie is geboren in het
ouderlijk huis De Keizerskroon
en hij heeft in die omgeving ook
zijn jeugd doorgebracht.
Vlak bij 't veelgenoemde "Klok
je" dus, waar de jongens en
meisjes van weleer altijd samen
kwamen na een afspraakje en
bij het punt, dat wel kon gelden
als het meest interessante van
de stad.
Na de kleuterschool bij juf Fi
scher op de Tuinen kwam de
jonge Uffelie via De Ruiterschool
in de Sint Anthonystraat terecht
op de Rijks
School, waar
deed.
CHEMISCH INGESTELD
"Ik was erg chemisch ingesteld
en vond daarna werk op respec
tievelijk het Botercontrolestation
en de Keuringsdienst. Maar de
meeste voldoening vond ik toch
toen ik daarna mocht werken in
de apotheek van mijn oom, ach
teraan op de hoek van de Nieu-
westad waar nu die cafetaria
van Bronger is".
Die - ongetrouwde - oom was
Catharinus Jacobus Uffelie, ook
weer een broer van de dokter en
de boekhandelaar, die zijn neef
inwijdde in de geheimen van het
apothekersvak en bij wie hij
de vrouw leerde kennen met wie
hij zijn verdere leven zou delen,
Helena Grietje Vrolijk. Ook zij
werkte in de apotheek van Otto's
oom.
Zijn oude leraar van de H.B.S.,
de heer Roest Crollius, had de
jonge Uffelie geadviseerd verder
te studeren en zo begon hij een
studie in de Farmacologie in
Groningen, die hij eind 1932 vol
tooide.
Daarna werd de heer Uffelie
militair-apotheker met stand
plaats Amersfoort en dat was hij
nog toen de Duitsers in hun gro
te oorlog ons land overrompel
den. Tegen alle regels van 't
spel namen de ovenwinnaars
ook hem krijgsgevangen om
hem twee maanden later alsnog
vrij te laten in een zodanige toe
stand, dat zijn eigen moeder
hem niet eens meer herkende.
Al in de oorlog had Otto Uffelie
zijn proefschrift gereedliggen,
maar hij moest op het bevrij
dingsjaar wachten om te kunnen
promoveren; het gebeurde in ok
tober in Groningen.
Na het waarnemen van een lec
toraat in die plaats volgde zijn
benoeming tot Hoogleraar in de
Pharmacognosie in Utrecht,
waar hij zich, eenvoudig gezegd,
bezighield met de studie van de
kenmerken van geneesmidde
len. Zo bekleedde de oud Leeu
warder op de jonge leeftijd van
acht en dertig jaar al een Profes
soraat.
IN RUSTE
Professor dr. O. F. Uffelie be
hield deze functie tot 1977 - nu
wonen de Uffelie's alweer negen
jaar "in ruste" in hun bungalow
Ros Solis in Roden. Niet zo ver
van Leeuwarden dus, dat altijd
in hun warme belangstelling
bleef staan, en dat nog regelma
tig wordt bezocht. Of om er te
gaan winkelen, of om er zomaar
weer eens rond te zwerven en
vooral om dan te zien, wat er
van al het oude en vertrouwde
overbleef.
Het echtpaar Uffelie heeft dus,
we hebben het net al even ge
zien, twee dochters en geen
zoons en dus dreigt de ge
slachtsnaam Uffelie aleer verlo
ren te gaan.
Maar.daar is wat op gevon
den! Professor Uffelie heeft het
gedaan gekregen, dat de oude
familienaam aan die van een
van zijn kleinzoons verbonden
werd. Casper Muntjewerff, ge
boren in 1965, en nu verkeers
kunde studerend aan de H.T.S.
in Leeuwarden, heet alweer ja
ren heel officieel Casper Uffelie
Muntjewerff. Zodat we mogen
hopen, dat de geslachtsnaam
Uffelie toch nog tot in lengte van
dagen zal voortbestaan.
GRCTE VOLDOENING
Het zou voor onze nu tachtigjari
ge abonnee en zijn echtgenote
een grote voldoening zijn. Ook al
omdat zij zo bijzonder in hun
afkomst zijn geïnteresseerd. Die
belangstelling deed de professor
al eens een bezoek brengen aan
het Zwitserse dorpje Eriswil,
waar hij tot zijn verrassing ont
dekte, hoe het, nu meer dan
tweehonderd jaar geleden, alle
maal met die ondernemende Ja
kob Oefeli begon.
Nog een plaatje van de Wirdumerdijk met rechts De Keizerskroon. Toen Frederik Leonardus Uffelie het
pand had verlaten kwam er nog even een zaak in fruit en groenten in. Daarna werd het ten behoeve van
het verbreden van de Peperstraat gesloopt.
