BESCHEIDEN MUSICUS
DIT GROOTMOEDERS ANSICHTEN ALBUM
'T KLEINE KRANTSJE
LEEUWARDEN VAN A TOT Z
IN MEMORIAM AGE HAARSMA
Het volgende
nummer van
't Kleine Krantsje
verschijnt op
19 DECEMBER
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
verteld, dat hij artisten bij Caba
ret Buis, Cabaret Eden, Cabaret
De Oldehove (later Moulin Rou
ge) moest begeleiden.
Tijdens "de oorlogsjaren werd hij
in Hamburg tewerkgesteld, met
meer Leeuwarder musici, ik
denk hier aan namen als Procé,
Theo Scheepstra, maar dan wel
in het eigen vak, bijvoorbeeld bij
Café-Cabaret Stahl en in de Wil-
helmshalle. In ieder geval blijft
hij mij in herinnering als een man
met een zachtaardig karakter,
waarvan wel eens misbruik is
gemaakt. Voor vele orkesten,
o.a. het Leeuwarder Accordeon
Ensemble van Piet de Vries
schreef hij de arrangementen en
vele leerlingen zullen zich hem
herinneren. Altijd op tijd, altijd
iets op de achtergrond, maar wel
gezegend met een grote dosis
humor, ging hij met mijn ensem
ble op reis door het gehele land;
dat was de tijd dat er nog geen
televisie was.
Een zware suikerziekte, een am
putatie van een been en het
vroegtijdige verlies van zijn
vrouw moest hij allemaal ver
werken.
Ik denk met veel genoegen aan
hem terug en ik wens de kinde
ren en kleinkinderen sterkte toe.
Moge hij rusten in vrede!
Leeuwarden
Historisch Variété Archief
RITSKO VAN VLIET senior
ten ondergaan dat werkloze mu
sici ander werk moesten gaan
verrichten. Het artiesten vak en
het beroep van musicus bracht
vaak mee dat men enkele we
ken zonder werk zat, vooral toen
de vele cabarets en variétés slo
ten en de musici geen week- of
maandcontracten meer hadden.
Hoe vaak heeft Haarsma mij wel
De uitgever van deze prentbriefkaart van de Sophialaan heeft blijkbaar onbekend willen blijven, want behalve de kreten 'Brief
kaart' en 'Nadruk Verboden' staat er helemaal niets op de achterkant van de kaart. Dat het al een oudje is kunnen we aan de
trambaan zien, de rails links in 't beeld. De passanten hebben zich, als zo vaak, weer midden op de weg opgesteld en rechts
zien we een paardewagen staan, waarbij een straatmaker in actie lijkt te zijn; als we het wel hebben liggen er rechts van de
wagen stenen opgestapeld. Maar overigens: wat een stilte, wat een rust!
is de E van de Elfstedentochten,
waarin de stad Leeuwarden als
start- en finishplaats zo dikwijls
van grote betekenis is geweest.
In de meeste sportieve tochten
langs de elf Friese steden con
centreerde de grootste drukte
zich immers hier, waar zo vaak
begonnen en ook geëindigd
werd.
De eerste georganiseerde Elf
stedentocht was die voor
schaatsers in 1909 met het hotel
Amicitia aan de Wirdumerdijk als
de plaats, van waaruit werd ge
start en waarbij ook gefinisht
werd. Drie jaar later was het ho
tel Weidema aan het Groot
Schavernek voor de Elfsteden-
vereniging het hoofdkwartier.
En vóór in 1933 de Groene Wei
de het grote verzamelpunt werd
stonden voor het Elfstedenge-
beuren ook nog centraal het Ho
tel De Klanderij (1917), en het
Beursgebouw (1929).
Automobilisten en motorrijders,
die in 1912 met hun reeks toch
ten langs de elf steden begon
nen, deden dat vanuit de Klan
derij, maar de fietsers, die in
datzelfde jaar van start gingen,
kozen Bolsward ais hun favorie
te start- en finishplaats.
Later ontstonden ook nog de in
tussen zeer populair geworden
elfstedentochten voor wande
laars, voor zeilers, motorboten,
roeiers en surfers'en ook voor
de meeste van deze evenemen
ten mocht Leeuwarden fungeren
als de gewichtige plaats, van
waaruit werd gestart en waarin
het eindpunt lag.
Zelfs zijn er intussen ook al an
tieke automobielen langs het tra
ditionele traject gesneld en
maakten ook ruiters de lange rit,
maar niet in alle gevallen lag in
onze stad het begin en het eind.
Voor wat de Elfstedenchaats-
tocht betreft heeft Leeuwarden
na de rit van '56 de prachtige fi
nishplaats achter de Prinsentuin
helaas moeten prijsgeven, zodat
de tocht nu buiten de stad haar
einde vindt. Maar het zou niet
juist zijn te constateren, dat de
drukte in de stad op de Elfste-
dendag er daardoor minder op
werd. Dat hebben de laatste
tochten van '85 en '86 ons wel
geleerd.Nog nooit eerder
kwam de stad zo op haar kop te
staan als toen.
Eind september overleed in het
Triotel de musicus Age Haars
ma. De op 31 mei 1906 geboren
Age Haarsma werd dus 80 jaar
oud.
Het moet in 1950 geweest zijn,
dat ik de heer Age Haarsma
leerde kennen. Hij werkte toen
als begeleider van Gerard de
Haan, met cabaretliedjes, onder
de naam Duo Haarsma-De
Haan. Het was in de na-oorlogse
tijd toen alles 'nog bol stond' van
kleinere en grotere feestavon
den.
Age Haarsma had toen al een
half leven achter de rug op het
moeizame pad van de muziek.
Als enige zoon, vaak last heb
bend van bronchitus, werd hij
opgeleid voor piano en viool. La
ter gaf hij ook jaren les voor
piano en viool. Hij bespeelde
echter ook het orgel en de saxo
foon. Age Haarsma had een
zeer grote notenkennis; maakte
bij liedjes heel vlug een passen
de melodie.
Hij heeft ook nog de tijd meege
maakt van 'de stomme film'. Met
stadgenoten als Gejas en
Gramsma speelde hij passen
de muziek bij de geluidloze eer
ste films. Toen de 'toonfilm'
kwam begon voor vele musici al
een tijd van werkloosheid, al
hoewel het spelen van passen
de muziek bij diners en diners
dansants erg in de mode was.
Eveneens behoorde Age Haars
ma tot de eersten die in de voor
loper van het huidige Frysk Or-
kes, de Friesche Orkest
Vereeniging, musiceerde. Spre
ken wij hier maar niet van de
toen zeer lage gages. Helaas
zou hij later bij een volledige
verandering van het orkest, dat
toen een beroepsorkest werd,
worden buitengesloten, wat hem
zeer pijn heeft gedaan.
Ook heeft hij met vele toenmali
ge musici de vernedering moe
