GROENE WEIDE
DOET DEUREN DICHT
Hè je dAord
OUDE HERBERG WEG
'T KLEINE KRANTBJE
EEN KLEINE KEUS
UIT 'N KWARTEEUW
KLEINE KRANTSJE
pagina 10
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
Weer gaat een oude herberg sluiten: de volgende week
zaterdag - 29 mei - zullen 's avonds laat voor de
allerlaatste maal in Hotel De Groene Weide de obers
rondgaan om de vaste klanten van een glaasje cola, een
kop koffie of een biertje of borreltje te voorzien - even
later worden de deuren gesloten en zal er weer een
markant brokje Leeuwarden de geschiedenis ingaan.
De dagbladen hebben het een dezer dagen gemeld en
met een schok lazen de Leeuwarders het nieuws: De
Groene Weide, pas onlangs in andere handen overge
gaan, is opnieuw verkocht en wel aan de N.V. Gebr.
Ferwerda, grossierderij in automaterialen, die het grote
gebouw kocht om het langzamerhand te klein geworden
pand aan de Eewal te kunnen verlaten.
Vandaag over twee weken zal
de groene lichtreclame er dus al
niet meer branden, zullen ook de
lichten in restaurant en verga
derzalen zijn gedoofd, zal dit
hoekje van de stad de doodse
indruk geven, die we al enkele
jaren van de zondagen kennen.
We hoeven er niet lang over te
praten: het verdwijnen van De
Groene Weide, het afbreken van
weer een eeuwenoude herberg-
traditie betekent een nieuw, ge
voelig verlies voor Leeuwarden,
dat langzamerhand wel een ze-
tere faam verwerft in het oprui
men van z'n hotels, want steeds
korter wordt de eens zo lange
lijst - tegenover het verlies van
deze Groene Weide, van het
vermaarde Hotel De Nieuwe
Doelen aan de Voorstreek, van
een hele reeks veemarkthotels
aan de Lange Marktstraat, van
Sipke Castelein's hotel Spoor-
zicht aan het Zuiderplein en - in
een wat verder verleden - van
hotels als De Phoenix aan de
Sint Jacobsstraat, het Friesch
Koffiehuis aan de Wirdumerdijk,
Neuf aan de Voorstreek en Suis
se aan de Stationsweg, staat
eigenlijk alleen de winst van één
nieuw hotel: het Eurohotel aan
het Europaplein.
Bleek het afbreken van het hotel
De Doelen in zekere zin een
vergissing te zijn, omdat men er
pas bij het slopen achterkwam
met de (kolossale) restanten van
de vroegere Minnemastins te
doen te hebben (het gebouw
had, evenals de herberg Het
Blauwhuis op de Monumenten
lijst moeten staan!), met een
eventuele verbouwing van De
Groene Weide zal men geen
kwaad kunnen doen, want zó
monumentaal is dit gebouw niet.
Wel kan De Groene Weide als
herberg terugzien op een lange
geschiedenis, want in het begin
van de vorige eeuw moet het
gebouw er al hebben gestaan.
Toch is er, merkwaardig ge
noeg, heel weinig van bekend
en vergissen we ons niet, dan
wordt De Groene Weide bijvoor
beeld in de beide dikke turven
van dr. G. A. Wumkes (Stads
en Dorpskroniek van Friesland)
helemaal niet genoemd!
Een wat diepergaand onder
zoekje zou wellicht tot interes
sante resultaten leiden - wij heb
ben in de gauwigheid slechts
kunnen vinden, dat de herberg
er in 1839 al was. Toen was de
acht en twintigjarige Diemer
Oeds Diemers er de kastelein en
tien jaar later zat Diemer Die
mers er nog in; maar de werk
meid was toen al vervangen
door een dienstknecht: de zaken
gingen dus goed.
In 1872 werd De Groene Weide
niet alleen herberg, maar ook
Logement en Koffiehuis ge
noemd en er stond toen ook al
een "Billard". Bovendien diende
de toenmalige eigenaar S. W. de
Roos zich als verhuurder van
paarden en rijtuigen aan.
De Groene Weide was toen als
pleisterplaats al zeer vermaard:
de boeren, die op de vrijdagen
naar Leeuwarden kwamen,
spanden hier hun paarden uit en
brachten er de sjezen onderdak.
Met die sjezen en die paarden
verdween langzaam maar zeker
ook het karakter van de oude
stadsherberg: de Groene Weide
werd verbouwd, het logement
werd hotel, er kwamen verga
derzalen, de zaak werd een trek
pleister voor tal van verenigin
gen. Duizenden Leeuwarders
(en niet Leeuwarders uiteraard)
hebben in de loop der jaren wel
eens in De Groene Weide ver
gaderd of feestgevierd - ze zul
len voor toekomstige vergade
ringen en feesten de deuren van
de zaak gesloten vinden. Bijzon
der getroffen worden de leden
van de schietvereniging Wilhel-
mina, die hier al voor de laatste
maal de schoten heeft laten
knallen en de leden van verschil
lende kegelclubs: de kegelba
nen in De Groene Weide waren
avond aan avond bezet.
Een geweldige tegenvaller is het
verdwijnen van De Groene Wei
de ook voor de Vereniging De
Friesche Elf Steden, die hier nu
al jaren haar hoofdkwartier had.
Al klaagden de vroegere perso
neelsleden dan vaak op de
drukte van al die Elfstedenrijders
niet zo gesteld te zijn, voor ons
gevoel hoorden Groene Weide
en Elfstedentocht bijelkaar en er
was voor deze fameuze
schaatsmarathon geen idealer
situatie denkbaar dan een finish
aan de voet van de Oldehove en
een huldiging in De Groene Wei
de, eveneens dus in de schaduw
van die steenkolos!
Kon bij de laatste Elfstedentocht
al niet achter de Prinsentuin ge
finisht worden en blijft ook een
volgende finish op de stads
gracht aan de Noordersingel
twijfelachtig, in de toekomst zal
het duizendkoppige Elfsteden-
publiek het Elfstedenhoofdkwar-
tier in de Groene Weide zeker
niet meer omstuwen - het be
stuur van de Elfstedenvereni-
ging zal naar wat anders moeten
uitzien; ook de Elfstedentraditie
van de Groene Weide ligt nu
stuk.
Zo is het altijd gegaan en zo al
het ook in de toekomst altijd
gaan: al het oude verdwijnt en
het verdwijnt vaak sneller dan
ons lief is. En wat blijft is slechts
de herinnering. Nog maar een
paar jaar en dan zullen we zeg
gen: De Groene Weide - weet je
nog, wat kon het daar gezellig
zijn, vooral op de dag van zo'n
Elfstedentocht.
En wie over tien jaar op de stoep
van de N.V. Gebroeders Ferwer
da aan de Harlingersingel een
straatjochie vraagt, waar de
Groene Weide was, zal hele
maal merken hoe snel de tijd
ons door de vingers glipt: "De
Groene Weide? Nooit van ge
hoord, meneer.
Huidige welvaart weerspiegelt
zich ook in de wijze, waarop
leerkrachten van Leeuwarder
scholen zich naar hun werk be
geven: niet meer op de fiets,
maar met het autootje. Nog niet
iedereen maakt van de automo
biel gebruik, maar velen toch
wel. Leerlingen van zekere Mu-
loschool in Leeuwarden schijnen
zich nu over volgende verschijn
sel verschrikkelijk te vermaken:
sommige leerkrachten komen in
wagentjes van bescheiden af
metingen en parkeren ze be
hoedzaam voor de school, som
mige leerlingen (jawel, achttien
jaar plus rijbewijs!) arriveren met
een grote en dure slee en stallen
die vol bravour naast de piete
peuters van de meesters.
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
De verhalen voor deze rubriek
"Een kleine kwarteeuw" zijn uit
lang geleden verschenen Kleine
Krantsjes ongewijzigd overge
nomen.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
