in alle prijsklassen
ZIJ MAAKTEN DE RADIO
VAN VOOR DE OORLOG
VITALE HONDERDJARIGE
■T KLEINE KRANTSJE
midden in de peperstraat 9
bilgaardpassage 56
LEEUWARDEN
FOTO
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 9
Camera 's
bleeker
Ach ja, de radio is al zo oud
dat tal van vroegere medewer
kers niet meer in het land der
levenden zijn. Maar veler na
men zijn blijven voortleven bij
de ouderen, die zich vóór de
komst van de televisie om de
luidspreker schaarden en mót
intense aandacht luisterden
naar de Avro, de Vara, de
KRO, de NCRV en de VPRO.
We hebben de 'Encyclopaedie
voor Radio-luisteraars' uit 1939
doorgenomen, op zoek naar
vroegere bekende namen. Dat
leverde een rijke oogst op en
dan kwamen daar nog een
paar bij die in onze eigen herin
nering zijn blijven voortleven.
Hier volgt dit 'In memoriam'.
Eli Bomli: programmaleider bij
de Vara.
Albert de Booy: zanger bij de
Vara.
J. Broeksz: reporter, later be
stuurder van de Vara.
Helène Cals: zangeres bij de
Avro, getrouwd met de dirigent
Nico Treep.
Willem van Capellen: hoorspel
leider bij de Vara, 'Ome Kees-
sie'.
Mr. A. van Deurne: voorzitter
NCRV.
Antoinette van Dijk: verzorgster
kinderprogramma Avro.
Hugo de Groot: dirigent van het
Vara-orkest.
Jan Hahn: komische figuur 'Pe
ter Pech' bij de Vara.
Jacob Hamel: leider van de
Avro-kinderkoor.
Johannes de Heer: evangelist
en zanger van geestelijke liede
ren bij de NCRV.
G. H. Hoek: reporter bij de
NCRV.
Han Hollander: voetbal-verslag
gever bij de Avro.
Josef Holzer: dirigent bij de
Vara.
Piet van der Hurk: dirigent
NCRV-orkest.
Johan Jong: organist bij de
Vara.
P. J. Kers: verzorger van kook
lessen bij de Vara.
Kommer Kleyn: hoorspel-regis
seur bij de Avro.
Elzard Kuhlmann: dirigent bij
de Avro.
S. S. Lantinga: tuinbouw-mede-
werker bij de Vara.
J. W. Lebon: bestuurder van de
Vara.
Ida de Leeuw-van Rees: knip
Ida de Leeuw-van Rees: knipcursussen
cursussen bij de Avro.
Boris Lensky (werkelijke naam
John Chits) violist, leider van
het naar hem genoemde trio
van de Avro.
R. Lotgering-Hillebrand: ver
zorgster van kooklessen van de
Avro.
Piet Lustenhouwer: dirigent van
het KRO-orkest.
Theo Uden Masman: leider van
het Vara-dansorkest 'the Ram
blers'.
Frans Nienhuis: verzorger van
het verzoekplatenprogramma
'Men vraagt en wij draaien'
voor de Vara.
Ary van Nierop: omroeper, pro
grammaleider bij de Vara.
H. F. Oets: als 'Oom Henk' ver
zorger van een vragenprogram-
ma voor de jeugd bij de Vara.
Pierre Palla: organist bij de
Avro.
Albert van Raalte: dirigent bij
de Avro.
dr. P. H. Ritter Jr.: letterkundig
medewerker van de Avro.
Joseph Schmidt: Duits zanger,
trad vaak op bij de Vara.
Bob Scholte: zanger bij de
Avro.
Rutger Schoute: muziekmede
werker van de Vara.
Ds. E. D. Spelberg: secretaris
en programma-medewerker
van de VPRO.
Richard Tauber: vermaard
Duits zanger, trad op voor ver
schillende Nederlandse om
roepverenigingen.
Frits Thors: omroeper bij de
Avro, na de oorlog nieuwslezer
NOS-journaal.
Piet Tiggers: muziekmedewer
ker van de Vara.
Nico Treep: dirigent van het
Avro-orkest.
Willem Vogt: grondlegger en di
recteur van de Avro.
A. de Vries: voorzitter van de
Vara.
Paul de Waard: reporter van de
KRO.
Eddy Wallis: violist en kapel
meester bij de Vara.
Alex van Wayenburg: omroeper
bij de KRO.
Guus Weitzel: omroeper bij de
Avro.
Marinus van 't Woud: dirigent
bij de KRO.
G. J. Zwertbroek: mede-oprich
ter van de Vara, in de oorlog
nationaal-socialist, daarna
stichter van een secte, waarbij
hij als priester optrad.
W. H. Kuipers
Willem Vogt, grondlegger en directeur van de Avro
(Vervolg van pag. 1)
het Aannemingsbedrijf van Pol
heeft gewerkt en die voor de
gemeente Leeuwarden een bij
zondere adviseur is geweest -
stond een circus op het punt op
het Wilhelminaplein zijn tenten
op te slaan, dan werd Frits
Jansen te hulp geroepen om
de plaatsen aan te wijzen, waar
in de grond de kabels lagen.
Daar stond niets van op papier,
maar Jansen wist er alles van;
zijn kennis op dit punt moet for
midabel zijn geweest.
Het echtpaar Jansen heeft vijf
kinderen gehad, drie dochters
en twee zoons en die jongens
waren, net als papa, welbekend
in de stad. Beiden, Frits en
Jan, voetbalden in het eerste
elftal van Leeuwarden, waar
voor zij steunpilaren zijn ge
weest.
Mevrouw Jansen, nu bijna hon
derd dus, vertelde ons, in een
sappig mengelmoes van Leeu
warders, Nederlands en Duits,
dat haar ouders, de Honde
ma's, schippers waren. Maar
moeder Hondema kreeg ge
noeg van het schipperen en
toen kwam het gezin in Duits
land terecht. Daar gingen de
kinderen naar school, daar
groeiden zij op en daar zouden
ze zonder het uitbreken van de
Eerste Wereldoorlog ook zeker
gebleven zijn.
Maar die oorlog deed hen te
rugkeren naar Nederland en
wel naar Coevorden, waar het
mevrouw Jansen, intussen met
Frederik Bernardus Jansen ge
trouwd en moeder van een
paar kinderen, in het geheel
niet beviel: "Die Menschen
daar waren totaal anders, nicht
leuk".
Zo kwam het gezin Jansen-
Hondema "mit helemal ver-
deutschte Kinder" in Leeuwar
den terecht. Het gezin kreeg
een huis in de Weerklank ("In
de Hulsebuurt", aldus mevrouw
Jansen) en Frits Jansen Senior
kon voorlopig een baan krijgen
bij de Frico.
Thuis spraken de Jansens
merkwaardig genoeg Fries en
soms kon het gebeuren, dat
een van de kinderen verbaasd
uitriep: "Mutti, was babbelst du
doch, wir verstehen es gar
nicht.
"Wat je als kind hebt geleerd,
dat vergeet je nooit meer," zo
zei mevrouw Jansen ons, "en
hoewel ik nu nooit meer Duits
spreek gooi ik er zo nu en dan
toch nog wel wat Duitse woor
den tussendoor". Dat hadden
we intussen dus al gemerkt.
Een humoristische wending
nam het gesprek, toen wij me
vrouw Jansen vroegen hoeveel
kleinkinderen zij had.
Even scheen zij na te denken,
maar toen antwoordde ze reso
luut: "Das weisz ich nicht."
Toen wij daarover onze be
vreemding uitspraken, zei ze:
"Ja, maar wat wil je, ik ben
achtennegentig."
"Nee, negenennegentig", corri
geerden wij.
"Wat?", reageerde zij toen
hoogstverbaasd: "Maar dan
word ik honderd dit jaar - dat
lieg je toch zeker?"
Gelukkig konden wij haar ervan
overtuigen de waarheid te spre
ken en toen geloofde zij ook
wel, wat we zeiden. "Want
mein Moeke ist ook haast hon-
ded wudden".
Daarna verraste de haast-hon-
derdjarige ons met het recite
ren van enkele Duitse gedich
ten, die haar kennelijk met
weemoed deden terugdenken
aan haar in het buurland door
gebrachte jeugd.
"Tja", verzuchtte zij tenslotte:
"Es war einmal, die schóne
Zeit kommt nicht zurück, es
kommt nicht wieder".
Wel, mevrouw, Frau, Moeke
Jansen, van 't Kleine Krantsje
alvast de hartelijke, herzliche
Glückwünsche met de honded-
ste jaadag op de letzte van diz-
ze Monat, Proficiat!"
