a'T KLEINE KRAHTSJE
i
VEEL PLEZIER IN DE CEL
55
55
HET OUDE BURMANIAHUIS
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 11
ihdm-aehja. mum h
et...
1
Xti i
erin
eell
iek
jn-
1en
ne
'en
ice
n 't
eïd
(Vervolg van pag.5)
pak bonkaarten, onder mijn
trui".
Robbie werd gefouilleerd, maar
"Mij durfden ze niet aan~te ra
ken" - Jenneke was meteen op
het idee gekomen de rol te
gaan spelen van een prosti
tuee.
"Geboeid werden wij door een
(Nederlandse; Sch) agent weg
gevoerd. Gevolgd door een SS-
auto met groot licht (het was
tegen twaalven, 's nachts; Sch)
gingen we over een brug naar
het politiebureau.
In het blad De Zwerver van o.a.
de Landelijke Knokploegen van
9 september 1949 wordt in een
In Memoriam Albert Fieten ge
wag gemaakt van de arrestatie
van deze verzetsman, niet in
een hotel, maar buiten op
straat bij het SD gebouw.
DOORGESPOELD.
een geslagen hond" en "Op de
simpele vraag "Was wissen
Sie?" spuide Henk als een wa
terval zijn kennis van het Ver
zet".
Overgebracht naar het Huis
van Bewaring in Arnhem leek
de gewapend gearresteerde
verzetsstrijdster het leven te
beschouwen als een lolletje.
"We hadden overdag vreselijk
veel plezier. Het was zo
bekend, dat cel no. 1 zo'n uit
bundig plezier had, dat mijn
oom, reizende in de trein naar
Utrecht, in de coupé hoorde
zeggen: "In Arnhem in cel 1
hebben ze een lol! Het is over
al bekend. Er is een zekere
Jenneke, die de zaak op stel
ten zet".
Op de 16e december 1943
werd de arrestante met vijftien
anderen overgebracht naar
Scheveningen.
"Op de zestien gevangenen
waren acht bewapende Duit
sers aanwezig. Ik wist het zo te
versieren, dat ik vlak achter
Robbie kwam te zitten. Hij zat
naast een Duitser en naast mij
zat de verloofde van Lange
Jaap. Wij spraken af dat zij met
de Duitser zou flirten, evenals
ik af en toe, zodat Robbie en ik
onze zaak grondig door konden
nemen. Door ballistische proe
ven was namelijk komen vast
te staan, dat de wapens, die ik
bij arrestatie bij me had, ge
bruikt waren voor executies. De
komedie die wij in Zwolle bij ar
restatie waren gaan spelen
moest dus aangepast worden.
Hoe nu nieuwe wegen te vin
den om doorslaan te voorko
men en de Duitsers op een
dwaalspoor te brengen? We
spraken af om elke foto van
jongens uit het Verzet die wij
beiden kenden een fantasie-
naam met fantasiegegevens te
geven, maar wel precies de
zelfde. Zo hebben we samen
een tiental bekenden omge
doopt, voor elk een curriculum
vitae (Levensloop, Sch) be
dacht en deze gegevens goed
in ons hoofd gestampt".
In het Oranjehotel in Scheve
ningen voelde Jenneke Rom-
kes zich happy genoeg om dik
wijls te gaan zingen in haar cel
- vandaar ook de titel van haar
boek.
LACHWEKKENDE
VERHOREN
Ook werd zij er vaak verhoord,
maar die ondervragingen wek
ten slechts haar lachlust op.
"Ik werd zelf ook dikwijls ver
hoord. Dat was vaak een la
chertje. Een van de meest be
ruchte S.D.-ers, H., placht
daarbij vreselijk te keer te
gaan, met rollende ogen en het
schuim op de lippen. Ik sloeg
me dan op de knieën van het
lachen Wat een toneel! Het
was niet te geloven! Ik schater
de. Slaag maakte het nog veel
erger".
Meer dan eens draaide de ge
vangene trouwens de rollen om
en stelde zij de vragen inplaats
van de S.D. "Hebt u een
vrouw? Hoeveel kinderen hebt
u? Laat u mij eens een foto
zien? Waar woont u? en derge
lijke vragen".
Na een verblijf van bijna vier
maanden in dit Oranjehotel
kreeg Jenneke Romkes einde
lijk te horen waar zij aan toe
was. Over een terechtzitting
spreekt zij met geen woord, wel
over "Het vonnis". Dat werd in
de gevangenis uitgesproken.
"Ik hoorde de S.D. bezig met
afroepen: "Jaap Kraal. Terro
rist. Zum Tode verurteilt.
Hendrik Drogt, Terrorist. Zum
Tode verurteilt.Als laatste
mijn naam. "Jenneke Romkes.
Terroristenbandeangehörigewe-
ge zum Tode verurteilt.Küs-
ze Albert Fieten!" werd mij be
volen. Ik ging op Robbie af en
gaf hem een hand. We keken
elkaar heel intens en diep aan.
Er heerste een doodse stilte.
Niemand vertrok een spier".
In de kranten van die dagen
vinden we de namen van de
veroordeelden terug. Acht in to
taal. Ook Hendrik Drogt. En
Jaap Kraal. Jenneke Romkes
staat er niet bij. Maar wie er
wel bij staat? De boekhouder
Gerrit Jan van den Berg uit
Arnhem. En dat was Henk van
Heusden! Heeft Jenneke hem
over het hoofd gezien?
De volgende morgen werden
de ter dood veroordeelde man
nen gefusilleerd. Voor Jenneke
gingen de zware verhoren ge
woon door. De S.D.ers wilden
weten waar haar vader zat.
Maar zij gaf geen krimp. Op de
dag van de invasie werd zij
naar Vught gebracht en van
daar later naar Ravensbrück
vervoerd.
NIEUWE TAAK
Gelukkig doorstond zij de be
proevingen in dit kamp en via
Zweden keerde Jenneke Rom
kes na de bevrijding naar Leeu
warden terug. Toen kreeg ze
nog een nieuwe taak: het Bu
reau Nationale Veiligheid droeg
haar op een onderzoek in te
stellen naar de verblijfplaats
van Henk van Heusden, die
nog in leven zou zijn. "Mijn le
ven liep gevaar omdat ik de
kroongetuige was".
Enfin, dat liep op niets uit na
tuurlijk, Henk van Heusden,
alias Gerrit Jan van den Berg
was al ruim een jaar dood.
Kortom, een heel bijzonder
boek, dit "Cel 383, zing nog
eens!" Met een groeiende ver
bazing namen wé er kennis
van. Toch heeft het verhaal ons
geboeid.
Sch.
