'T KLEINE KRANTSJE.
EEN CIRCUS OP 'T SAAILAAN
lllllllllllllllllllllllllllllllll!llll!l!l!l!llllll!llllll!lllll!llllllllll!l!llll
VOOR MONSTER GEVLUCHT
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 5
I^emxüuim-ai^Ja. zo-emo het...
NIEUWEBUREN
Een bekende leraar aan de Leeuwarder Gemeente H.B.S.
is, gedurende tientallen jaren, de heer Johannes Jansma
geweest. Hij werd algemeen Pierke genoemd en hij kon het
niet nalaten zijn teksten te doorspekken met het stopwoord
je „Hèn". Pierke had een grote bewondering voor de kerk
hervormer Maarten Luther, die hij op gezette tijden in zijn
klas vol vuur citeerde: Hier sta ik, hèn, ik kan niet anders,
hèn, God helpe mij, hèn, Amen, hèn". Eens voegde hij er
aan toe: „En wie kan mij nu, hèn, vertellen, hèn, wat Luther
op de Rijksdag te Worms, hèn, gezegd heeft, hèn?" Het
antwoord kwam onmiddellijk, niet uit de klas, maar van
buiten de school, want daar was intussen Lollige Johannes
verschenen met zijn kar met fruit. En Pierke had zijn vraag
nog niet gesteld, of Lollige Johannes riep: 'k Heb neute
muskaat, drie om een dubbeltsje.
i.! -1 i ;v!|
Jaren leden het er us een cir
cus weest, dat Leewadden be-
socht om sien tenten op het
Fonteinlaan op te slaan. Der
wudde toen in een vejaadags-
petijtsje wakker over praat, tot
er één opmerkte, dat ie't Saai-
laan voor een circus toch ge-
skiktervon.
Sun bitsje droog weg voor mie
uut mompelde ik toen, dat er
nog noait van sien levensdagen
op 't Saailaan een circus weest
waar.
Nou, toen ik dat sei viel suwat
de heule femielje over mie
heen. "He je het oait su sout
vreten - noait een circus op 't
heeft er, vlak bij het natuurge
bied, dat wij nu als de Froske-
pölle kennen, een vermaarde
herberg gestaan met diezelfde
naam. Vooral in de winter
maanden met sterk ijs was De
Froskepólle een geliefde plaats
om even aan te steken. Heel
veel Leeuwarders reden op
schaatsen naar de Froskepólle
om ter hoogte van de herberg
voortdurend heen en weer te
rijden. Ook velen staken zo nu
en dan even aan en stommel
den er zelfs de trap op om on
der vioolmuziek op de boven
zaal te gaan dansen.
Saailaan weest. Man, seiden
se, hoe haal je 't inne hasses,
waar hewwe jou je vestaan,
binne jou niet wies - en meer
van sukke vestandige opmer-
kings.
Nou, eigenwies ak nou ien keer
bin, houde ik stief en strak vol-
en ik wuu er nog wel om wed
de dek.
Mooi, die goeie segaar hek
toen wel wonnen vansels, want
dit is nou het geweldige misver
staan, dat bij su veul meensen
leeft: het groate plein, waar wel
degeluk circussen staan hew
we, hiet officieel Wilhelmina-
plein en de straat anne suud-
kant, waar nog noait een circus
staan het, staat officieel as
Saailaan te boek.
Wie't dus een ander makkeluk
een segaar of een borreltsje af-
troggele wil, kan ditselde foefje
toepasse - ik hew het nou ve-
teld en ik hoef er gien tipgeld
voor.
Je suden die anduding Saai
laan voor Wilhelminaplein wel
een bijnaam noeme kenne,
suas er in Leeuwadden voor
meer straten bepaalde bijna
men bestaan. De Ouwe Lom-
bardsteeg bevobbeeld salie
echte en onvevalste Leeuwad-
des nooit su noeme mar altied
as Bargesteeg andude - dat is
nog een herindering anne tied
dat de veemerk op 't Ruutske-
tier waar en er op vrijdagen
werkelijk bargen deur disse
steeg jaagd wudden.
En su wudde froeger de Butter-
hoek altied heul toepasselijk De
Vette Hoeke noemd enne Sint
Frederiksteeg inne Muntsje-
muurstraat skolden de ouwe
Leewaddes uut voor Skinkevre-
tersteeg.
Het Rooie Dorp, su noemd
naar de rooie dakken vanne
huzen, kanne je oek een bij
naam noeme en de Duvels
hoek voor Dijkshoek waar dat
oek.
Inne vier groate he re huzen
anne Sudergrachswal hewwe
seker frekken woahd, want dat
wudde het Frekkebuutsje
noemd enne Potmargewal,
waar in ouwe tieden een leuk
kroegje waar, salie de Leeu-
waddes sich as De Loopgraaf
herinnere.
Dan hewwe hier oek nog, naar
de vorm vanne huzen, een
Doadkistebuurt en er is hier
oait oek nog es een Foxsteeg
weest. Mar die naam had toe
vallig niks te maken met wat
jimme nou su ondeugend den-
ke: dat Foxsteeg, tussen de
Groate Hoogstraat enne Minne-
mastraat, skreven je met een
X, naar een neutarus met de
naam Loadewiek Fox. En dat,
beste meensen, kan dus noait
een keer een bijnaam weest
hewwe.
Fenno
Beschuldigd van het vissen
zonder acte verscheen er lang
geleden een grijsaard van vijf
enzeventig voor de Kanton-j
rechter, die niet naliet indruk te
maken op de hogere heren, die
hem moesten vonnissen: hij
droeg een werkelijk imposante,
sneeuwwitte baard.
Indrukwekkend was ook het
verhaal, dat hij te zijner verde
diging aanvoerde. In het tehuis
in Leeuwarden waar hij inwoon
de, zo vertelde de oude baas,
stond de ganse lange dag de
radio aan en op een goeie dag
was hij voor dit monster ge
woon gevlucht. Hij was naar
het dorpje Wijns gegaan en
had daar een hengel uitgegooid
om wat witvis te bemachtigen.
Te laat, helaas, had hij zich ge
realiseerd een verboden affaire
ter hand te hebben genomen.
Hij werd het zich pas bewust
toen een onverbiddelijke die
naar der wet hem op de bon
slingerde.
Barmhartiger dan de radio en
die vervloekte veldwachter
toonden zich de Ambtenaar
van het Openbaar Ministerie en
de Kantonrechter. De Ambte
naar vroeg geen straf, maar al
leen vernietiging van de hengel
en de Kantonrechter vonniste
conform.
