'T KLEINE KRANTSJEi
REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
HOE'T WE ONS VROEGER
OP DE SUNDAG VERMAAKTEN
~ör
O/oe^v n&a ofi
e
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
KiestraIda de Zee en Anneke Bosma. Zittend op de voorste nj:
Corrie Hollander, Pine Jeelof, Doeti de Vries, Willy Knier, Tineke
Schoustra, Mary Kooistra, Adri Kingma, Henny Beuving, Elly v.d.
Goot en Marijke v. Wijnen. De inzendster van de foto, onze abon
nee, mevrouw A. Anema, Boerhaavélaan 12 in Haarlem, vraagt
zich benieuwd af waar al haar klasgenoten zijn gebleven.
Dit is een foto van de eerste klas van de Meisjes HBS uit 1947. We be
ginnen bij de bovenste rij en we gaan, zoals altijd, van links naar
rechts: Marijke v.d. Water, Joyce Sonnega, Bets Posthumus, Loes v.d.
Weg, Gretha Rohn, Anneke v.d. Geest, Gretha Westermann, Willy v.
Asperen, Tineke Donia en Bets Anema. Op de middelste rij: Ida
Bakker, Minnie de Vries, Tinie v. Dijk, Tineke de Zee, Juffrouw
Schippers, klasselerares, Liesbeth Stam, Dieuwke v.d. Zee, Riekie
As't Sundag was, dan must oek
de sundagse pronk an en dan
kwam er altied de vermaning
van Moeke met de wiezende
vinger omhoog: „Denk erom,
das't die niet smerig maakste
en gien gatten inne kousen fal
ie!"
„Nee, Moeke!"
Wat een ellende; könst ommes
niks met die sundagse rotkle-
ren. Mar ja, de dag must toch
om. En wat deden je dan as
jonges, je vonnen wat uut en
inne regel was 't niet feul
goeds.
Vroeger had elk winkeltsje een
etalage en inne onderregels
fanne ramen saten dan een
paar gatten of sleufkes teugen
het beslaan vanne rüten. As't
goed was saten er anne bin
nenkant gazen roösterkes teu
gen an, mar die waren oek wel
es verrot.
Nou hadden we uutfonnen, dat
je dan met een endsje kram-
draad met een haakje der an
nogal es wat over de kop skeu-
re konnen. Dit was dus een
sundagsputsje der't je niet
smerig fan wudden.
Dus: Sundagmorgen, 't betere
folk inne kerk, lekker stil inne
stad. Plak fan handeling: Ouwe
Oosjestraat, krekt teugenover
de Heerestraat, 'n Sigarewin-
keltsje, inne etalage een bruun
fluwelen kleedsje fan end tot
end, dèrop standerkes met pie
pen, doazen en kisjes met se-
garen, mooi opstapeld, enkele
.skeefset - dan konnen je sien
hoe mooi of se waren - pirami
des fan sigarettedoaskes, kot-
om een prachtig stilleven, te-
meensen op een dikke cyperse
poes na, die't in't sontsje lag te
slapen midden in al dat moois.
En dêr gebeurde het toen, alles
sat mèt - gien kop te sien - 't
draadsje deur 't gatsje, 't haak
je in 't kleedsje, anskeure -
gotskes, wat gong het raar!
Standerkes om, doaskes, kis
jes, alles over de kop, mar 't
slimste was poes. Die skrók em
rot, soa uut de slaap en ie
vloog as een raket deur de eta
lage en wat nog niet plat lag,
dat versierde hij wel!
Mar niet alleen poes skrok em
rot, wij oek, soa mal gong het.
Wij reesden de Heerestraat in,
alle drie, met het gevoel, dat de
hele stad ons achterna sat.
Mar't viel mèt, gelukkig.
'n Ketier later kwanskwies der
langs lope en stiekem koeke-
loere. Alles lag plat en alles
was an diggels - poes was
fut.
Dit ferhaal hè'k fan mien frouw
later noait an mien jonges fetel-
le maggen. Mar ik denk, 't is
nou al su lang leden, al meer
as sestig jaar. Dat het must
nou toch nog mar!
Jetze
