"LUDDEVEDU"DEUR
EEN NIJE BROEK
UIT GROOTMOEDERS ANSICRTENALBUM
'T KLEINE KRANTSJE
DENKEND AAN VROEGER
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Der sat ik nou die sundagmor-
ren. Mien trieste kop inne han-
nen, loadswaar van opkropt
verdriet, de ellebogen oppe
knibbels van mien - wat te
lange - kotte broek (sun bitsje
Abe Lenstrakoep, krekt te laag
onder de knibbels). 'k Had be-
hoorluk de pest in, just op die
morren die soa mooi begon,
mar na un paar uurkes veran
derde in de rottegste dag van
mien leven.
En waarom nou soa sjagrijneg?
Dat sa'k je nou vetelle.
In mien jonge jaren, lang leden
dus, kreeg un jonge pas un
lange broek as'ie al un mooi
pakje keken der inne etelage.
Ut had un wat grauw-gieze
kleur, wat weeshuusachteg
von'k. Mar ja, wat wille jou voor
sun pries en per slot is un
lange broek un lange broek,
niet dan?
Moeke kwam mie aflossen en
ik stapte naar mien werk. Doe
ik die middag thuus kwam, was
ut pakje d'r al en gauw eefkes
passé netuurluk. En ja hoor, ut
paste persies. Wel wat onwen-
neg vansels, mar ik was 'r hat-
stikke blied met.
De gebroeders Van der Meer
anne Eewal hadden un gros-
sierderij in behang en maakten
skoftsje de baard inne keel hadhun staleboeken inne winter
en as d'r dan einluk oek wat
ruugte anne butenkant te sien
was, dan was het soaver. Dat
was dan meest soa tussen ses-
tien, achttien jaar.
Doe ik die leeftied had, sei
moeke op un avend: "Dou
must morren om un uur of ses
al bij C&A voor de deur staan,
dan los ik dij, soa teugen half
acht wel af."
"En waarom," wu ik weten.
"Wel," moeke weer, "ik sag
vanmiddag der een pakje
staan, met lange broek, jas en
vest, voor ses en halve gulden,
maat 46 en dat sal dij wel pas-
se."
Gossie... un lange broek! Der
was ik wel voor te porren. Dus,
soa seid, soa daan en ik ston
dus de annere morren al om
ses uur oppe Neistad. Ik had,
soa teloops, al's eefkes naar ut
maanden seis, heiendal met
kaft en alles. Ómdat ut, na de
drukte van ut maken van pries-
kaartsjes en reklames voor de
Sinterklaas- en Kestdagen, vrij
stil was inne skilderij hielp ik
der voor halve dagen. Best wel
leuk en geselleg en weer's wat
anders. Derbij kreeg ik twee
gulden inne week en suks was
mooi metnomen. Op un trans
portfiets bracht ik dan die boe
ken naar de beurtskippers en
vrachtrieders en naar de skil-
ders inne stad en omkrieten.
Die fiets nam ik, na ut werk,
met naar huus. En just die kar..
die pokkeklererotfiets was de
oorsaak van mien bittere ellen
de...
"Neef en nicht vrijt licht," sei
moeke altied as ik soa's un
praatsje maakte met Tineke. Ti
neke woande inne Kalverglop-
pe en kwam elke morren - op
weg naar hur diensthuus -
langs de werkplaats. Dan had
ik - kwaanskwies - altied krekt
buten wei wat te doen en was'r
wat praat, un grapke en un
lachje en un: "Hoi, tot kiek.."
Mar vedders niks, heiendal
niks...
Mar doe ik die sundagmorren
al voor achten buten ston in
mien neie klofje en mie inne
etalageruut van ut winkelsje
van tante Anne, naast ons, van
alle kanten bekeken had, kwam
Tineke langs en sei: "Goi..wat
leuk..un pakje met lange broek-
..nou kanst mie mooi eefkes
naar mien werkhuus brenge."
En wat mut'je der nou op sêg-
ge? Dus wij tegare op pad,
naast mekaar in un wat anpas-
te kadaans en ut gekke was;
wij hevwe die hele tocht gien
woord seid. Alleen maar stille-
kes lopen met un wonderluk vol
gevoel..soa..soa..nou ja niet te
vetellen...
Oppe hoeke vanne Korfmaker-
straat sei Tineke: "Nou must
mar niet vedder, ut laatste
endsje gaan ik wel alleen, mar
komst mie nou straks om twaalf
uur weer ophalen? En ik kon
alleen mar knikke en bleef nog
eefkes staan toen se vedder
stapte en bij de deur van'r
dienst nog even keek en swaai-
de.
Op weg naar huus liep ik op
roze-wolken. Alles was lichter,
mooier en sonneger.
"Dat jimme stake vien ik best, mar waarom nou uutgerekend op
dit mement?"
Doe ik thuus kwam sei moeke:
"He jim' al un woninkje uut-
socht? En die suskes van mie
vroegen of ik nou échte veke-
ring had en broer Tinus, met
een der bovenop: "Dan salie
jim' later wel knappe kienders
krije."
Mar se kregen mij niet oppe
kast, lou-loene. "Ik gaan d'r
nog even uut..seluu" en ik
sweefde weer de trap af, pakte
de fiets uut'e werkplaatsgang
en met un whoep-swaai op ut
sadel. Even lekker uutraze deur
de buurt, lynbaan, slag omme
Oldehove. "Mar bij de Toren
straat gong ut fout..ston'k in
eens stil met de broekspiep
tussen kreng en ketting.
Toen wij, een jaar of wat geleden, bladerend in Grootmoeders Ansichtenalbum deze prentbriefkaart van de Voorstreek
tegenkwamen hebben we er geen moment aan gedacht de foto er voor deze rubriek uit te lichten. Maar intussen is het monu
mentale Amelandshuis, dat we hier zien, roemloos ten onder gegaan en nu heeft de kaart, indertijd door het St. Bonifatius Hos
pitaal uitgegeven, een geheel andere betekenis dan toen. Zo zien we maar weer, dat alles in waarde kan veranderen.
Potver..ut was nog un hele be
doening om die piep weer los
te krijen..dat was rukke en trek-
ke en de piep, smereg en vet,
skeurde nog vedder kepot dan
ie al was.
Ik dust einluk niet naar huus
mar der kom je niet onderuut
en dus...
Moeke sei niet veul mar da's
des te slimmer. "Trek maar
uut," sei se en nam de broek
uut mien hannen, bekeek'm us;
Niks meer van de te maken.
Doe, de broek oppe tafel, de
skeer d'r bij en knip, knip, bei
de piepen d'r halfweg af... De
naaimesiene op tafel en
prrrrrt.-.prrrrrrt, un paar soom-
kes der in en met un: "Hiersoa,
trek 'm mar weer an", gooide
se de broek in mien hannen.
Vandaar dus dat ik der boven
sat...
Met mien "luddevuddu", soa'as
moeke sei, toen se mie toch
nog un kopke koffie bracht. Mar
der sat ik niet bepaald op te
wachten. Ik sat met miesels
inne knoop.Soa kon ik Tine
ke toch niet ophale, ik suu mie
roiskame.Mar as ik nou niet
kwam wat suu se dan wel niet
denke.
Ineens was de wereld triest en
grauw, de son skeen oek al
niet meer, hooguut wat knippe-
re..an..uut..an..uut..an..uut..uut-
uut..UUT...
Atze...
RITSKO VAN VLIET
Tijdens een huldigingsmiddag
in een tjokvolle Zalen Schaaf is
onze medewerker Ritsko van
Vliet senior bij zijn gouden jubi
leum als kleinkunstenaar veel
lof toegezwaaid. Ook werd hij
royaal onderscheiden, onder
andere met de erepenning in
brons van de gemeente Leeu
warden en met hoge onder
scheidingen van de Magische
Zirkel, waarvan hij al lid van
verdienste was.
Overigens is het nu al een en
vijftig jaar, dat de net vijf en
zestig jaar geworden Ritsko
van Vliet op de planken staat.
Het was in 1938, dat hij samen
met wijlen Klaas van der Veer
als het vrolijke Duo The Jolly
Makers begon.
