hellema
'T KLEINE KRANTSJE
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
JOSLUSSENBURG
In 't Kleine Krantsje van juni
1988 werd door mij in de ru
briek "Opsporing verzocht" ge
vraagd naar het boek "De ster
vende Zuiderzee" van Jos
Lussenburg.
Dit boek heb ik, dank zij de be
reidwilligheid van een Leeuwar
der ingezetene, tegen een klein
prijsje gelukkig kunnen be
machtigen.
Het leuke van het geval is
evenwel, dat ik later werd ge
beld en de zoon van Jos Lus
senburg aan de lijn had. Hij
was nieuwsgierig waarom ik
dat boek graag wilde hebben
en de oproep in 't Kleine
Krantsje had geplaatst.
We hebben een leuk gesprek
gehad, waarTn hij mij o.a. me
dedeelde, dat hij in 1989 een
tentoonstelling hoopt te organi
seren van schilderijen van zijn
vader, ter gelegenheid van de
herdenking van diens honderd
ste geboortedag. Deze tentoon
stelling wordt waarschijnlijk in
Oldenbroek gehouden.
Zo zie je maar weer, dat een
simpele vraag in 't Kleine
Krantsje allerhande reacties
kan oproepen.
Leeuwarden R. K. Dijkstra
En laat er nu nóg wat grap
pigs bijkomen! Als verzame
laar van reproducties van
schilderijen en in het bezit
van een serie prachtige pla
ten van schilderijen van een
zekere Jan Lussenburg had
den wij ons al enige malen
afgevraagd wie die Jan Lus
senburg kon zijn geweest.
Dat is nu dus meteen opge
lost!
Red.'tK.K.
VAKANTIEONTSPANNING
Er werd onlangs in 't Kleine
Krantsje geschreven over de
vroegere Vakantieontspanning.
Daar wil ik nog even op reage
ren, want bij het lezen ervan
kwamen de herinneringen weer
boven. Het ging over dat liedje:
"Laat allen samenwerken, op
dat onze jeugd geniet (Zwarte
Piet), de juf en meester staan
al klaar en wachten op de kin-
Maktlaardij sfnda 1898
Leeuwarden - Drachten
derschaar, de kleintjes bakken
taarten in 't zand, hoort en ziet
wat Vakantieontspanning
biedt". Zo ongeveer was het.
Misschien zijn er wel, die het
beter weten.
Ik weet nog heel best, dat er
een wandeltocht was naar
Sneek en met de trein terug.
Wat een feest was dat: voor
het eerst van mijn leven in de
trein, om nooit te vergeten! Er
werd wel getrokken en ge
stompt om maar met de kop uit
het raampje te kunnen kijken -
die raampjes kon je laten zak
ken met behulp van een leren
riem.
Na zo'n treinrit was je zo zwart
als een Moriaan, maar dat was
te Moeke wel weer schoon.
Luchtverontreiniging was toen
nog onbekend - stoken maar,
die locomotief. Je kreeg ook
nog een stenen beker met op
schrift, die ik nog jaren heb be
waard.
Wat was het altijd mooi georga
niseerd; nog steeds waardeer
ik de organisatoren van deze
Vakantieontspanning.
Enschede W. van der Harst
HENK ZIJLSTRA
in het decembernummer las ik
het artikeltje van Henk Zijlstra
uit Castricum over zijn ervarin
gen als werknemer in vroeger
jaren.
Ook ik moest na de schooltijd
(Vervolg op pag. 15)
ERGERNIS
Ik heb laatst de stad weer eens
helemaal doorkruist; daarbij er
gerde ik me en tenslotte stond
het huilen me nader dan het
lachen. Waarom, denk je dan,
moet de stad zo verwaarloosd
worden? Over de Oude Be
graafplaats schreef u al - de
Joodse mag trouwens ook wel
eens worden nagezien. Ik
dacht, zouden de bestuurslui
van de gemeente dit allemaal
maar zo laten, omdat zij de
boel hier willen opruimen? Van
daag de dag weet je het maar
nooit met die mensen.
Dan de Groote Kerk; prachtig
gerestaureerd hoor, maar kon
er geen mooi boompje af op
het plein? En het Joodse mo
nument, het is toch schandalig
waar dat op lijkt en dat van de
vrouwtjes Cohen, net geplaatst,
dat lijkt ook nergens op.
We hebben een Commissaris,
die zegt "Friesland, dat is
prachtig, dat is het einde" en
een burgemeester, die roept
"Leeuwarden moet gepromoot
worden", maar waarmee?
Als ik denk aan al die lelijke
betongebouwen op de oude
veemarkt en op het Zaailand
en op de plaats, waar vroeger
het hotel Amicitia stond, moe
ten die twee heren dan niet
eens met de vuist op de tafel
slaan en zeggen: "Eerst het
oude piekfijn in orde en dan
pas verder denken?
Sorry, dat ik al mijn gal hier uit
spuw, maar dit kon ik niet la
ten. Er is al veel bedorven en
het zal wel vechten tegen de
bierkaai zijn. Gelukkig, dat men
in ons Kleine Krantsje nog wel
ieens fijne dingen tegenkomt.
Drachten
Mevr. I. Zuiderveld-Halbesma
LAATSTLEDEN
Druk in gesprek bij een van
mijn kinderen attendeerde een
van mijn jongste kleinkinderen
mij er op, dat ik soms zulke
vreemde woorden uitspreek.
"Ha, ha, Opa, wat is dat nou
weer voor vreemd woord:
laatstleden." Wij hadden het
over de markt, toen ik zei:
"Laatstleden was ik daar ook
nog even."
ROLPALEN
In het decembernummer stond
in de rubriek Uit Grootmoeders
Ansichtenalbum een foto van
de hoek van de oude Harlin-
gertrekweg. Bij het zien van die
foto viel mij de witte paal,
rechts op de walkant, speciaal
op. Die paal stond daar niet zo
maarvoor paal!
Dat was een zogenaamde rol
paal - die stonden vroeger
langs de trekwegen op punten
waar de vaart een flinke hoek
nam en de jaaglijn van het ge
trokken schip de hoek werd
omgeleid. Deze wijsheden leer
den wij op School 13 bij mees
ter Sixma in het begin van de
twintigerjaren.
Vakantieontspanning: wat was 't een feest!
Lelijk gebouw op de plaats waar eens het hotel Amicitia stond.
"Nou Pa," zei mijn zoon, "het
wordt je maar weer gezegd." Ik
zeg dan wel eens, dat dit Ne
derlandse woorden zijn en dat
ze dit hun leraar maar eens
moeten vragen. Dat hebben ze
intussen gedaan en ik kreeg
het onverbloemd te horen: "dat
laatstleden staat niet in het Ne
derlandse woordenboek."
Tja, zo gaat het dan, je heb je
landstaal op school geleerd,
maar het Leeuwarders aange
leerd en zo verval je telkens
weer in je stadstaal, waar je
mee bent opgegroeid. Maar het
Leeuwarders hoort bij onze
oude stad en ik hoop dan ook,
dat het Leeuwarder dialect nog
tot in lengte van jaren mag
worden gesproken.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
Opa kan wel tegen de klein
zoon zeggen, dat meester
er blijkbaar niet al te veel
van weet. Het woord laatst
leden is zo "Nederlands" als
het maar kan en komt na
tuurlijk voor in Van Dale's
Groot woordenboek der Ne
derlandse Taal. "Laatstle
den vrijdag was ik nog op
de markt". Door dat "leden"
lijken de woorden op Lee-
wadders: "Hoe lang is't nou
leden, Rinze, dat we me
kaar troffen oppe merk?"
Red.'t KI. Kr.
Om de beweringen van mees
ter te controleren togen wij, als
jongens, op pad en waarempel,
hij stond er, die paal, voorzien
van een meterslange rol voor
het leiden van de jaaglijn.
Die palen zie je hier in Fries
land waarschijnlijk nergens
meer; met de meeste trekwe
gen zullen ze verdwenen zijn.
Maar in noordelijk Groningen
kun je ze nog vinden - daar
staan ze keurig gerestaureerd
langs de bekende "Maren", de
plaatselijke trekvaarten. Ze
staan nu op de Monumenten
lijst en ik trof er ook nog een
aan in het Noordelijk Scheep
vaart Museum, toen ik dat on
langs bezocht.
Leeuwarden G. Brinck
