MYSTERIEUZE BUURTSPOKEN
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
UIT fiROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
DENKEND AAN VROEGER
pagina 13
Ut spookt anne Drooge Haven!
De broers Anne Kruuk en Gjalt
hevwe ut seis sien. Dat was
doe se op un someravend, heel
genoegluk, saten te vissen op
skele posjes voor ut snoeken.
Die milde stemming kwam uut
ut platte fleske dat tussen hun
in ston, naast ut bakje met
broaddeeg. O, niet soamar wat
deeg, niks hoor! Elke visser
had derover soa sien mening.
De één seit gewoan ves broad
kneedde met water, want dat
hoort bij vissen, mar weer un
ander nimt volle melk of - voor
de snoeperkes onder de posjes
-, wat suker der deur. Trou-
wes, un paar drupkes uut dat
platte fleske wil oek wel's hel-
pe. Der kan'k inkomme, eerst
dronken voere en dan: hup!
Ophale jonges! Platterkes met
de hik. Van plesier!
Nou ja, hoe dan oek, ineens
waren der uut'e nevels die soa,
na un warme dag, over ut wa
ter drieve, un paar skimmen
oprezen die op de beide broers
andwarrelden.
Skrokken en skietens benauwd
was ut stel had vutlopen en bij
boer Hannes binnenskoten en
hadden se hun verhaal veteld.
Doe se, skoftsje later, nog's
met mekaar, omme skuur
heen, der heen slopen, was der
niks meer te sien.
Mar de hengels lagen half in ut
water, ut emmerke met visjes
was omvallen én, - oh wonder
-, ut fleske met van - dattum
was weg.
Doe ut verhaal deur de buurt
gong, was al gauw klaar wie
dat wel weest waren, die twee
skimmen.
Want un tiedsje leden hadden
sich der twee jonge meensen,
- met touwen anmekaar vast-
bonnen -, vedronken. Se ge
loofden beide wel an deselde
Lieve Heer, mar se hadden elk
un andere kerk. Dus mochten
se, van hun ouwelui niet met
mekaar omgaan, laat staan van
met mekaar trouwe! Oppe jas
vanne jonge, die der anne wal
lag, - soa wudde veteld -, had
un briefke leit waarop skreven
ston: "Onze Lieve Heer zal het
ons wel vergeven. Als wij niet
samen mogen leven, willen wij
toch voor eeuwig samenzijn".
Beide skimmen binne later nog
dikkels deur dees of gene
waarnomendat wel
HADPRATE
"Dou must", sei mien skoal-
kammeraad, Geale Kooi, die
nog ver voorbij de Houtpolle
woande, "Dou must, astou sa
ves laat langs de Polle loopst,
heel had prate, singe of flui-
te.
"Werom dat nou?", wu ik wete.
Nou, omdat ut der spookt en
as't no mar un boel lawaai
maakst, dan skrikke se en
komme se niet tevoorskien.
"En wie spookt der dan?"
vroeg ik vedder.
"Kleine Siep die der vedronken
is. Soms sit-ie der op één van
ne stammen die der in't water
lége en dan roept-ie en wenkt
ie en a'je der dan naar kieke
dan mutte je oek ut water inlo-
pe.
Siep en lep waren tweeling-
broerkes en de jongsten van
Akke Knoop, die der nog un
achttal boven had. Mar deze
broers waren de boefkes vanne
buurt. Altied rotsooie! Mar al te
vaak wudden se deur un boaze
buurman, of soms seis deur de
pliesie, thuusbrocht. Ja, Akke
had der héél wat met te stellen
en'rveul vedriet van.
Soa waren se, op un dag, weer
doende oppe Houtpolle. Der
sprongen se van stam op stam,
die der inne viever voor de mo
len in ut water drieven.
Freark, die der werkte, had se
al waarskouwd dat ut gevaarluk
was op die gladde stammen en
datte se opdondere musten.
Mar de broerkes wuden niet
luustere en doe, opeens, was
Siep tussen de stammen ved-
wenen en sat lep, skrijlings, op
un boomstam om hulp te
skreeuwen. Freark was der met
de skouw en un pikhaak op af
gaan, mar doe was der de plie
sie der bij met dreggen en soa,
mar ut het nog lang duurt aleer
se Siep vonnen hadden
Doe de pliesie bij Akke anne
deur kwam om te sêggen dat'
één vanne tweeling vedronken
was, vroeg Akke waar dan die
ander bleven was. "Wel, assie
niet thuus is, sal ie wel erges
rondstrune, sekers bang om
thuus te kommen," aldus de
pliesie.
"Jammer datte se niet alletwee
vesopen binne", skreeuwde
Akke en sloeg de deur voor de
neus vanne veraltreerde plie-
sieman dicht. Mar un paar mi
nuten later sat se bij buurvrouw
Boukje hur hat uut'r lief te gu-
len en liet se de andere kien-
ders soeke naar hun bange
broerke.
In 't Klooster, vlak teugen de
Ee an woande Biebelsje Broer
met sien huushouster Minke.
Broer was beroepsvisser en
Minke un pront wiefke die de
boel thuus himmelde dat ut un
lieve lust was. Broer was un
bitsje nuver en un seer geloveg
meens. Mar hij kon ut nerges
echt goed viene, niet bij un
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders
waar is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien
dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 1,8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten
wij een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het.met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
kerk, noch bij ut Leger des
Heils of ut Reddingsleger.
Nou had-ie un eigen geloofsge-
meenschapke opricht. Sun stuk
of zeven maten. (Vrouwen wa-
Hebt u dat nou ook, dat u zich bij het vinden van een oude schoen op het strand altijd even afvraagt van wie dat schoeisel
kan zijn geweest? Wij doen dat wel en wanneer we nu achter op deze kaart van de Druifstreek zien staan 'Zwaga' en 'Mej.
J. Cornelussen, Da Costastraat 88 II Amsterdam' denken we eveneens even speciaal aan deze twee voor ons onbeken
den. Zouden ze nog ergens zijn? Deze kaart van de Druifstreek, met links de eens zo bekende 'Geertse School' is
uitgegeven door de firma T. van Kampen te Leeuwarden.
ren niet gewenst). Broer had de
avenddiensten wel graag inne
huuskamer houden, maar Min
ke wu al die manskerels niet
in'r proper kamerke. Dus sat
dat stel saves inne skuur anne
Ee, waarin oek ut visgerei lag.
Singe, prate en bidde. Se
noemden sich: "De Heilige
Broeders van ut Kruus". Soms,
saterdagsaves, hielden se wel
un butendienst. Dan las Broer
un kapittel uut sien biebelsje, -
dat-ie altied bij sich had en
songen se, bij un harmonika en
un tamberijn, hun psalmen.
Mar op un avend kwam de
vrouw van de turfskipper Mun
sterman, die anne Ee in ut
Panbakkerspoortsje lag, heien
dal overstuur bij Minke binnen-
stuven. Se vetelde, nog buten
adem, dat 'r man, inne middag
un klomp en vuut uut ut water
steken sien had en dat, toen-ie
d'r an trok bleek dat Broer der
an vast sat en al doad was
oek.
Doe sei Minke: "Meens, dat be-
stéét niet, want Broer kwam
hier un ketierke leden met un
paar natte futen binnenstappen
en seuren dat-ie sien biebelsje
vegeten had, of dat-ie ut kwiet
was.
Un wonder of un mysterie
Dat was un verhaal voor de
buurt om van te watertannen.
Maar hoe dan oek, sinds die
dag, - bij hadde westewien -,
kwam de geest van Broer gu
lend om ut huus, bonkte op
deuren en ramen of spookte
inne skuur rond waar hij alles
overhoop skeurde, op soek
naar sien biebelsje.
Atze.
