Jou
hellema
'T KLEINE KRANTSJE.,
Makelaars en
Taxateurs
voor geheel
Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
EEN AFSCHEID
Je leest het de laatste tijd nog
al eens in de dagbladen: "Huis
arts stopt met zijn praktijk".
Een paar simpele woorden,
maar voor veel ouderë stadge
noten van een diepe betekenis.
Want door de jaren heen was
deze arts een vertrouwde per
soon geworden in menig huis
gezin. Waar hij eerst bij de ou
ders, later bij de kinderen en
soms ook nog bij de kleinkinde
ren kwam.
Daar had ik onlangs een ge
sprekje over met enkele patiën
ten, die ik kende en die ik in de
wachtkamer van dokter Van
der Woude trof. Daar hoorde ik
hoeveel jaren hij al bij verschil
lenden van hen aan huis
kwam. Onwillekeurig ging het
ook over vroegere jaren, toen
het alles nog zo romantisch en
gezellig toeging. In gedachten
zagen we dokter Van Staveren
nog in zijn koets met paard
plus koetsier langs de patiënten
gaan. En dokter Coster op zijn
grote fiets met versnelling door
de Leeuwarder straten tuffen.
Prachtig!
Ik zelf denk dan aan onze vroe
gere dokter Van Rooijen, die,
als 's winters zijn wagen niet
wilde starten, mij bij een klant
van me aanriep: "Is Van der
Heide hier ook?" Dan wist ik
het wel weer en moest ik hel
pen de auto aan te duwen. Als
die dan weer liep werd voor de
hulp met een armzwaai uit het
raam bedankt. Aan deze arts
bewaar ik nog mooie herinne
ringen. Hij is, zo ik hoorde, eni
gejaren geleden overleden.
Tja, zo gaat het in het leven.
Alles verandert in onze stad;
niet alleen voor wat de huisart
sen betreft, maar ook verschil
lende specialisten en tandart
sen gaan het wat rustiger
aandoen. En een nieuwe gene
ratie doktoren biedt zich weer
aan.
Dokter Van Staveren in z'n jon
ge jaren
Alleen 't Kleine Krantsje, dat
ook in de wachtkamer van dok
ter Van der Woude ter inzage
ligt, houdt de romantiek van
vroeger jaren nog wat in herin
nering.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
WALLEGA/DE WINTER
In 't januarinummer van 't Klei
ne Krantsje staat een herinne
ring van de heer H. Witteveen
aan Herman Wallega, zijn over
buurman in de oorlog in de
Bosboomstraat, die als jood
door de Duitsers werd opge
pakt, toen hij in de Schrans 'in
verboden tijd' fruit kwam kopen.
Hij was toen in gezelschap van
Samuel (Sally) de Winter, die
eveneens werd gepakt. Samen
zijn ze afgevoerd en ze hebben
hun vrouwen nooit meer ge
zien.
Een tijd later kreeg mevrouw
Wallega bericht dat zij haar
huis moest verlaten, s' Nachts
zijn toen de beste spullen er
uitgehaald en door slechtere
vervangen. De volgende dag
werd het huis door de Duitsge-
zinden bezet. Mevrouw Walle
ga is toen ingetrokken bij me
vrouw De Winter, die met haar
vier kinderen, Lini, Isje, Sjakie
en Ida in de Ruysdaelstraat
woonde.
De twee vrouwen hebben daar
met hun zes kinderen tot hun
gevangenneming en afvoering
naar Westerbork gewoond. Vrij
kort daarvoor ben ik nog bij
hen geweest en ontmoette daar
toen een collega van de heer
Wallega, waarbij het thema on
derduiken ter sprake kwam.
Voor de Wallega's zou dat niet
zo moeilijk zijn geweest, want
die waren blond. Vooral het
dochtertje had prachtige blon
de pijpekrullen.
De reactie van de vrouwen op
dat voorstel te gaan onderdui
ken? "O nee, want de joodse
raad heeft ons gezegd dat
onze mannen in Polen in een
werkkamp zijn en daar gaan wij
ook naar toe en dan zijn de ge
zinnen herenigd. Als we onze
eigen mensen niet kunnen ver
trouwen, wie dan wel?"
Ik zie mevrouw De Winter daar
nog staan en hoor haar met
een triest gezicht zeggen: "Ze
kunnen ons toch allemaal niet
dood maken.
Wij hebben een jaar naast de
familie De Winter gewoond,
maar kenden elkaar al veel lan
ger. Het was een fijn gezin,
gastvrij en hartelijk. Ik denk er
nog vaak in dankbaarheid aan
terug.
Rotterdam
Mevr. Versluys-Kuiken
NOGMAALS DUO HOFMANN
Nooit gedacht dat er zoveel re-
akties zouden komen op het ar
tikel over Duo Hofmann. Ook
een teken dat ons Kleine
Krantsje "gespeld" wordt.
Mevrouw Reitsema-Hofman
belde mij. Zij woont in het ver
bouwde Ritske Boelema Gast
huis en nodigde mij uit om
eens haar trouwboekje te ko
men bekijken. Op de eerste
plaats om te bewijzen, dat de
naam Hofmann wel degelijk
met één f en met twee n's ge
schreven moet worden. Op de
tweede plaats omdat zij en
haar dochter eens met de
schrijver van de artikelen over
artiesten kennis wilde maken.
Nu, dat is inmiddels geschied.
En nu het korte maar juiste ver
haal. De vader van mevrouw
Reitsema-Hofmann was een
volle neef van George Hof
mann. Zij vertelde ook, dat de
vader van George Hofmann uit
de buurt van München kwam
en daarom zijn de twee n's wel
juist.
Veel familie woonde in de stad
Groningen. Misschien zijn deze
gegevens ook weer van belang
voor mevrouw Reisiger uit Am
sterdam, die mij reeds een
lange brief schreef met de af
gebeelde foto van ons vorige
nummer.
Inderdaad in het trouwboekje
staat de naam juist gespeld.
Leuk al deze reakties.
Maar, we zijn er nog niet! De
heer Zondervan, nu al weer 85
jaar oud, oud-direkteur van de
Vereenigde Leeuwarder Bio
scopen, vertelde mij per tele
foon, dat hij zich de Hofmann's
nog heel goed kon herinneren.
Zij traden geregeld als tussen-
nummer op in de Leeuwarder
Bioscoop-Variété. Over deze
bioscoop-variété heb ik al eens
een uitvoerig artikel gewijd.
Ook wist de heer Zondervan
zich te herinneren, dat George
Hofmann onder zijn eigen
naam, in Volendams costuum,
alleen optrad en dan later met
zijn vrouw Truus onder de
naam Duo Frecson. Het leek
dan voor het publiek, dat er
drie artisten in het programma
stonden. Ook mevrouw Reitse
ma-Hofmann herinnerde zich
deze artistennaam.
Dit alles nog even als aanvul
ling op het eerste artikel over
Duo Hofmann en de Familie
Hofmann. Ik ben bijzonder blij
met reakties, die als aanvulling,
en vaak ook als verbetering op
geschreven artikelen volgen.
Historisch Variété Archief
Leeuwarden
Ritsko van Vliet senior
BIJ DE PUT
Onlangs bracht de rubriek
"Leewadders, waar is dit?" een
foto van het hoekhuis Bij de
Put-Monnikemuurstraat, dat be
woond is geweest door de
loodgieter Wijbenga en daar
voor door de familie Vonk. Dat
was mijn geboortehuis en we
hebben er gewoond tot 1924,
toen mijn ouders verhuisden
KI
Makatasrdij *lnd> 1098
naar de Spanjaardslaan.
Ik ben met mijn vrouw jaren ge
leden nog eens in het oude
huis Bij de Put geweest. Ik
weet niet meer, wie er toen
woonde, maar ik heb aange
beld en verteld, dat ik daar in
mijn jeugd achttien jaar had ge
woond en het aardig zou vin
den om nog eens binnen te ko
men. We zijn toen heel
vriendelijk ontvangen. Er was
wei het een en ander veran
derd, maar het was toch leuk
om te zien.
Mijn grootvader Jan Vonk
woonde al in dit huis en hij
heeft het in 1866 verbouwd na
dat zijn zoon David er een te
kening van had gemaakt. Toen
ik een kleuter van vier was, ik
ben nu bijna drie en tachtig,
heb ik nog een steen gelegd
met inscriptie: "Eerste steen
gelegd door Johan Vonk",
maar dat is in de loop der jaren
uitgewist; het was gewoon een
baksteen.
Hierbij gaat een foto van de te
kening, die David Vonk van de
oude toestand maakte. Er zal
geen Leeuwarder zijn, die zich
deze situatie vari de Put kan
herinneren, tenzij die ouder zou
zijn dan honderd drie en twintig
jaar. Behalve het hoekhuis van
grootvader zijn ook de andere
percelen geheel veranderd.
Alleen het pand links, waar
vroeger professor Burger woon
de, is volgens mij niet veel ver
anderd, althans niet voor wat
de gevel betreft.
Waddinxveen J. Vonk
