LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
'T KLEINE KRANTSJE
JUBILEERT
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten
wij een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het.met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
Willem Postma uut 'e ouwe In-
diese buurt bij het Vliet ston bij
ons brugmaten. Hij had ut over
het opknappen fan de huzen
daar. Soms kenne ouwe huzen
lang met, krekt as ouwe meen-
sen. Se hadden ut al lang over
ouwe Kommeinie had en nou
fiel de naam Méthusalem. Toen
was de pollitiek al even weest.
Affijn, skuuf mar an en luuster
naar Tabe Ruutsje, Wiebe
Poatsje, Lange Marten, Minne
Mager, Fokke Vutman, Groate
Geert en as gast Willem Post
ma.
Tabe Ruutsje: Wie Wiebe daar
bij em hèt weet ik niet. Kanne
jimme die man? Wat seist Min
ne? Nee, ik loof niet dat ut
Kuundersma is. Nou ja, we
merke ut aanssen wel.
Lange Marten: Ik ken niet seg-
ge, dat ik em kan. Mar hele
maal onbekend, nee. Se stane
nou stil. Hij wiest wat an. Och
heden, wat binne wij nijskierige
Aagjes niet?
Fokke: Niet nieuwskierig, mar
wel graag alles wete wille. En
Wiebe is niet een man, die met
eikeneen anpankoekt. Se steke
hier hene, dat we merke ut wel.
Wiebe Poatsje: Morren man
nen. Ik bin niet alleen. Nee,
niet dat ik flooien hew. Mar
kiek, hier is Willem Postma. Hij
woant eigenlijk in 'e Indiese
buurt, mar hij huust nou op een
ander plak. Nee, niks met trou
wen hor.
Willem Postma: Nee, niet fan-
wege de liefde, mar ons hele
buurt wurd rénovereerd. Dat wij
binne suver ferjaagd. As jou
even leden deur de straten lie
pen, leek ut wel een spookstad,
sei mien jonge bufrouw Aaltsje.
Minne Mager: As de huzen der
fan opknappe, nimme jou ut
ongemak foor een skoftsje op
'e koop toe. Mar ja, ut duurt
faak langer as se eerst denke.
Denk mar an die buurten fan
Ongelegen, nee Welgelegen.
Klein grapke.
Willem P.: Der is eerst heel wat
over affergaderd. Foor der één
spieker slagen wurdt, is der al
mooi wat af ouwehoerd. Mien
ome Hannes sei dan: Woorden
as wusten mar niet soafet!
Groate Geert: Ut geeft niks,
mar ut is daar altied een gesel-
lige buurt weest. Ik hew een
ome, die daar as jonkje woand
hèt. Die speulden in een af-
brande febriek loof ik. Ken dat?
Tabe: Ja, dat ken. Dat sien ik
nog foor mie. De oalieslagerij
seiden se dan. Ik fon dat son
nuver woord. Jou hadden sla
gerijen daar was flees en wust
te koop. Mar dit was een oa
lieslagerij.
Groate Geert: En mien ome hat
ut oek over een trapkebrug,
daar konnen je over en dan
kwamen je bij de Kanaalsbrug
en de Nieuwe Weme wik mar
segge, sak mar segge. Mar die
was der nog niet.
Willem: Nee, dat klopt. Daar
was 't melkfebriek. Mannen uut
'e buurt gongen over dat brugje
naar 't kisjefebriek, en 't blikfe-
briek, en de Kondens en 't
melkfebriek. Een ouwe frouw,
fer over de tachtig weet suks te
melden.
Fokke: Dat is een mooi skoft
leden. Ik weet nog wel fan Ap
peldoorn. Die leefde fan de nat
tigheid. Jou konnen der een
slukje kope en een boatsje
hure. Sien seun Joop, die fle-
den jaar overleden is, sat oek
in 'e boatsjebeweging.
Minne: Suden jou fandaag de
dag nou sukke buurten hew-
we? Gesellig en de meensen
helemaal met mekaar? O, ik
sien Willem al met de kop
skudden. Dat is bij jimme oek
al niet meer soa. En fletten
skiene oek hun uutfallen te
hewwen.
Marten: De meensen hange
niet meer soa an mekaar. Te-
meensen as dat echt in froeger
jaren soa geweldig was. Mus-
kien in bejaardentehuzen. Ee-
sicht of Greunshiem of soa. O
ja, daar su ik hast oek Sonnen-
borg segge, mar dat duurt oek
niet lang meer.
Geert: Dat duurt niet lang
meer. Ut is al fut! Plat. Afbra
ken. Al een mooi skoft. Wat
hoopkes stenen. Ut liekt wel
soa raar daar op die Stienser-
diek. Der sal wel weer wat nijs
komme, mar op 't stuit. Weer
wat ouds naar de barrebiesjes.
Willem: Nou kiek, dat gebeurt
bij ons niet. Net ak sei: ons hu
zen wurre rénovereerd. Mar ge-
liekese huzen an 't Cambuur-
sterpad en soa binne afbraken.
Daar stane al eén paar nije hu
zen. Je kanne ut niet werom.
Hogere politiek seker.
Tabe: Die pollitiek dat is wat.
Mien ene skoandochter en een
paar kleindochters binne altied
an 't bekfechten. De ene is foor
de Vrouwenpertij en een ander
foor Links en Groen. O, Groen
Links. Is daar een Ria Bremer
bij?
Fokke: Nee, even anders. Ria
Beckers. Ik hoor Sientje der
oek wel es over. Ja, over soa-
feul tied mutte we weer stem
me. Ik fien ut mar niks al die
pollentieke drukte in 'e seumer.
Se hewwe ut oek al es over
een bejaardenpertij had, loof ik.
Wiebe: En dan mutte se de
ouwste bejaarde mar bovenan
'e lijst sette. Der was een man
fan honderd-en-elf jaar. Ut was
een Belg ston in 'e krante, dat
ut ken oek nog wel een mop
weze. Staan 't es uut, fer over
de honderd jaar!
Marten: Sukken sagen al naar
de meiskes, toen poepten wij
nog in de pampers. Óf waren
ons luiers niet soa sacht? Ja,
die hewwe nog skoane lucht
inademd, en dat is hard minder
wurden. Of su ut allemaal flau
wekul weze dat geseur over ut
mileu en al soa meer?
Geert: Ho, ho, Marten, as
Sjaalmans in 'e buurt was, su
die hard brulle: ut komt niet
goed. En jonge, as jou soms
die plaatsjes sien op de tee
vee en de kranten leze, dan
mutte wij al op ons openst
weze wik mar segge, sak mar
segge.
Willem: Son bejaardenpertij is
muskien toch wel goed. Der
komme steeds meer ouwe
meensen. En mien ouwe bu
frouw seit dan: straks wurre we
allemaal soa oud as Jeruzalem.
En dat hèt sien goeie en sien
minne kanten.
Tabe: Se sal Méthusalem be-
doele. Daar ken gien Belg teu
gen op. En minne kanten, se
ker. Hard traplope? Nee. Op
een draf naar de bus? Een
neef fan mie, Leendert, docht
even een putsje bij de ledder
op. Bats. Pols stukken! En ja,
faker hoge waterstanden.
Minne: Ik kan één die is fan
Tabe sien leeftied of even jon
ger. Die kon altied heel wat wa
ter kwiet. Nee, niks afwaaid
praat. En een heel skoft wu ut
niet, mar ut sal weer heve. Ja,
as ut pleinopslutende winkelge
bouw opengaat. Just, hij hiet
Mercuriusü
Vlga.
Nog een paar maanden en 't
Kleine Krantsje bestaat 25 jaar:
in oktober verschijnt ons jubi
leumnummer. In deze speciale
krant willen wij onze lezers
graag de gelegenheid geven te
zeggen, wat 't Kleine Krantsje
voor hen betekent of betekend
heeft. Dat hoeft niet te gebeu
ren in een lang verhaal (hoewel
dat best mag!), het kan ook,
stellen wij ons voor, in enkele
woorden of zelfs met één enkel
woord.
De inzendingen, die ons het
meest aanspreken zullen wij
publiceren en honoreren met
een exemplaar van ons boekje
'Populaire Leeuwarders'. Er ligt
al een hele stapel ter verzen
ding gereed!
U kunt uw pennevruchten rich
ten tot de redactie van 't Kleine
Krantsje: Vredeman de Vries
straat 1,8921 BP Leeuwarden.
