UIT GROOTMOEDERS ANSICHTENALBUM
'T KLEINE KRANTSJE
lip
mu
EVEN DE
STAD IN
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
SNAAR GERAAKT
Het ingezonden stuk van Gos-
se Kooistra uit Velp in het sep
tembernummer van 't Kleine
Krantsje raakte een snaar bij
mij. Ook ik heb gewoond in de
Breedstraat en wel boven Za
len Schaaf; ik denk vanaf 1926,
want ik ben in '24 geboren in
de Perkstraat, waar m'n ouders
een speelgoedzaak hadden.
Met de komst van speelgoed
uit China, veel goedkoper dan
dat uit Neurenberg, kwam er
een einde aan die zaak en ver
huisden we naar de Breed
straat (mijn vader werkte ook
bij Schaaf).
Mijn broer Tjerk werd er nog
geboren in 1928 en plusminus
1930 verhuisden we naar de
Dokkumerstraat. Die winkel van
Kooistra wil me niet uit de ge
dachten, alhoewel ik zéér jong
was, zie ik hem voor me. Was
hij tegenover Zalen Schaaf en
naast de schoenmakerij van
Van der Vegt, waar ik het blon
de hoofd van Douwe nog zie
gebogen over schoenen?
Ook zie ik een oude man in 't
zwart met stok (houten been?);
was dat de vader van Gosse
Kooistra? Misschien krijg ik nog
eens antwoord.
Heerenveen
Alie Postma-Kramer
VELEREDENEN
Er zijn veel redenen om abon
nee van 't Kleine Krantsje te
zijn. Op de eerste plaats de
vele oude foto's, die aan onze
jeugd en zelfs aan de tijd van
onze ouders en grootouders
herinneren. Ik denk hier aan de
Eewal, hoe die vroeger was!
Wie langer buiten Leeuwarden
gewoond heeft, en weer terug
komt, is wel eens ontstemd,
omdat zovele oude gebouwen
afgebroken zijn. Ons Kleine
Krantsje laat dan weer zien hoe
het was!
Heel belangrijk, en zeker op de
tweede plaats, is, dat 't Kleine
Krantsje voor communicatie
tussen de mensen zorgt. Hoe
vaak schrijft iemand mij niet, of
belt, of geeft aanvullingen, om
dat men nu eenmaal niet alles
kan weten. Dus heel belangrijk.
Op de derde plaats, maar mis
schien is dat wel op de eerste
plaats, zullen degenen, die ons
als emigrant verlaten hebben,
een grote behoefte voelen aan
de tijd van vroeger. Nu die ko
men dan helemaal aan hun
trekken. En hoevelen van hen
zijn weer met kennissen en
vrienden van vroeger in contact
gekomen? Juistdoor het
Kleine Krantsje. Mag ik vanaf
deze plaats de hartelijke groe
ten doen aan Minnie Schot en
familie in de U.S.? Waar is de
tijd gebleven!"
Leeuwarden
Ritsko J. van Vliet senior
en familie
MIENSPONSEDOOS
As ik so us in gedachten
Deur't geleefd veleden doal.
Verwiel ik altied un mementsje,
je,
Bij ut "tiedperk groate skoal."
Dan kan'k helder voor mie krije,
"Die eeste dag" da'k richting
K0aS
Naar "de tempel vanne wies-
hied,"
Met mien spons en griffeldoas.
't Was voor waar un "groat ge
beuren"
- 't Kleuter skoalsje meer dan
sat-
Disse allereeste skrede,
Op ut groate meensepad.
Met seuven jaren van studeren,
- Inklusief 't "strafgangkje"
staan-
Bin ik sonder sitten blieven
Oekdeurseuven klassen gaan.
De eeste enne tweede klasse,
Blieve mei daarvan 't dudelukst
bij.
Sogeseid.de .e-pi-so-de:
Vanne "Griffel, spons en lei."
Elke morgen so voor skoaltied.
Oek al was ut koud en guur:
Toog ik naar "mien steen" met
gleufke.
Erges inne skoalemuur.
Om mien griffelsjus te sliepen,
- As un mantsje van ut vak, -
Soms met knoffelige handsjes,
Sonder dat één puntsje brak.
Dochs wel't wonderlukst bele
ven,
Voor mij - ontlukend bolle
boos.
Wasdat sprutend brune
boontsje,
In mien blikken sponsedoas.
S. Visser
CECILIA RIETMEER
In een onlangs door de Fryske
Akademie gepubliceerde uitga
ve van een oud belastingregis-
ter zien we vele oude namen:
Kamingaburen, Jelgerhuis, Ti-
chelwerk, Nieuwe weg, Tolhuis
(aan het begin van de Zwarte
weg).
We zien ook de naam van Ce
cilia Rietmeer. De kerk van
Lekkum was een Cecilia-kerk.
Was dat Rietmeer soms wat
we nu noemen de "Grote Wie
len"?
Leusden Pater Menno Brada
PAKKEND NIEUWS
De foto van het eerste elftal
van de voetbalvereniging Leeu
warden in het septembernum
mer van 't Kleine Krantsje was
voor mij "pakkend nieuws" -
mijn hele familie is in het voet
ballen geïnteresseerd en zelf
ben ik dat al meer dan vijftig
jaar.
Met de eerste speler op die
foto: Doeke van Egten, heb ik
als wagenjongen bij Koopmans
Meelfabrieken gereden. De
tweede speler was Tsjellie Del
Grosso. Toen Nicator nog niet
zo lang bestond en nog in de
Friese Voetbal Bond speelde,
werden wij getraind door een
meneer Post. Toen we in de
K.N.V.B. kwamen kwam Tsjellie
bij ons en naar ik meen is die
toen drie jaar bij ons geweest.
Er werd in die tijd voor een trai
ner niet zo veel betaald als nu,
maar Tsjellie haalde bij mij, als
penningmeester van Nicator, in
zijn latere periode geregeld zijn
centjes op.
Ook Anton Del Grosso en Jo-
pie Vossenberg hebben de Ni-
catorkern getraind. Henny van
der Burg zie ik nog geregeld op
pagina 13
de soos in het Dienstencentrum
aan de Willem Sprengerstraat.
Bij Dirk Steenbergen ben ik
nog eens thuis geweest voor
een foto. Dirk is getrouwd met
Trijntje Bakker en dit was een
vriendin van een tante van mij.
Verder zijn al de mannen, die
voorkomen op de oude foto in
't Kleine Krantsje wel bekenden
van mij. Voor de bejaarde men
sen was dat een leuke herinne
ring. Hopelijk komen ook de fo
to's van de andere genoemde
verenigingen nog eens in 't
Kleine Krantsje, want ook daar
over is nog wel wat te vertellen.
Leeuwarden Jac. Bakker
DRIE BOKKINGEN
Ook ik heb goede herinnerin
gen aan de herberg "De Drie
Gekroonde Baarzen" in Ber-
gum, waarover in een nummer
geschreven werd. In de jaren
na de oorlog zijn vele jonge
Leeuwarders lid geworden van
de "Vakbondsjeugd", die later
op bevel van Amsterdam werd
omgedoopt tot Jonge Strijd
Ik was in het begin van de ja
ren vijftig nog een tijdje be
stuurslid. Onder leiding van
"Bos", de Frico-directeur Bos
nia, werden weekenden geor
ganiseerd in Kortehemmen bij
de Woodbrookers. Hierover zijn
prachtige verhalen in omloop.
Wij gingen heen en terug oppe
fiets en vaak werd onderweg bij
de "Baarzen" even aangesto
ken. Maar deze pleisterplaats
heette bij ons niet zo, doch de
Drie Bokkingen. Later heb ik
gemerkt, dat meer Friezen het
etablissement zo noemden.
Leeuwarden
H. P. van der Roest
(Vervolg van pag. 11)
gen ze. "Ja hoor, ik hef een
bitsje rondreden", was mijn ant
woord "En er is veul veran
derd!"
Achteraf bekeken een stom
avontuur. Maar ja, ik dacht dat
ik wel ergens een "plakje" kon
vinden en daar verspeelde ik
mijn tijd mee. Ik kende mijn
stad niet meer. En zo zal het
elke generatie vergaan. Kijk
maar naar die oude prenten,
die soms in 't Krantsje staan
afgedrukt. Maar, het gaat te
genwoordig wel allemaal heel
snel. Kom eens een half jaar
na een laatste bezoek in welke
stad dan ook en je staat ver
steld van de activiteiten. Of al
die veranderingen ook verbete
ringen zijn? De tijd zal het le
ren.
In elk geval flink wat kleingeld
"metnimme" als je zo nodig je
vrouw en schoonzus even naar
de stad wilt brengen en zelf
dan ook "even" wat wilt rondkij
ken. Ja, vroegertoen ging
iedereen lopend de stad in.
Vroegerwas er nog een
pontsje bij het Stadsziekenhuis,
de Westersingel, Prinsentuin,
en achter de gevangenis. Voor
een paar centen kon je over.
En 't was nog gezellig ook, die
overtocht. Een praatje met de
pontsjesbaas en de andere
klanten. Aöhja
Baarle Nassau
M. W. Sytsema
Het moet omstreeks de eeuwwisseling zijn geweest, dat de Leeuwarder winkelier J. Postma Sz deze prentbriefkaart uitgaf.
De kaart is niet verstuurd en zat dus blanco in Grootmoeders Ansichtenalbum, maar uit het vele wit rond de afbeelding
kunnen we opmaken, dat de kaart voor 1905 is gedrukt. Van dat jaar af dateren prentbriefkaarten, waarvan de gehele
voorzijde voor de afbeelding is benut. We zien hier de oude Noorderweg met aan de rechterkant, ter afsluiting van de
Arendstuin, een rij hoge bomen, die er al lang niet meer is. Zoals dat bij meer oude kaarten het geval is toont ook deze
ansicht treffend de grote aandacht van het passerend publiek voor de fotograaf: letterlijk iedereen is voor het moment
surprème even keurig in de houding gaan staan. Nee, zo zou het nu niet meer gebeuren.
