LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
"EEN GROATE SKANDE"
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders
waar is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnèn veertien
dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 1,8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten
wij een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
het.met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
Ut is weer heden en ferleden,
wat de klok slaat. Ons maten
beginne bij Vincent van Gogh
en eindige bij Ajax. Ferder me-
tuurlijk de oorlog, mar oek
ouwe en nije gebouwen en een
ouwe straat met geskiedenis.
En even over wethouwers en
bloate trouwen, ja los fan me
kaar hor. Want prate kenne se:
Tabe Ruutsje, Lange Marten,
Wiebe Poatsje, Minne Mager,
Fokke Vutman en Groate
Geert.
Fokke Vutman: Neffens mij hèt
die trouw in de Vincent van
Goghstraat woand. Mar ik durf
der gien sweer op te eten. Ut
ken oek de Ferdinand Bol
weze. Maar daar ergens in'e
buurt.
Tabe Ruutsje: Je hore over son
Ferdinand Bol niet een dik
soat. Wielst je doadgooid wurre
met die Vincent van Gogh. Ei
keneen weet fan sien oor en
fan de eerappeleters, soa fer
is't heen.
Wiebe Poatsje: Ik weet nerges
fan. Ik weet fan Irenes en
Rooie Star. Wat? Hèt ie sien
oor der self afsneden? Wat een
gek. En dat toen bij de eerap
pels opeten? O, das Minne
sien flauw praat.
Minne Mager: Ut skient een
groat skilder weest te hewwen.
Hij en Rembrandt hoor je ut
faakst over. Nee, een andere
dan de klompeskilder froeger.
En uut'e wereld komme se
naar son tentoanstelling kieken.
Mutte wij der oek es hene?
Lange Marten: suks hoeft om
mij niet. Wat ik nog wel es wu,
is son loop make as we een
jaar of wat leden deen hewwe.
Daar was ons spoorman oek
nog bij. Met de trein naar Am
sterdam. Och heden ja, wat
eenprachtdag!
Groate Geert: Daar was ik toen
niet bij, mar ik hew jimme der
wel es over hoord. En wie kon
die Feldwebel oek al weer soa
mooi nadoen? Mar se segge
dat de treinen soa smoorfol
rake. Nou al, en dan komme
der oek nog hopen studenten
bij.
Tabe: Wij binne laast nog es
een dag naar ons dochter in
Leerdam weest, mar dat gong
nog wel. Wij troffen nog een
oud-Liwadder, die had in de
Tramstraat woand. Die wist nog
fan het ouwe tramstasjon en de
remise daar in'e buurt.
Minne: Waren se dan an't ska-
ken in'e wachtkamer? O, de
werkplaats en de stalling sak
mar segge, wik.oh nee. Die
was daar waar Ozon later was.
Ik hew lezen dat die meensen
daar een speulturrein hewwe
wille. Mutte se mar een tram-
baantsje en tramwagentsjes
nabouwe. Madéradamtram!
Marten: Toemar, ut ken niet op.
Elke buurt wil wel wat. Of se
wille just niks. In Goutum niet
meer huzen naar't Kenaal toe.
In Lekkum salie se wèl weer
nije huzen wille. Je salie mar
wethouwer weze. En alle avun-
den op stap weze, om alles uut
te leggen.
Fokke: Hew mar gien medelie
den met die lui. Ut wurdt goed
betaald, en se hewwe an alle
kanten hulp fan dokterandus-
sen en andere lui, die deur-
leerd hewwe. Daarom blieve de
meesten oek op hun plak na de
ferkiezingen. Eén nije mar. Ik
loof een Koopmans. Nee, niet
fan't meelfebriek en niet fan
Cambuur.
Geert: Ik hew een skoftsje le
den lezen dat de meensen de
namen fan die lui niet wete.
Met een enkertette of soa, kon
den de meesten niet één naam
noeme. Ja, as se mij froegen
su ik oek alleen mar Jannie
Tiekstra wete, wik mar segge,
sak mar segge.
Wiebe: Wij hadden een ome
froeger die sei altied: stem mar
op Botke. O, was dat foor de
oorlog al. Ik loof ut best. En
dan is't al even leden, want de
oorlog is fieftig jaar leden be
gonnen niet?
Tabe: Denk der goed om. Fief
tig jaar leden begon ie. En fijf-
en-feertig jaar leden bin we be-
frijd. Dat binne hele skoften
mannen. En daar wurdt heel
wat over afpraat en skreven.
Minne: Ik sag dan op'e tee-vee
die Pier Tania naar mie kieken.
En hij praatte mar deur en hij
keek mar. Hij fergiste em nooit
en hij hoefde nooit sien neus te
snuten. Altied in'e plooi. Sag ie
jim oek an? Klein grapke.
Fokke: Sukken leze dat af fan
een beeldskerm. Doene se bij't
sjoemaal oek. Jopie Sielstra en
Pietsje Diekstra seit Sientje
dan. Harmen Siezen ken dat
oek soa. Die is weer werom.
Dat su even weze met Joop-
an-sien-end. Mar das niks wud-
den. Konden niet tot-Tee-vee-
tien telle. Hoorst dat Minne?
Marten: Nee, mar der is wel
Veroniek. Mien trouwde dochter
ken die der op krije. Mar jonge,
die lieten savus laat faak bloa
te, seg mar nakende meiden
sien. Nou niet meer, loof ik. En
daar wu mien skoansoan naar
kieke. Mar sij niet. Slaande ru
zie in'e tent.
Geert: Dat hew ik meer hoord.
Ik weet nerges fan hor, maar ik
hew een swager, die savus nog
even de hon uutlaat. En die
gong dan naar een frijgeselle-
maat in'e buurt, om een netuur-
fillum te sien, wik mar segge,
sak mar segge.
Tabe: Alles ken teugenwoordig
en de jongelui doene mar. Su-
den ouders nog feul te seggen
hewwe? Ik had maten, die gon-
gen wel naar Sip Castelein te
daansen. Mar bij ons tuus wa
ren se op daansen teugen. Dat
hadden jou froeger.
Geert: In Spoorzicht? O, waar
ut Stampboek later was en de
graazje fan de Vrij. Allemaal
fut. Der wurdt nou heid en
bouwd. Der komt een bank.
Nee, niet om op te sitten, Min
ne. Foarde ping-ping.
Minne: Ons buurfrouw had ut
er over dat hur bank fuzelére
su met een andere bank. Ja,
dat is an de orde fan'e dag. Ut
sal nogal wat baantsjes kosse,
hew ik lezen, 't Is de skuld fan't
kappitaal songen wij dan froe
ger.
Fokke: Dat afbreken gaat altied
deur. Nou hewwe se de ouwe
Centrale onder hannen. Ik weet
nog dat ie bouwd is. Ik kon een
jonge, die kwam daar te woa-
nen. Een van Rooijen, nee la
Roy loof ik. Die werkte daar en
sien fader is sneuveld in de
eerste oorlogsdagen. Een kap-
tein staat mie foor.
Wiebe: Wat onthouwe jim dat
allemaal goed. Ik weet nog wel
dat wij daar op een landsje
foetbalden. Jonges uut'e Rem-
brandtstraten teugen jonges
uut'e Indiesse buurt. En ons
Langer dan twintig jaar geleden
hebben we eens een prachtige
foto van het Hoeksterachterom
in onze krant afgedrukt. Het
was een plaat, waarop de vroe
gere bedrijvigheid op deze
plaats aardig tot uiting kwam.
Er stonden niet alleen tal van
nijvere huisvrouwen, maar ook
verschillende kleine handelaar
tjes met hun hondekarren op;
zij maakten zich kennelijk op
om met hun negotie de stad in
te trekken.
Ook op deze foto van een nu
geheel verdwenen situatie
kwam een stukje ringmuur
voor, bij het zien waarvan een
klub hiette DOTO of soa. Ja,
DOTO.
Marten: Door Oefening Tot
Overwinning. Dat ken. Wij had
den een VIOLS. Voetballen Is
Onze Liefste Sport. Mar de
mooiste las ik in een ferhaal
over Ajax. Dat hèt honderd jaar
bestaan. En dat begon oek met
een jongesklupke en dat hiette
THOR. Tot Heil Onzer Ribbe-
van onze abonnees een verma
kelijke herinnering van vroeger
te binnen schoot.
"In die ringmuur" zo meldde hij
ons, "zat een gaatje en het is
gebeurd, dat een jongetje door
dat gaatje een plasje deed.
Een kip, aan de andere kant
van de muur, was er toen als
de kippen bij om toe te happen,
natuurlijk tot enorme schrik van
dat kereltje. De vader van het
onfortuinlijke joch moet toen
nogal wat hebben opgespeeld
tegen de eigenaar van de kip:
"Dat doen jouw kiepen nou, is
't niet een groate skande.
Herinnering aan een populaire stadgenoot: de heer J. van Dijk, bij
bierminnend Leeuwarden slechts bekend als "Jelte" is niet meer.
De vorige maand overleed hij, geheel plotseling, op de leeftijd van
twee en vijftig jaar. Van 1966 af was Jelte ober in het Oranjebier-
huis en hij vervulde daar zijn taak met veel flair, met veel humor
en veel voorkomendheid. Kortom, Jelte was daar, door de jaren
heen, een centrale en zeer aparte figuur. Veel trouwe gasten van
het Oranjebierhuis denken met weemoed aan hem terug.
