'T KLEINE KEAHTSJE
REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
EMMANUEL MURANDSCHOOL
FOTOPRIJSVRAAG
BRANDEN
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Dit is een foto van de vierde klas van de Emmanuel Murandschooi
in wat vroeger de Huizumer Schoolstraat was. De opname, ge
maakt in 1947, werd ons toegezonden door mevrouw Wies Moer-
mond-Pol te Schagen. Op de achterste rij: een Afke, Katy Lam-
brechts, Jikke de Vries, Hammy Dijkstra, Geesje Penning, Wiesje
Pol, Dientje Hijlkema, Loha de Bruin, Dientje van der Meuten en
Boukje de Vries. Op de tweede rij van boven: Janny Stienstra,
Siepie Rispens, Ynske Bruinsma, Mient Veenstra, Juf Scholte,
Meester Geertsma, Marijke Lettinga, Janny Lens en Dirk Jansen.
Dan, op de tweede rij van voren: eerst een onbekende, Jan de
Zwart, Jan Zondervan, Rein Stoelwinder, Theo de Vries, Anne
Veenstra, Thijs Mulder en Piet van der Veer. Tenslotte op de
voorste rij: Germ Kool, Oege Dijkstra, Freddy Dekens, Nolly van der
Werf, Geert Adema en Wiesje Faas.
(Vervolg van pag. 3)
en waarschijnlijk zijn ook deze
mensen omgekomen in een
Duits kamp."
Deze veronderstelling moeten
wij helaas bevestigen. De klei
ne Esther is met haar jongere
zusje Grietje en haar ouders
Marcus Cohen en Hanna
Broekhuysen op 28 mei 1943
in Sobibor vermoord.
"Veertig jaar geleden, als twin
tigjarige jongen" zo vervolgde
de heer Popma zijn brief, "heb
ik de dakbedekking van ver
schillende trafohuisjes in de
stad vernieuwd, zo ook het
transformatorhuisje, dat aan het
Tournooiveld staat, vlak bij de
afgebeelde toegangspoort tot
de Prinsentuin. Opvallend is
het dat dit zinken Losangesdak
na veertig jaar en ondanks de
nadelige invloed van zure re
gen e d. nog in zo'n uitsteken
de staat verkeert. Zeker heb ik
in die jaren niet kunnen den
ken, dat dit zinken Losanges
dak in 1990 nog meebepalend
zou zijn voor-het aanzien van
dit fraaie hoekje oud-Leeuwar
den. De Losanges, ook wel zin
ken leien genoemd, waren in
twee vormen in de handel, de
rechthoekige en de ruitvormige
modellen.
Het dak aan het Tournooiveld
is opgebouwd uit relatief kleine
plaatstukken, die alle met een
haakverbinding in elkaar grijpen
en met speciale klangen op het
houten dakbeschot zijn beves
tigd. De haakverbindingen zijn
altijd afwaterend aangebracht,
waardoor de constructie een
goede waterdichtheid heeft
voor dakhellingen van meer
dan vijf en twintig graden. In
Nederland worden Losanges
relatief weinig gebruikt, maar
door zijn toepassingsmogelijk
heden is het een zeer univer
seel systeem, bijvoorbeeld voor
gevelbedekking of ronde, bolle
of holle dakvlakken".
Tot zover de heer Popma, die
ons dus even een interessant
kijkje gunde in de keuken van
de loodgieterij - waar onze fo
toprijsvraag - rubriek al niet toe
kan leiden!
Nu de prijswinnaar van deze
keer; dat werd de heer J. Ef-
dée, Brandemeer 24 te Leeu
warden. Hij krijgt het uitgeloof
de fotoboekje "Leeuwarden,
ach ja, zo was het" toege
stuurd.
(Vervolg op pag. 5)
een kapperszaak, die van
J.Tammes.
Het verloren gaan van de histo
rische voorgevels van beide
panden moeten we buitenge
woon betreuren. Wat er nu nog
over is, is alleen een uit het
jaar 1612 daterende gevelsteen
met de voorstelling van een
blauw geschilderde os. Het is
het Fries Museum, dat deze
steen "In de Blauwe Os" al
heel lang bewaart.
(Vervolg van pagina 4)
Misschien was hij van plan om
ook direct weer van het wagen
tje af te springen, maar zover
kwam het niet: het boevewa-
gentsje ging plotseling met een
rotgang de diepte van de Bey-
erstraat in en racete verder
door de Sint Jacobsstraat en
de Wirdumerdijk en langs het
Ruiterskwartier naar het Ge
rechtsgebouw. En de snelheid
was dusdanig, dat "Dokter" niet
de moed kon opbrengen om
van het wagentje af te sprin
gen.
Hij vergenoegde zich met af en
toe om het hoekje van zijn zit
plaats te kijken naar de hogelijk
verbaasde voorbijgangers en
deze minzaam toe te wuiven,
zoals we dat ook kennen van
leden van het Koninklijk Huis.
Op het laatste stukje van het
Ruiterskwartier werd het boeve-
wagentsje met zijn wonderlijke
passagier gevolgd door een
hele bende hollende en
schreeuwende jongens. Aan de
zijkant van het Gerechtsge
bouw, dus aan de kant van het
Ruiterskwartier was een uit
bouw met twee grote deuren.
Die werden naar buiten geo
pend en het wagentje moest er
dan achteruit tussen gereden
worden. De beide deurhelften
beschermden op die manier de
gevangene voor nieuwsgierige
blikken van toeschouwers.
Om dit kunststuk te volbrengen
moest het wagentje dus eerst
stoppen en van deze gelegen
heid maakte "Dokter" gretig ge
bruik om, pal voor de ogen van
een wel heel erg verbaasde
veldwachter, uit het wagentje te
springen en, onder groot ge
juich van het publiek, als een
haas de plaat te poetsen.
Hunteburg BRD Looienga
