REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR DE LEEUWARDER POLITIE RAPPORTEERT 'T KLEINE KRANTSJE VLIEGVELD OORLOG VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 15 adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef israëlsstraat 6-10 058-124984 MMNp w §1 i I H - o-v -- - - - Nachtverblijf bij Stokker verleend aan de weduwe Hoek stra en 3 dochters, die nog steeds zonder woning is en geen geld heeft om onderdak te komen. Door den politiedienaar Van der Hout aan de wacht ge bracht Douwe van der M., oud 21 jaren, geboren alhier en wonende in de Schrans, van beroep smidsknecht, die in beschonken toestand in de Peperstraat op de straat viel. In bewaring gesteld. Kennisgegeven door Jan Van Gelder, koopman, wonen de Peperstraat, dat de drankverkooper de R„ mede wo nende aldaar, die met diens vrouw sedert geruimen tijd oneenig leeft en zich soms als een krankzinnige aanstelt, weder in dergelijke toestand verkeert en dat comparant nu vreest, dat er vannacht misschien ongelukken zullen gebeuren. Bij onderzoek blijkt, dat de vrouw van de R. bij haar vader, Bakker, in huis is en dat de R. dus geheel alleen te huis is en nu in kalmen toestand verkeert. Veiligheidshalve is een post, den agent 4e klas Polak, bij het huis geplaatst om een oog in 'tzeil te houden. De vader van Douwe van der M„ bovengenoemd, komt aan het bureau met het verzoek zijn zoon naar huis te mogen medenemen, hetgeen is toegestaan. Washington, chef-brievenbesteller, klaagt dat van de brievenbus Achter de Hoven het nummer is weggeno men, zeer waarschijnlijk door de straatjeugd. Vastenhout, behanger, wonende Sacramentstraat, klaagt, dat Pieter Miedema eenige planken uit zijne wo ning aan de Haniasteeg heeft medegenomen bij de ver huizing op 12Meij.l. Antje H„ oud 36 jaren, wonende aan den Grachtswal, lijdende aan verstandsverbijstering, is voor hare woning te water gesprongen, doch spoedig door den pontvaar- l der Swart gered. Met veel moeite is de ongelukkige we der in huis gebracht. Zij wordt bewaakt totdat chirurgijn Plet de vereischte verklaring voor opname in het krank zinnigengesticht zal hebben verstrekt. Nachtverblijf verstrekt in een arrestkamer aan Cornelis Gorter, oud 44 jaren, geboren te Koog aan de Zaan, komende van De Lemmer, die alhier werk komt zoeken. Troostwijk klaagt namens zijn patroon Cohen, wonende Nieuweburen, dat deze gescholden en belasterd wordt door J. Rozenberg, wonende Nieuweburen. Doetje Wiersma, oud 29 jaren, wonende Achter de Ho ven (Hendriksbuurt) van beroep naaister, klaagt geschol den te zijn door de vrouw van den bewaarder Visser, mede daar wonende. De politiedienaar Stevan op onder zoek uitgestuurd. Gevonden en in bewaring gehouden door mej. E. Hof- stra, wonende hoek Grote Kerkstraat en Heer Ivostraatje, een zilveren armband met goud gemonteerd, welk voor werp in den Prinsentuin lag. Jan Wielinga, arbeider, wonende te Akkrum, klaagt dat de soldaat Zoethout van de 4e Compagnie, alhier in garnizoen, bij familie zijner vrouw (waarvan eerstge noemde gescheiden leeft), heeft verteld, dat deze hem, Wielinga, als verpleegde heeft werkzaam gezien in de Rijkswerkinrichting te Veenhuizen. De politiedienaar Emmerik rapporteert, dat in de Wisses- straat voor de woning van Janke Hemkes, alias "De Snuffel" een oploop van menschen plaatshad, omdat zich voor die woning eene zwangere vrouw, genaamd Van der B., wonende Hoeksterachterom bevond, die be weerde dat haar man zich in dat slecht ter naam en faam bekend staand huis ophield. Emmerik vond Van der B., arbeider, aldaar in gezelschap van de publieke vrouw Antje Landstra en heeft later deze onder zijn toe zicht de woning doen verlaten en hem met zijne vrouw een eindweegs naar huis geleid, omdat de vele veront- waardigde toeschouwers hem anders hoogstwaarschijn lijk zouden hebben aangevallen en hunne ontevreden heid op nogal luidruchtige wijze openbaarden. (1890) I (Vervolg van pag. 9) op de Wirdumerdijk terug te ko men. De grijze man Willem was waarschijnlijk een zoon van de hiervoor genoemde Gerhard en genoemd naar zijn grootvader, zoon van Anthonie. En die laat ste Willem, van de Wirdumer dijk dus, geboren in 1866, had naast twee dochters ook een zoon. Die heette Gerhard. Dus, denk ik, ook weer naar zijn grootvader. Die Gerhard heeft wel even de zaak aan de Wirdumerdijk voortgezet. Werd later concierge van het ge meentehuis van Leeuwardera- deel in de Schrans (nu muziek school). Hij had één dochter Nelly. De dochters van Willem trouw den respectievelijk M. Wouwe naar, het bekende mannetje van de belastingen toen dat kantoor nog aan de Wortelha ven was gevestigd en J. A. Kielman, leraar aan de M.T.S. en oprichter van het nu als In genieursbureau Kielman en Bootsma bekend staande kan toor. Beide dochters bleven kin derloos. Tot slot. In het Westeinde woont I. H. Arzoni. Idanus Hen- drikus misschien? Leeuwarden Chris Doorenbos STRAFSCHOPPEN In zijn nieuwe rubriek "Varia Leovardia" spreekt Fenno Schoustra over een vroegere bekerwedstrijd tussen Nicator Frisia, die met strafschoppen moest worden beslist. Maar dit was even anders; een beker wedstrijd was het namelijk niet. In die tijd, voor de Tweede We reldoorlog, werden er jaarlijks wedstrijden gespeeld tussen de Leeuwarder KNVB-clubs ten bate van de tbc-bestrijding en wel op de tweede paasdag, als ik het goed heb. Nicator, in 1932 opgericht, zeil de in drie jaar door de Friese Voetbal Bond heen en kwam toen in de grote Bond, waar door het ook aan deze tbc- wedstrijden mocht meedoen. Zelf speelde ik toen ook in Ni- cator's eerste elftal. In dat toernooi kwamen wij eerst op Sonnenborgh tegen over Frisia te staan met het al door Fenno Schoustra beschre ven resultaat: einduitslag 0-0 en daarna vijf strafschoppen, die Frisia alle miste en twee strafschoppen voor Nicator, waarvan de tweede werd be nut. Van de vijf deelnemende clubs bleven er na de eerste ronde drie over en voor de tweede ronde lootte Nicator vrij. Wel moesten de Groen Witten toen een "afmattingswedstrijd" spe len tegen Friesland en ook deze wedstrijd eindigde gelijk, Nu verloren we bij het nemen van de strafschoppen. Nicator zat echter in de finale en moest daarin tegen het ster ke "Leeuwarden" uitkomen met spelers als de Del Grosso's, Schaafsma, Dirk Steenbergen, Sjirk Flisijn, Henny van der Burg, Doeke van Egten en Bu- rema, allemaal grote namen in die tijd. Natuurlijk zouden we weggevaagd worden. Toch was het verloop even an ders, want met de rust was de stand nog gelijk. Onze midvoor Klaas Hiemstra kreeg zelfs nog een paar kansjes, maar na de rust verloren we met 0-2. Zelf stond ik tegenover Doeke van Egten en die was, door de twee zware wedstrijden, die ik al achter de rug had, moeilijk te houden. Leeuwarden Jac. Bakker (Vervolg van pag. 8) Dat kwam het Militair Gezag ter ore en op een dag verscheen er een ambtenaar, een zekere meneer Boelhouwer met het verzoek of we ergens in het westen van de provincie een door de Duitsers vernielde brug wilden opblazen. Dan kon er een noodbrug gebouwd worden en tevens werd dan de door vaart hersteld. Hiervoor was nogal wat springstof nodig en die was wel op het vliegveld aanwezig. Hier was namelijk een verzamelpunt ingericht voor alles wat de Duitsers in het Noorden hadden achterge laten of hadden verloren, wa pens, munitie, springstof enzo voort. Tot onze grote verbazing von den we hier ook een hele serie houten kistjes, grotere en klei nere, gevuld met springstof en voorzien van de namen van de bruggen in de stad, maar ook van enkele grote en vitale be drijven als de Electrische Cen trale, de Gasfabriek, de Frico endeC.A.F. Wanneer toen inderdaad alles was opgeblazen zouden we daar met elkaar nog jaren last van hebben gehad. Maar waar door is Leeuwarden aan die ramp ontkomen? Doordat Leeuwarden hospitaalstad was geworden. De scholen, het Stadsweeshuis, het Sint Antho ny Gasthuis, de ziekenhuizen en de kazerne lagen alle vol met honderden zwaar gewon den. En daardoor is Leeuwar den aan een ramp ontsnapt. En hiermee eindig ik mijn re laas. Alles wat ik heb beschre ven heb ik zelf gezien en ge hoord. Als u meent te moeten reageren doet U dat dan via de redactie van 't Kleine Krantsje, dan hebben we er allegaar wat aan. Leeuwarden G. Brlnck

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1990 | | pagina 15