LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
J. T. VELLENGA: 70
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Tien jaar geleden maakten wij dit plaatje van een huisje in de Lindebuurt. Lieflijk en
landelijk zo te zien. Er is nu niets meer van over; de tijd heeft ook deze romantiek
weggewist.
Nova-Zembla, en Groenland,
dan hewwe straks eb en floed
in de straten, in plak fan dat
bitsje onkruud, en dat wurdt er
wel weer uuthaald, hew ik be
grepen.
Minne: En kenne de brulkik-
kerts in sout water leve? Klein
grapke. Mar das oek soa wat
nuvers. Brulkikkerts. Dat meen-
sen brulle kenne, dat wete we
wel, hè Skelte, mar kikkerts.
Skelte: Is dat een steek onder
water, magere kikkert? Hest
seker froeger te min melk fan
dien moeke dronken. Of had de
melkboer ut later met water an-
langd? Melk! En nou weet je ut
helemaal niet meer met de
nieketiene uut de skustienen
fan eh.eh.
Fokke: Jou salie de affalfer-
brandingsovens bedoele daar
achter Greunshiem. Wat sit de
wereld al raar in mekaar niet?
Dat se om oalie mekaar fer-
moorde is al raar, mar siek
wurre of doadgaan fan eies of
fan melk. Waar bedare wij?
Lange Marten: Een ei hoort er
bij segge se dan. En melk is
goed voor elk; maar niet voor
Jan, die piest er van. Mar de
melk is faak niet goed, omdat
een hoop ferpakking niet me-
leu-friendskappelijk is en soa.
Groate Geert: Ferpakking. Daar
docht ik an, toen ut soakrekt
over bustfoeding gong. Tate sei
ons Beppe altied. En ons dok
ter sei jaren leden al: dat is ut
allerbeste. Ut kost niks, ut is
altied op temperetuur, en in
son mooie ferpakking. En oek
nog milieu-friendelijk wik mar
segge, sak mar segge.
Vlga.
hewwe? Met sniw en ies, en
iesberen, en mannen met spe
ren of soa in'e han? En walfis-
sen wik mar segge, sak mar
segge.
Sjaalmans: We binne der weer.
Die ouwe sakken sitte weer in'e
skoalbanken. Over froeger ou-
wehoere, wielst de toekomst
der freselijk uut siet. De boel
staat in'e bran. Nee, oelewap
pers, niet die iesbergen!
Skeite: Och here, is de blikke-
ne domenee weer an 'e gang?
Hij is self een oelewapper. Hij
seurt over Noga Centra en de
Suudpoai, mar naar ut onkruud
in sien eigen straat steekt ie
geen poat uut. Hew ik geliek of
niet?
Minne: Aha, daar hore wij nog
es wat fan dizze mooie prater.
Die man wil naar Spitsbergen,
mar flak bij huus laat ie de
saak omkomme! Ferbeter de
wereld en begin met ut onkruud
foor jouw deur. Waar of niet?
Sjaalmans: Dat sal ik jim pre-
bére uut te leggen. Prebére,
want jim binne hardkuters. Wie
mut de straten skoan en mooi
houwe? Just de gemeente. Die
doet ut niet. Mooi. As ik ut
doen, betaalt de gemeente mij?
Nee. Wij doene ut werk en dat
kost gien geld. Dat lusse B. en
W. wel.
Tabe: Dat seit mien neef oek.
Son van der Loo spendeert een
hoop geld om knooppunt te
wurren met reklame en alles.
Mar jou hadden de peerdebloe-
men en de goudsjebloemen en
de brannetels een meter hoog
foor de deur!!
Skelte: Wielst er genoeg werk
bazen binne. Ut stinkt fan de
jonge kerels, die op bobberdes-
konk leve. Froeger as der ber
gen sniw lagen, wurden de
werkbazen oproepen. Dan
wurde der seid: de straten
skonmake en anders gien
steun!
Sjaalmans: Mar salie wij nog
sniw sien? Gaat ut ooit weer
peerde-ies friezen? As ut al te
warm wurdt bij Spitsbergen en
bij Nova-Zembla, soa hiet ut,
Onze geachte medewerker, de
heer Jakob Vellenga, is deze
maand zeventig jaar geworden.
De heer Vellenga, oud-wethou
der van de gemeente Leeuwar
den en oud-Kamerlid, is nog
steeds actief als ambtenaar
van de Burgerlijke Stand. Het
aantal huwelijken dat hij tot
dusver heeft voltrokken, liegt er
niet om; hij heeft nu al rond
tienduizend bruidjes en bruide-
gommen plechtig het ja-woord
laten zeggen. Ook voor 't Klei
ne Krantsje maakt de heer Vel
lenga zich nog steeds verdien
stelijk. Opvallend is het, dat hij
zich daarvoor voortdurend met
de hand aan de oorschelp in
de buurt van de Vlietsterbrug-
gen laat zien. Hoewel zijn ver
jaardag alweer een paar weken
De brugmannen hewwe ut we
ten. Twee seer appatte spre
kers melde sich. En die ene
seit ut al weer sterk op. Ut ies
smelt, de dieken binne dan te
laag, ut komt niet goed. En de
andere jent graag ons ouwe
trouwe maten. De Arrebieren,
ut onkruud, de brulkikkerts, en
de besmette melk, met mekaar
hast te feul foor Tabe Ruutsje,
Lange Marten, Minne Mager,
Fokke Vutman en Groate
Geert. Wiebe Poatsje is slim
siek en lees self mar wie de
anlopers binne.
Fokke Vutman: Ik hew onder
weg twee koppen sien, waarbij
ik docht: hopelijk komme se
hier niet hene. Skelte, jim wete
wel. En die fent met de sjaal
om, die altied roept, dat ut niet
goed komt.
Lange Marten: Nee dat is alle
beide niet best. En Skelte fient,
dat een soad meensen op bob-
berdeskonk leve, soa as hij dat
seit. Mar hewwe jimme nog wat
fan Wiebe hoord?
Tabe Ruutsje: Hij mut weer
tuus weze. Sont die hele war
me riete hèt ie twee keer in't
siekenhuus weest. An'e suur-
stof. Hij is wel weer tuus, mar
ik sien ut een gat in'e kop.
Groate Geert: Ik bof dat Fokke
geliek krijt. En ut wurdt Sjaal
mans. Hij hèt de stap der goed
in. Mar es hore wat ie ons nou
weer ansegge sal. Ut komt niet
goed, wik mar segge, sak mar
segge.
Sjaalmans: Daar stane se weer
met hun afwaaide ferhalen.
Mag ik jim es een fraag stelle:
hewwe jimme in'e gaten dat ut
achter ons ligt willen wij hem
alsnog graag van harte felicite
ren met het bereiken van deze
bijzondere mijlpaal.
Minne Mager: Dat hewwe wij
behandeld een skoft leden toen
ut dertig graden wurre su. Wij
mutte over wat kouds prate sei
Tabe toen, en ut draaide op'e
Noordpoal uut. Klein grapke.
Sjaalmans: Over sukke dingen
maak je gien grapkes, Minne-
ma. Dat hèt groate gefolgen. Ut
water komt alsmar hoger, de
temperetuur ferandert, ons die
ken binne te laag, alles strupt
der onder. Ut komt niet goed
Tabe: Jou' hewwe in een soad
dingen geliek. Wij leze en hore
sukke dingen oek wel. Mar wat
doet de kleine man daar an?
Kenne wij dat kere? Mutte wij
met ut skepke de seedieken
hoger make? Ik fraag mar.
Fokke Vutman: Tabe hèt ge
liek. Nou oek weer met die
fechterij daar in ut Midden-Oas-
ten. Ut ruukt naar oalie en naar
bloed seit Sientje dan. Mar ja,
marja.
Sjaalmans: Aha, dus jim wete
ut wel. Fait mie nog met oek.
Mar daar blieft ut bij. En dat
ken niet, en dat mut niet. Der
mut aksie komme. Op naar
Spitsbergen!
Lange Marten: Dat hoort ferder
weg as Eibergen. O, Spitsber
gen is Noordpoal. Kwam de le
vertraan daar oek weg? Ik hew
altied docht dat Draaisma dat
uut Valkenburg haalde. Ik fon
ut lekker, mien kienders niet.
Groate Geert: Spitsbergen. Ken
ik ouwe platen op skoal sien
Sr*
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders
waar is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien
dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 1,8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten
wij een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was
hetmet zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang
vervlogen tijd.
an'e Noordpoal warmer wurdt
en dat er meer ies smelte sal,
met al sien gefolgen?
