'T KLEINE KRANTSJE
GESPREKKEN OP DE
B'E HALVE
ZONDAGS
vërbodeh
puin en vuil
te storten
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
As ut weer der mar een bitsje
op liekt, komme ons brugmaten
opsetten. Soms leek de griep
een bitsje spelbreker, mar ut
fiel met. Uut Ammérika is Rint-
sje de Ruter weer een skoftsje
in ons land. Alleen al daarom
fait ut woord oorlog wel es. Mar
hoe se de kerk, een hele ouwe,
in ut midden late, fernimme jim
wei fan Tabe Ruutsje, Lange
Marlen, Minne Mager, Fokke
Vutman, Groate Geert en as
eregast de emigreerde Bleker-
strater Rintsjede Ruter.
Tabe Ruutsje: Ut sal mij nij
doen, as we Lange Marten fan-
daag siene. Eergister trof ik
sien frouw, en die sei, dat ie
soa grieperig was as de pest.
Hij had al een griepspuit kre
gen fan sien dokter, en dat was
nog nooit eerder gebeurd.
Fokke Vutman: Sukken binne
der meer. Mien broer leit al een
dikke week foor oud fuil tuus.
Switte en snottere en stinke.
Alderaarst. En de eerste dagen
brake, ferskrikkelijk. As der
weer een brot kaam, sei-d-ie:
dit is mien golfkrisis!
Minne Mager: Neffens sommi
gen magge jou daar gien grap-
kes over make. Ik weet ut niet.
Mar soa as wij telkes al seiden:
Ut is al ferskrikkelijk dat meen-
sen in ons beskaafde tied, me
kaar dat allemaal andoen. Fer-
rek, wie hèt Groate Geert daar
bijem?lsdat,isdat,
Tabe: Dat is Rintsje de Ruter,
uut Ammérika. Met een stokje,
maar evengoed, hij hèt de stap
der goed in. Heden, heden,
Rintsje uut de Blekerstraat, ik
loof skuin teugenover Skut, de
brijkoker, is der weer es!!
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
termoristen, soa as Skelte dan
seid. Kom niet te dicht bij dizze
snuffelgraag, mar hoe gaat ut?
Rintsje: Snuffelgraag en Kna-
gelijntje hadden je froeger ja.
Met mij is ut goed, en tuus oek
wel. De frouw wu eerst niet
met, want der was kaans, dat
ons ene kleinsoan, die soldaat
is, naar de woestijn moest. Mar
hij reageerde soa raar, mar oek
wel een bitsje foordelig, op al
die prikken, dat ie niet fut hoeft.
Nou hèt ie een knap kantoor-
baantsje.
Fokke: Mooi. Dus de frouw is
met. En houdt se nog altied de
fleur der in? Ik hew se toen
metmaakt met die reünie fan
oud-Liwwadders, een jaar ofwat
leden. Toen hèt se ut in Salen-
Skaaf al soa mooi opseid.
Geert: Ik hew wel es hoord dat
se suks in Harlingen elk jaar
fertoane. Een ouwe seunen-
dag. Mar ja, in Liwwadden gaat
suks altied wat swaarder seker.
Mar wat seit de Ruter, ho, wat
seit Rintsje fan de stad? Hoe
komt de stad fan nou em an,
wik mar segge, sak mar segge.
Rintsje: Kiek, soms denk ik, ut
is mien stad niet meer. As ik
over de Wurdummerdiek loop,
of over de Nijstad, nee, nee,
dat is 't niet meer. Allemaal an
dere saken. Mar, bussinus is
bussinus. Jou kenne de winkels
niet soa houwe as honderd of
fieftig jaar leden.
Minne: Dat is waar, mar nim
nou de hoeke fan 't Saailand
en de Doelesteeg. De Waar
borg, seg mar. Aansen plat, en
wat komt er werom? As ik an
ouwe Wim Houwen sien spreuk
fan froeger denk, blieft er al
leen mar fertrouwen over. Klein
grapke.
Marten: Dat ken ik met mien
ferkoudene kop oek nog mar
krekt nakomme. Dus dat sal
daar weg. Ik hew wel sien dat
se met de Krokedil bezig binne,
daar op 'e hoeke fan de
Weerd. En met die ouwe Noor-
derkerk binne se oek bezig. O,
is ut hatsjoe, hatsjoe, de Wes-
terkerk.
pagina 13
Rintsje de Ruter: Mannen fan
een goed leven. Ja, daar sien
jim fan op hé? Hoe is 't Tabe,
ouwe piekenier? En dat is Bou-
ke, nee Fokke. En Minne, ja
just. In 'e Oasjestraten trof ik
Geert, en die su hier hene om
te kieken of de Veiligheidsraad
der oek was.
Groate Geert: Ik moest een
paar keer goed sien, want soa
faak had ik de Ruiter niet trof
fen. O, sal ik mar Rintsje seg
ge. Nou fooruit, mar we hewwe
futsoen leerd, wik mar segge,
sak mar segge.
Minne: Niet overdrieve Geert.
Butendeur liekst een hele heer,
mar tuus laast oek wel es één
fliege, denk ik. En met die kou-
we rieten, soa as we die wel
had hewwe, bin je soms mar
bros in de darmen. Klein grap
ke.
Rintsje: Das over de hele we
reld geliek. Daar staan ons
Boes-Boes en jim van der Lub-
be oek an bloat. Koning, keizer,
admiraal, poepla moeten se al
lemaal. Hé, waar is Marten? En
hij met sien poatsje, ja just,
Wiebe?
Tabe: We denke dat Wiebe
uutpoept is. Ja, soa wurdt dat
seid, mar nou gien poeppraat-
sjes meer. Wiebe staat op de
wachtlijst fan een tehuus of
soa. En Marten hèt de griep,
nee had de griep, want daar
komt ie werachtig an. De spuit
hèt seker holpen.
Lange Marten: Ik docht: doet ie
ut, of doet ie ut niet. En mar
goed, hatsjoe, mar goed dat ik
ut deen hew. Want wie tref ik
hier? Hest ut andurft met die
Élite
m x- ui
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waa.
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Zijn er Leeuwarders, die nog met wat puin of vuil in de maag zitten? Die kunnen
het mooi kwijtraken in Eernewoude bij het hotel Prinsenhof. Maar dat kan dan
alleen op zondag; op de andere dagen in de week mag het niet.
Tabe: Daar hew ik wel gauw es
weest. Nee, niet drekt om de
prekerij, mar om een skarrel-
tsje. Heugt jim nog wel dat de
wezen sundusmorrus naar de
kerk moesten? Nee, Minne sal
dat muskien niet meer wete.
Fokke: Ik oek niet soa duudlijk,
mar Sientje hèt een kolléga
had, die in ut weeshuus op
bracht is. Mar die gong, meen
ik altied naar de Groate kerk.
O, ut hong fan ut weeshuus af,
naar welke kerk jou gongen.
Weet ik dat oek weer.
Tabe: As ik weer even mag, ja
ren en jaren leden, flak foor de
oorlog, had ik wat gedoente
met een leuk dinkje. Ik loof
Boukje. En die hur fader raakte
weg deur de natte pleurus; soa
seiden se dat toen. En toen
moest se met een broerke in ut
weeshuus.
Marten: Daar hore jou nooit
meer fan. Nee, niet fan natte
pleurus, mar dat kienders in
een weeshuus komme. Hier
binne gien weeshuzen meer.
Ja, in 't butenland nog wel. En
met son Golfoorlog komme der
oek weer een dik soat wezen
bij.
Tabe: As ik nog weer even
mag, Boukje belandde in 't
weeshuus, en daar waren se
streng. Se kwam netuurlijk wel
bij hur tuus, mar soa dik was 't
nog niet an, dat Tabe daar oek
kwam. Waar kon ik se sien?
Just, in de kerk'!
Fokke: Dat gebeurde meer. En
dan prebere de geliefde in
kwestie een briefke toe te stop
pen. Met riemkes uut een poe-
zie-album. Schepen verwelken,
en rozen vergaan, maar onze
liefde blijft altijd bestaan. Wat,
andersom? O, ja.
Tabe: Ik kom soa noait an 't
end. Krekt as met sommige do-
menees foor de oorlog. En ik
hadde uutfonnen, wie ut langst
preekten. Ik loof een prefessor
Wagenaar en een domenee
Ysbrandi of Gerbrandi of soa.
Of ik die dus lekker oversloeg?
Just niet! Jonges wat een
pracht kaans: ruum anderhalf
uur naar Boukje sitte te kie
ken!!!
Vlga.
^M>eae i
stonden er wel vier grote, schil
derachtige molens aan de oost
kant van de Dokkumeree. Dat
waren een korenmolen, een
houtzaagmolen, een roggemo-
len en een molen bij de cicho-
reifabriek.
