'T KLEINE KEANTSJE
METFENNO SCHOUSTRA OP PAD
KRIS KRAS DOOR DE STA D
ADVOCAAT
PROCURE UR
EN
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 5
Op deze, al wat oudere, foto van het pakhuis Petersburg zijn de
"tekens-van-toen "nog vrij goed te zien.
Tekens-van-toen, waarover ik
het al een paar maal eerder op
deze plaats heb gehad, zijn er
nog op tal van plaatsen in de
stad te zien. Het is, ik zei het al
eerder, een leuke bezigheid om
ze op te sporen.
Zo ontdekte ik nog een oude
tekst op de gevel van het pak
huis Petersburg aan de Ooster
singel. "Verfwaren" staat er op,
maar duidelijk leesbaar is het
niet meer. En op de gevel van
het perceel op de hoek van de
Oostergrachtswal en het Mo
lenpad zag ik, met behulp van
een verrekijker, waarempel ook
al "Verfwaren" staan.
Misschien zijn er oudere stad
genoten, die zich nog herinne
ren, dat dit inderdaad verfma-
gazijnen of verfwinkels zijn
geweest, maar het kan ook
best zijn, dat deze kreten stam
men uit een tijd, die niemand
van ons heeft meegemaakt.
De tekst "Algemene Friesche
Levensverzekering Mij" op het
Burmaniahuis aan de Nieuwe-
stad is sinds kort ook al een
teken-van-toen en dat kunnen
we nu ook zeggen van de nog
bestaande aanduiding "Diaco-
nessenhuis" boven de (heel)
vroegere hoofdingang.
Nauwelijks meer leesbaar is de
aanduiding "Zigterman Meubel
magazijn", die ik aantrof op het
perceel Eewal tachtig en het
verhaal, dat er ooit gestaan
heeft op de zijgevel van het
hoekhuis Weerd-Bagijnestraat
stelt me helemaal voor raad
sels. "Magazijnen" lees ik daar,
maar het is duidelijk, dat er
eens veel meer op stond. Me
vrouw Gerbenzon, de bewoon
ster van het huis, hielp me des
gevraagd uit de droom. Zij
haalde een fraaie oude foto te
voorschijn en daarop is de hele
tekst duidelijk te zien: "Meubel
fabriek P. Gerbenzon en Zo
nen. Magazijnen Bagijnestr. No
67 Weerd no 17" met links en
rechts ook nog een handje.
Verrassend vond ik het te zien,
dat het woord "Magazijnen" op
die foto het minst duidelijk naar
voren kwam, terwijl dit nu juist
het enige is wat nu nog lees
baar is. Zijn verfspecialisten in
staat dit raadseltje op te los
sen?
HONDENVUIL
Op-stap-door-de-stad zal de
kans voortaan kleiner zijn, dat
we een onverwachte uitglijder
maken door op de straatstenen
aanwezig hondenvuil, dan tot
dusver het geval is geweest.
De gemeente heeft immers een
aantal maatregelen genomen,
dat de mogelijke overlast van
honden moet tegengaan.
Loslopende honden zijn offi
cieel niet meer toegestaan en
wanneer de speciaal aangestel
de milieupolitiemensen toch
zo'n vrije viervoeter tegenko
men, kan dat de eigenaar van
de hond een boete van een
tientje kosten, althans wanneer
het beestje zo onnozel is om
door het tonen van aanhanke
lijkheid z'n baasje te verraden.
De eigenaars van honden, die
als een vanzelfsprekende zaak
hun behoefte doen op straat,
kunnen met twee tientjes wor
den beboet, die eigenaars dus.
Tenzij het vuil meteen door de
attente baas of bazin verwij
derd wordt met behulp van
speciale zakjes, waarvoor op
verschillende punten in de stad
afvalbakken zijn geplaatst.
Verder zijn er heel wat straatjes
en stegen in de oude binnen
stad tot voor honden verboden
gebied verklaard. Komt het
dus, zoals de gemeente het
zich heeft voorgesteld, dan zul
len we in doorgangen als de
Pijlsteeg, de Beijerstraat, de
Bagijnesteeg, de Bontepape-
steeg, de- Haniasteeg, de Ipe
Brouwersteeg, de Oude Doe-
lesteeg, de Hoedemakerssteeg,
de Reigerstraat, het Maria An-
nastraatje, het Catharinahof en
de Pottebakkersplaats, om er
nu zo voor de vuist weg maar
een aantal te noemen, nooit
meer een hondje tegenkomen.
Door de bekende ronde bor
den wordt het straatverbod
aangegeven.
Het viel me daarbij op, dat er
onder onze viervoeters misver
standen kunnen ontstaan, wan
neer ze de afbeeldingen op de
borden al te letterlijk opvatten.
Er staan namelijk foxterriërs op
de nieuw aangebrachte borden,
maar bouviers of boxers moe
ten nu natuurlijk niet menen,
dat het verbod alleen geldt voor
de eerstgenoemde parmantige
soort.
Tot voor kort zijn dezelfde mis
verstanden mogelijk geweest,
want toen waren de borden
nog van een fraaie kop van
een herdershond voorzien, ter
wijl het altijd al de bedoeling
was, dat bepaalde straten ver
boden waren voor elke hond,
ongeacht welke soort. Een paar
jaar geleden heb ik nog een
foto gemaakt van de herders
hond, die bij het Schavernek de
Molensteeg tot verboden ge
bied verklaarde, maar ook dat
brave beest heeft nu plaats
moeten maken vooreen fox.
De gemeente heeft de recente
maatregelen tegen de honden
officieel per advertentie aan het
publiek bekend gemaakt en ik
heb mooie plattegrondjes ge
zien, waarop alle verboden
straten en stegen zijn aangege
ven. Daarbij werd het me dui
delijk, dat burgemeester en
wethouders de naam van een
van de verboden straatjes zelf
niet kennen. "De steeg in de
Poststraat" of "De steeg naast
De Brouwershoeck" las ik in
verschillende publicaties, terwijl
alle andere aanduidingen van
de verboden straten wel correct
werden genoemd.
Zou het gemeentebestuur wer
kelijk niet weten, dat dat dood
lopende steegje in de Post
straat heel officieel "Gloppe"
heet? Dat staat wel niet (meer)
aangegeven, maar toch is het
zo. Een tweede doodlopend
straatje met de naam "Gloppe"
vinden we in de Weerd, maar
daar is het straatnaambordje
nog wel - het zit niet meer aan
de muur, maar staat, heel won
derlijk, tegen de muur op een
zich daar bevindende plank.
Nu weet ik niet of het betere
beleid met betrekking tot de
zich ontlastende honden al di
rect succes heeft gehad, maar
het viel me bij mijn gebruikelij
ke stapperij door de stad en
dan met name door de binnen
stad, wel op, dat ik heel weinig
ongerechtigheden kon ontdek
ken. Vooruit, Leeuwarden een
schonere stad! Laten we het
hopen.
HUISNAMEN
Een vorige maal heb ik het al
even gehad over een merk
waardige naam, die ik zag
staan op een huis in de Pieter
Lastmanstraat: "dum Spiro
Spero", wat je kunt vertalen in:
"Zo lang ik ademhaal hoop ik".
Ik schreef toen als een wat
voorbarige conclusie: "Dit is
dus een ademhalend huis, zou
je kunnen zeggen'.
Maar uit een reactie van een
van onze abonnees is mij nu
gebleken, dat er een interes
sant verhaal achter die naam
verscholen gaat. Er heeft in dit
huis namelijk een meneer Spiro
Leeuwarden is een stad vol
kleine bekoorlijkheden. Het
blijft een boeiende bezigheid
om ze op te sporen.
gewoond en hij was het, die
deze, voor hem zelf erg toe
passelijke, naam op het huis
heeft aangebracht.
De heer Spiro zou, aldus mijn
informante, als jood in de oor
log aan deportatie zijn ontko
men door tijdens zijn transport
naar Westerbork vlak voor dit
doorgangskamp uit de trein te
springen. En dat "dum Spiro
Spero" zou alleen daarom al
heel toepasselijk zijn geweest;
afgezien van het feit, dat het al
eeuwenlang in de uit het bui
tenland afkomstige familie Spi
ro een lijfspreuk zou zijn ge
weest.
Maar de werkelijkheid bleek
toch iets minder romantisch te
zijn, want de heer Spiro, die in
Leeuwarden directeur is ge
weest van het Instituut voor
Geestelijke Gezondheidszorg
en die ik in zijn huidige woon
plaats Rijswijk even belde, ver
telde me, dat hij de tekst "dum
Spiro Spero" eens in zijn ge
boorteplaats Hilversum op een
woning zag staan. Hij vond
deze aanduiding zo aardig voor
zijn eigen huis in Leeuwarden,
dat hij besloot de kreet over te
nemen.
Toen er, nu zesentwintig jaar
geleden, andere bewoners in
de Pieter Lastmanstraat kwa
men, is het bord niet met de
vroegere bewoners mee ver
huisd. Dat is dus het verhaal
achter een tekst, die ik eerst
als aanduiding voor een woning
nogal eigenaardig vond.
Een presentatie, die me opviel in de Gysbert Japicxstraat.
En een presentatie, die me opviel in de Spanjaardslaan.
