"ALTIJD ONTHOUDEN WAT
ONZE BEPPE ZEI.
pagina 9
De Soete Suikerbol heeft -
in de winkel aan de Kleine
Kerkstraat - ooit een trouwe
klant gehad, die er op
stond, dat er aan het aange
schafte brood niets, maar
dan ook niets mankeerde.
Er mocht, hoe klein dan
ook, geen gaatje in voorko
men, geen deukje, geen en
kele oneffenheid. De ontbij-
tafel van deze dame zag er
altijd tot in de puntjes ver
zorgd uit - vandaar, dat
haar brood dat ook moest
zijn!
Wanneer we in de bakkerij aan
Achter de Hoven de rondborsti
ge algemeen directeur Jentje
Feenstra tegen het lijf lopen,
kunnen we 't niet nalaten hem
te vragen, hoe hij denkt over
de toekomst van de Soete Sui
kerbol.
"De toekomst?" herhaalt hij
onze vraag, terwijl hij ietwat
mysterieus moet glimlachen.
"Tja", vervolgt hij, "die laat zich
niet voorspellen, net zo min als
dat het geval was aan het be
gin van de vijftig jaar, die we nu
hebben gehad. "Maar nu je het
zo vraagt, moet ik denken aan
wat mijn Beppe Ytje zei, toen
de familie de grote stap naar
Leeuwarden deed."
"Jongens" zei ze, "denk er om:
wat jullie ook worden en hoe
het jullie vergaat, jullie blijven
altijd kinderen van Jentsje en
Ytsje. Ik vind dat nog steeds
elementair. Ook wij hebben
weer dat speciale gevoel van
saamhorigheid van onze ou
ders meegekregen en we pro
beren dat weer over te brengen
op ónze kinderen. Hopelijk zul
len ook zij er zich weer door
laten leiden en het op hun
beurt weer doorgeven. Dit zij
sprongetje moest ik even kwijt,
voor ik dan toch wat over die
toekomst zeg. Die is dus moei
lijk te voorspellen, maar blijft
vooralsnog vol perspectief. Al
onze locaties functioneren naar
tevredenheid en voor de zaken
aan de Tweebaksmarkt en de
Kleine Kerkstraat zijn er verge
vorderde moderniseringsplan
nen. En wat de centrale bakke
rij hier aan Achter de Hoven
betreft, ja, die groeit eigenlijk te
groot om nog veel langer in
zo'n dichtbevolkte woonbuurt te
staan. Daar laten we onze
gedachten al enige tijd over
gaan en we blijven er creatief
over denken. Met het verdwij
nen uit deze buurt van de bak
kerij zou er wel een stuk gezel
ligheid verloren gaan, dat
moeten de mensen niet verge
ten. Maar misschien vinden we
nog eens een goede locatie
voor ons productiebedrijf.
"Is dat productiebedrijf niet iets
heel bijzonders? vragen we de
heer Feenstra.
"Nou en of!" reageert hij "het
is eigenlijk uniek. We hebben
hier vier specialistische afdelin
gen in één gebouw. In de
broodbakkerij wordt alles ge-
produeerd, waar gist in zit en
dat dus rijst, behalve dan Fries
roggebrood, waar geen gist in
zit, maar dat toch ook in de
broodbakkerij wordt gemaakt.
Maar verder komt werkelijk al
les op het gebied van het
brood hier vandaan. Naast de
broodbakkerij hebben we de
banketafdeling, waar ook nog
koek in veertien soorten wordt
gebakken, en dan de gebakaf
deling. Alle gebak, zoals brood
jes, oranjekoek, vruchtenlux,
bruidstaartjes, ja, alles waar
mee we de smakelijke trek van
de Soete Suikerbolklanten kun
nen behagen, wordt hier gepro
duceerd."
"Interessant te zien, dat pro
ductiewerk?"
"Man, het is een lust voor het
oog!" zegt Jentje Feenstra uit
de grond van z'n hart. "Maar
als alles klaar is moet het nog
weg. En daar hebben we de
vierde afdeling voor, die van de
expeditie. Deze mensen zorgen
voor het verdelen en het trans
porteren. Elke dag weer moe
ten ze de producten zo vers
Ut op L-
¥0e£2ë£\ V
UfpefJH
ff.' .«f 4**;f
(If> far J/MT&AA m.
(Vervolg van pag. 5)
eerst een rigoreuze schoon
maakbeurt en een ingrijpende
verbouwing nodig geweest om
het pandje weer toonbaar en
bewoonbaar te maken.
Maar wat een plezier, toen
daar alles in kannen en kruiken
kwam: niet zodra gingen de
eerste broden en suikerbollen
er over de toonbank, of de ver
koop begon zich zeer voor
spoedig te ontwikkelen, ja, zelfs
beter, dan iemand had durven
verwachten.
De Feenstra's moesten het
daarbij duidelijk hebben van
mond-op-mond-reclame. "Meij-
er-is-leder adverteert wel voor
ons" zeiden ze voldaan, wan
neer ze alweer en alweer an
nonces in de krant lazen van
deze bedrijvige buur uit de
straat.
De verhuizing naar Leeuwar
den betekende voor de oude
heer Feenstra niet, dat hij nu
op z'n lauweren ging rusten. In
tegendeel, hij bleef tot zijn
overlijden in 1965 op de leeftijd
van vijf en zeventig jaar actief
in de bakkerij. Iedere morgen
om vijf uur, nog voor het kraai
en van de haan, fietste hij er
naar toe en hielp er met het
bakken tot elf uur mee.
Moeder Feenstra mocht de op
komst en het succes van De
Soete Suikerbol helaas niet zo
(Vervolg op pag. 21)
mogelijk in de winkels afleve
ren. Drie chauffeurs bemannen
deze expeditieafdeling. Een is
er voor het bevoorraden van
onze eigen winkels en twee zijn
er voor het afleveren van alle
andere bestellingen. Zoals par
ticuliere bestellingen ("Gebak,
maar dan wel graag voor half
tien in huis!"), maar ook brood
bestellingen voor bijvoorbeeld
restaurants en kantines.
"En dat dus elke dag opnieuw".
"Ja, dat is wel het leuke van dit
alles, al het werk, dat ons zelf
zoveel voldoening geeft, her
haalt zich iedere dag. En ik kan
je dit dan ook zeggen, vijftig
jaar of meer, de Soete Suiker
bol vertoont nog bepaald geen
slijtageverschijnselen. Nee
hoor, de hele Soete Suikerbol-
ploeg staat elke dag weer met
jeugdig elan paraat om er het
beste van te maken. Mag ik het
zo samenvatten, want, sorry
hoor, ik moet nu nodig weer
aan 't werk, "De Soete Suiker
bol vijftig jaar oud in vakkennis
en vakliefde, de Soete Suiker
bol vijftig jaar jong met jeugdig
plezier om er elke dag wat
moois en lekkers van te ma
ken!"
