'TKLEIHE KEAHTSJE
LEEUWARDEN: ZO WAS HET, ZO WERD HET
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
Het is dit jaar exact vijftig jaar geleden dat ik er met m'n eenvoudig fotoboxje op
uit trok om een landschapje te fotograferen, scheef tegenover "De Kleine Bonte
koe". Bij de twee foto's die ik toen maakte, heb ik een klein verhaaltje geschreven,
dat ik u niet wil onthouden:
"Het doel van een van m'n eerste foto-tochten is een omgewaaide wilg, een taaie
rakker die het vertikte om te breken.Het is in het prille voorjaar en een vrij
hoge waterstand gaf een aardige spiegeling in de sterk verbreedde sloot te zien.
Het bekende bordje met artikel 461 negerend, kiim ik welgemoed over het weide-
hek aan de Mr. P. J. Troelstraweg. Aan de andere kant van de wei zie ik een
lammetje speels om zijn moeder huppelen, zodat ik me tegelijkertijd voorneem om
ook daar maar een plaatje op te verschieten.
Als dan m'n boxje even naar de oude wilg heeft geknipoogd, zet ik koers naar het
moederschaap en. zoek en tuur tevergeefs naar haar baby. Ongelovig draai ik
om het niets vermoedende, grazende schaap heen.maar nergens is het lam te
bekennen. Vreemd.ik heb het toch duidelijk gezien en een beetje ongerust loop
ik naar de slootkant en zoek onwillekeurig langs de slootwal, alsof het zich daar
tussen de schaarse begroeiing zou hebben verstopt.Plots zie ik een grijze vlek
in het water.daar! 'n Sprong in de onderwal, een greep in het nekvel en met
een zwaai ligt het lam op het droge. Roerloos ligt de kleine drenkeling op het
jonge gras en vertwijfeld begin ik met iets dat op kunstmatige ademhaling zou
moeten lijken. Grote gulpen water vloeien uit het bekje en als dan eindelijk een
diepe zucht uit het natte snuitje komt, begin ik het vachtje te wrijven, zodat er
langzaam weer wat leven komt onder de stugge krulletjes. Het beestje is gered!
Dan zie ik een eind verderop het moederschaap rustig verder grazen, ik word
kwaad. Is dat nu moederliefde? Driftig roepend en wijzend op haar tekortkoming,
probeer ik de aandacht van mama te trekken. En jawel, met een flinke brok nog
achter de kiezen en onder luid geblèr komt mevrouw aangehuppeld en als ik
beschuldigend 'op haar dochter wijs, begint ze onmiddellijk met haar liefkozingen.
Dit is een prachtig moment en mooi in tegenlicht zijn moeder en dochter beide
vereeuwigd. Met een tevreden padvindersgevoel klauter ik weer over art. 461 en
zie vanuit de verte dat de kleine weer op haar pootjes staat.
Tot zover het kleine avontuurtje dat zich een halve eeuw geleden afspeelde op de
plek, waar nu duizenden auto's dagelijks voorbij razen. Wat een verschil met de
landelijke rust van het rijtje bomen aan de kikkersloot waar we talloze keren
salamanders en kleine stekelbaarsjes plachten te vangen.Op de plaats waar
toen de boerderij stond, is een twaalf-hoog flatgebouw verrezen en het slootje met
kikkerdril en nijvere schrijvertjes (bootsmannetjes) heeft plaats gemaakt voor een
drukke rondweg met snelle motorrijtuigen al of niet boven de vijftig kilometer.
Ik kan er niks aan doen, maar elke keer wanneer ik deze vierbaansweg passeer
moet ik even met weemoed denken aan het rijtje bomen en het van verdrinkings
dood geredde lammetje in het voorjaar van 1941.Zong Wim Sonneveld niet: "Ik
was een kind, hoe kon ik weten, dat dat voorgoed voorbij zou gaan!"
JelleFoppema
