REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
MULOSCHOOL WISSESDWINGER
BIJ PRACTISCHE HULP OP SCHRIJFKAMER
OUD LEEUWARDEN
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Dit is een foto uit negentien zeven en twintig van de eerste klas
van de Muloschool aan de Wissesdwinger, de klas van meester
Vlieg. Op de achterste rij Henk Stroband, meester Vlieg, Charles
Philips, Jacob van der Bijl, Siebren de Hoo, Bertus Mink, Harm
Kolk, Alfred Eerligh, Willem van der Veen, Jan Algra, een Willem
en een Sipke. Zittend op de stoelen: Cato Mendels, Roosje de
Wilde, Truus Atsma, Rika Kramer en, helaas, twee onbekenden.
Zittend op de grond: Tjitske Spekman en Antoinette Boesschoten.
(Vervolg van pag. 5)
de te schrijven. Beiden waren
leraar aan de M.T.S. En in dat
boek kwamen natuurlijk teke
ningen voor. Het geheel moest
dus op stencil worden getypt.
En voor die tekeningen tussen
de tekst door moest ik dan zor
gen.
Vaak wanneer we een groot
bestek moesten maken, alles
stond op stencil en was nage
zien, dan ging het om de beurt
een stencil op de cyclostyle en
afdraaien. In een razend tem
po. Dat was nou eens samen
werking. Soms moesten we
overwerken. Dan kreeg ik een
kwartje per uur, waar ik toen
heel blij mee was.
Wat deed meneer Swart? Het
geheel leiden natuurlijk. In die
tijd, 1934-'35, moesten er in
Leeuwarden nogal wat bomen
worden gerooid. Daar was dan
de P.H. met een groep mannen
voor aangetrokken. Of het no
dig was dat hij daar ook bij
moest zijn is de vraag, maar
regelmatig kwam het hoofd van
de heer Swart om de hoek van
de deur van het kantoor met de
roep: "Ik ga even naar de bo
men hoor."
Wat mij ook intrigeerde was het
volgende. De voorzitter van de
Vereniging Practische Hulp was
Mr. R. Römer, advocaat en
procureur. Die had nog wel
eens wat typewerk betreffende
de één of andere "zaak".
Vreemd vond ik, dat hij daar
voor regelmatig bij de heer Van
der Helm kwam vragen of die
zo'n stuk op de schrijfmachine
wilde uitwerken. Waarom liet hij
dat niet door zijn typiste doen?
Die zal hij toch wel hebben ge
had. Of vertrouwde hij haar dat
werk niet toe? De boekhouder
van de P.H. was daar dus blijk
baar de vertrouwensman voor.
En dat werk moest dan wel
vaak 's avonds gebeuren. De
heer Van der Helm zal er wel -
ik denk toch een kleine - ver
goeding voor gekregen hebben.
Dat hoopte ik dan maar. Die
vergoeding dan en niet, dat
deze klein was, anders zou het
uitbuiten genoemd kunnen wor
den. Mr. Römer had zijn kan
toor aan het Zaailand in het
gebouw van de Spaarbank.
In 1936 moest ik in militaire
dienst. In die tijd is de heer
Jansen overleden, en heeft mij
zijn horloge nagelaten.
Met alle genoemden kon ik
goed opschieten, alleen ging
het met de directeur wel eens
wat moeilijk. Mijn opvolger op
het kantoor werd een zekere
Berkenpas. Toen ik uit militaire
dienst weer thuis kwam was te
rugkomen in de betrekking er
niet bij. De heer Van der Helm
vroeg me wel eens op een
avond te komen. Dat ging dan
buiten Berkenpas om. De boek
houder en ik konden heel goed
met elkaar opschieten.
Mijn plaats op de Schrijfkamer
van de P.H. was dus bezet ge
worden. Maar toch vrij gauw
kreeg ik wat anders. Bij één
van de klanten. De administra
tieve hulp van de heer Kielman,
Sander Krikke, een bekende
Leeuwarder oud-Old Burger
Weeshuis jongen, was plotse
ling vertrokken en men zocht
een ander. Hoe dat precies is
Uitgenodigd door een paar
Leeuwarder vrienden uit Eras-
mushiem had ik het voorrecht
om de mooie en interessante
video-opnamen van mijn ge
boortestad Leeuwarden te mo
gen zien. Het was voor mij en
de vele opgekomen belangstel
lenden een genot de prachtige
beelden van onze oude binnen
stad te zien en de begeleiden
de uitleg van Hendrik ten Hoe
ve te horen.
Af en toe kon je horen: "Och
heden ja!" Schitterende beel
den van de Eewal met zijn
mooie statige panden en opna-
gegaan weet ik niet, maar ik
vermoed, dat de heer Van der
Helm mij toen heeft gewaar
schuwd. Op dat laatste kantoor
ben ik vierenveertig jaren ge
bleven.
Leeuwarden
Chris Doorenbos
men van de Tuinen van weleer
- om maar wat te noemen. De
beurtvaartscheepjes aan de wal
met allemaal bedrijvigheid en
de mooie winkels van bakkers
en slagers; ik pik er zo maar
wat uit.
't Kleine Krantsje van Fenno
Schoustra met zijn mooie foto's
en leuke stukjes werd ook nog
met ere genoemd. Al met al
een prachtige zondagmorgen
van Oud Leeuwarden voor Oud
Leeuwarders.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
