'T KLEINE KRANTSJE
GESPREKKEN OP DE BRUG
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
Jou dot
Knap weer meestal, mar Fokke
en Marten foele sich niet notlijk.
Piene rug. Nog even naprate
over Cambuur, en alle soorten
suporters. Mar stelerij is nog
minder. En dan ferskient iné-
nen... Sientje. Die raakt best
op'e tekst femimme Tabe
Ruutsje, Lange Marten, Minne
Mager, Fokke Vutman, Groate
Geert. Dus een seer biezonde-
re gast: Sientje.
Fokke Vutman: Ik hew last fan
de rug de laaste dagen. Daar
om hew ik oek met dit mooie
weer dik onderguud anhouden.
Ik swit mie suver an water. Mar
holpem hèt ut nog niet. Ik loop
liever as dat ik staan.
Minne Mager: ik wil niet te in
tiem wudde, mar hest Sientje al
es wrieve laten? Met sloan of
met tijgerbalsem? O, dat sal
jimme fanavund prebére. Mar
een last is ut!
Lange Marten: Praat mie niet
fan ruggen. Ik mocht graag es
in de karrafan fan mien seun
bifakkére. Een paar weken na
Pasen su ut een paar dagen
weze... mar och, och, och, wat
een last. Ik liep kroem as een
ouwe kerel.
Groate Geert: En dou bist nog
mar krekt feertig hé Marten? Ut
minste was dast oek de laaste
wedstrieden fan Cambuur niet
sien hest. Dat sat die laassen
dwars. En de polienaise achter
de burrigemeester an, allemaal
mist, wik mar segge, sak mar
segge.
Tabe Ruutsje: Anders loopst
mar wat heen en weer, Fokke.
En Marten wat achter dij an.
Speule we stoeledaans. Mar ja,
hew de gek er mar met. En we
kenne oek niet segge: Ut sal
wel weer over gaan foor we
een oud mantsje binne.
Minne: En in't algemeen is ut
ons goed afgongen. Ik hew jim
wel es over Jan Boerke hoord,
en een Kees Lotsje. En hoe
lang hewwe Wiebe hier niet
kannen. Mar son één as Tabe
Kiek der komt een an. Nou om een kwatsje wedde, dat we
gien tweelingen binne!"
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
daar is Sientje werachtig. Wat
muttejou hier?
Sientje: Ik hadde wat boads-
kappen deen en toen docht ik,
ik ried es bij de brug langs.
Miskien leit Fokke hier wel foor
oud fuil, en dan pleur ik em in'e
achterbak. Mar ut liekt wel
knap, Fokke?
Minne: Jou komme as geroe
pen, want hij wu krekt op huus
an. Nou ken ie riede. En fana
vund mar goed wrieve, hewwe
beriddeneerd. Een frouwehand
maakt de pijn fan kant. Klein
grapke.
Sientje: Salie jou je daar niet
tegenan bemoeie. En bij Fokke
is nog houvast te krijen, mar
dat hèt er bij jou wel an. O,
daar mag ik mij niet met be
moeie. Die slag is jouwes, waar
wiljeem hewwe?
Tabe: Jou kenne der heel wel
weze, mar dat hadden we al an
Fokke begrepen. Wat ik altied
al es frage wu, binne jou nog
femielie fan Berend de Jong,
froeger uut ut Rooie Dorp. Hoe
kwam ik daar es op?
Fokke: Ut gong toen loof ik
over brugwachters uut froeger
jaren. Span en eh... Soepboer
en een Kars, en een Epema
hadden we, en een Tijssen. En
toen seiden jou: de Jong. Mar
of ut een Berend was weet ik
niet. En bij de Vrouwenpoort
hew ik een Mud kannen.
Geert: Die sal der een skoft uut
hè? Nee, ik bedoel de brug. En
dan sal der een hulpbrug naast
komme foor fietsers en foet-
gangers. Dat hewwe jaren le
den oek es had. Soa fan de
Butterhoek naar de Groene
Weide, wik mar segge, sak mar
segge.
Marten: En ik weet nog fan een
brug tussen de Suderstraat en
de Baljéstraat. Ik denk toen de
Beursbrug bouwd is. Daar was
die Tijssen loof ik. En is er oek
niet wat weest met 'de bouw
fan de Prins Hendrikbrug? Wat
seit Sientje?
Sientje: Ut klopt precies met
wat Fokke altied fertelt, as ie
hier bij jimme weest is. Ferha-
len over froeger. Ken ut jimme
niks skele hoe Liwadden der
over fieftig jaar uutsiet?
Tabe: Toe mar, over fieftig jaar.
Bossen an de Noordkant fan'e
stad. En as die Bukman sien
sin krijt, alles wat met Land
bouw te maken hèt hier hene.
Dan wurdt Liwwadden ut Wa-
geningen fan ut Noorden, sei
die loof ik.
Sientje: Wat is nou Wagenin-
gen? Liwwadden mut ut Am
sterdam of ut den Haag fan ut
Noorden wurre. De hoofdstad
fan de groate nije provinsie,
waar se ut steeds over hewwe.
Muskien met stukken fan
Duutsland er bij. Waar is Fok
ke?
Minne: Die hangt daar uut ut
load over jim auto. Jou wille
Liwwadden oppoetse mar ik su
eerst fanavund Fokke mar es
goed wrieve. Hoe hiet ie, te
Loo komt dan later wel. Nee,
niet slaan Sientje, ut is mar een
klein grapke!!
Vlga.
pagina 13
siet er nog krekt soa uut as seg
mar tien jaar leden.
Fokke: Dat ken oek heel an
ders. Ik trof een week of wat
leden een maat fan froeger. Al
tied grappen en soa fleurig as
een bij froeger. En nou o soa
stiekem, en hij wist niet feul
meer fan froeger. Ik haalde één
fan sien mooiste fieten op, mar
!ouwe loene met'e klep dicht.
Marten: Dat binne minne din
gen. Mar dat hèt er met mij oek
wel es an. Laassen kom ik een
frouw teugen, en die roept fan
ferren al: Ah, Marten, hoe gaat
ut met dij? Ik, sei: goed en hoe
is ut met u? Se sloeg dubbeld
fan't lachten. Die lange seit "U"
gierde se, staan't es uut!
Geert: Nou wete wij nog niet ut
meeste fan seis. O, dou hest er
mar wat in om haffeld. En wij
mar denke an een ouwe flam,
of een bufrouw fan froeger, of
nou ja, seg mar wat.
Marten: Een ouwe bufrouw, ja
dat is er op't end oek uutko-
men. Dat was ik al weer ferge-
ten. Kiek, dat bedoel ik nou. Se
woande destieds een paar hu-
zen fan ons af. Se gong wel
met naar't foetballen en dan
brulde se alles bij mekaar.
Tabe: Nou kiek, as ut mar bij
brullen blieft. Mar jonge, wat
die suporters soms uutheve,
dat is niet mooi meer. Mekaar
met stokken en messen tramté-
re, en treinen femiele, en bus
sen met stenen bekogele.
Waar bedare wij?
Geert: Achter ons is inbroken.
Tillefizie fut, en son hoe hiet ut
oek weer, cédé loof ik, en een
nije radio. Son cédéding hew ik
niet, en mien radio is een heel
oud beesje. Mar mien nije tee
vee hew ik an een ketting met
een bel.
Fokke: Ik loof dat ik mar nar
huus gaan. Dat ken ik nog
krekt hale. Nee, ik ken wel al
leen, Minne. Och, och, wat bin
je dan oek gesjochten niet? O,
ESSlBsii
MM
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
(Vervolg van pag. 4)
inbrekers betrapt, nadat hij van
zijn huis uit enig licht in de
school had gezien.
Hij was er dapper op afgegaan,
's Avonds was het electrisch
licht in de school afgesloten;
een zaklantaarn had hij niet en
daarom lichtte hij zich in het
gebouw bij met een kaars. Die
was hem plotseling door een
der inbrekers uit de hand ge
slagen. Het tweetal was daarna
in het donker ontsnapt.
Dr. Ten Bruggencate ging, na
dat hij iedereen verhoord had
en de daders zich niet bekend
hadden gemaakt, de klassen
langs. Toen hij bij ons kwam
zei hij, dat er verder werk van
gemaakt zou worden, wanneer
de daders zich niet zouden
melden. En.dat hij hun na
men zou noemen, want, zei hij,
die waren hem wel bekend.
Plotseling brak er toen bij een
van ons een snik- en huilbui
los. Een der daders! Zijn naam
is me nog bekend, maar ik ver
meld alleen, dat ik er zelf in het
geheel niet bij betrokken was.
Dergelijke dingen maakten de
heer Ten Bruggencate vroeg
oud. Ook het overlijden van de
heer Velsink maakte op hem
diepe indruk. Leraren, leerlin
gen en natuurlijk ook de direc
teur, de amanuensis, de heer
Luxwolda en de concierge, de
heer Kramer, bewezen de over
ledenede laatste eer.
Ook het overlijden van de he
ren Kuyt en Van Terwisga
greep hem aan. Zowel de heer
Velsink als de heer Van Ter
wisga overleden aan kanker.
jGrouw
A.van Hespen
