REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
*T KLEINE KRANT5JE
LAGERE SCHOOL BORNIASTRAAT
Q^4 Jr>tc
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Deze foto van de vierde klas van de Lagere School in de
Borniastraat is in het oorlogsjaar 1942 gemaakt, nu dus pre
cies vijftig jaar geleden. We beginnen bij de linker rij en we
gaan van voor naar achter: Jentje Bootsma, Alle Bosma, Jan
Adema, Jan van der Haag en Piet de Boer. Daarnaast Tjerk
Schootstra en Douwe van der Vegt, Jan de Jager en Bas
Walpot, Joke Halbesma en Sinnie Dijkstra, Richtje Roder-
mond en Dieuwke Visser, Grietje van der Ploeg en Attie King-
ma. Dan Gretha Elzinga en Jannie de Hoop, Bettie van der
Heide en Beitske de Hoop, Marijke Wijbenga en Geertje Sap.
Tenslotte nog Jannie Hollander, Rinse Procee, Sietske Pitstra
en Tite van der Bos. Achter in de klas staat meester Hoekstra.
(Vervolg van pag. 4)
Dagen van tevoren reeds sprak
hijerover.
Natuurlijk zouden we ons net
jes moeten gedragen. Zo gauw
we onordelijk waren moesten
we weer naar onze klas terug
Eindelijk was het zover. De pot-
tebakker, die uit Suriname
kwam, had zijn werkbank opge
steld in het gymnastieklokaal.
De werkbank was een vrij gro
te, rechthoekige tafel met in het
midden een draaiende schijf,
die op een verticale as beves
tigd was. Onderaan deze as,
zo'n vijftien cm. boven de vloer
bevond zich een veel grotere
schijf, diameter in mijn herinne
ring bijna een meter. Beide
schijven waren van hout. De
onderste schijf bracht de potte-
bakker met zijn rechtervoet in
beweging.
Zo te zien leek het gemakkelijk.
Op de natgemaakte bovenste
schijf legde hij met een stevige
bons een stuk klei, liet de schijf
draaien met zo'n anderhalve tot
mi
twee omwentelingen per secon
de en met een spatel nam hij
van buiten de grootste onregel
matigheden weg. Daarna ging
hij met natgemaakte handen
verder. Het blok klei vervormde
hij al draaiend tot een mooi ge
modelleerd vaasje. Weer met
een spateltje werd een leuk
rondje gevormd. Daarna van
onderen met een dun blank
mes over de schijf en bracht
het onder het vaasje dat op die
manier tot op een klein beetje
na losgemaakt werd van de
schijf.
Daarna legde hij het mes weg
en nam hij langzaam het vaas
je van de schijf af. Dat is een
handigheidje dat goed geoef-
dend moest wezen. Men moet
beide handen overeenkomstig
de omtreksnelheid van het
vaasje bewegen bij het beet
pakken. En hij beheerste die
kunst! Op allervriendelijkste wij
ze lichtte hij het hoe en het
waarom van al zijn handelingen
toe.
Na enige eenvoudige vaasjes
maakte hij een kommetje. Bo
venaan moest de rand verdikt
worden. Dat gebeurde met
twee handen. Met de éne druk
te hij de klei wat naar beneden,
met de andere modelleerde hij
de rand. Daarna bracht hij de
schijf tot staan en vouwde de
bovenranden tegen elkaar aan.
Wat moest dat worden!? Het
werkstuk werd met het mes
losgemaakt. Nog wat kneden,
vier pootjes werden er onder
geplakt. Er ontstond een mooi
kopje met oogjes, oortjes en
bekje. Aan de andere kant
plakte hij een krulstaartje en
ziedaar, er was een spaarvar-
kentje ontstaan!
We waren muisstil en keken
onze ogen uit. Zoiets was een
wonder voor ons!
Daarna maakte de pottebakker
nog enkele leuke kommetjes.
We mochten ook zelf van de
schijf afpakken. Maar ja, dat
werd natuurlijk een flop. Het
kommetje vouwde dicht, 't
Kwam ook omdat wij er bij
stónden. Zittend gaat dat beter.
En de handeling ging te vlug
om goed te kunnen zien hoe
de vriendelijke pottebakker het
deed.
Weer in onze klas was onze
onderwijzer geheel verbouwe
reerd. Zó had hij ons nog niet
leren kennen. Zo geboeid en
geïnteresseerd toekijkend en
belangstellend vragend.
Maar dat was ook geen won
der. De gehele dag stil zitten,
luisteren naar de onderwijzer,
opschrijven wat hij dicteert en
sommetjes maken valt ook niet
mee op die leeftijd!
Dus: alsnog hulde aan de
vriendelijke pottebakker en aan
de gemeente Leeuwarden die
dat moois op haar scholen or
ganiseerde!
Grouw
A. van Hespen
JACOBUS BAKKER
Het is alweer een paar weken
geleden, dat ik de overlijdens
advertentie van een heel goede
bekende van mij onder ogen
kreeg, namelijk die van Jaco
bus Bakker. Kobus, zoals ik al
tijd zei. Vele jaren kenden wij
elkaar al. En menig gesprek
hebben wij met elkaar gevoerd,
wanneer wij elkaar tegenkwa
men.
Over voetballen - hij was een
van de oprichters van Nicator,
waarvan hij ook jaren voorzitter
was - en over vissen natuurlijk,
want hij was in de jaren na de
oorlog ook een verwoed henge
laar.
Hij heeft ook, net als onderge
tekende, vele jaren als brood
verkoper z'n klanten van vers
brood voorzien. Vaak ging hij in
de zomer 's morgens vroeg op
de fiets naar de Brekken, een
grote plas achter het dorp Irn-
sum. Je mocht toen met je ver
se brood nog niet eerder bij de
klanten komen, dan om tien
uur, zodat hij daar toen nog
mooi de tijd voor had.
Later is Kobus voor zijn werk
zaamheden naar Drachten ver
huisd, maar na zijn pensione
ring was hij weer in z'n oude
vertrouwde Leeuwarden te vin
den. Hier was hij een trouwe
bezoeker van het Dienstencen
trum Willem Sprengerstraat.
Jacobus Bakker schreef ook
wel stukjes in 't Kleine Krantsje
en hij wist altijd veel over Leeu
warden te vertellen.
Leeuwarden
Rinzevan der Heide
