GESPREKKEN OP
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
HET OVERLIJDEN
Dizze keer, hoe ken ut oek an
ders, hewwe ons maten ut over
Sinterklaas, froeger en nou.
Mar natuurlijk, ut meest hoe ut
froeger was. Daar pasten oek
bakers bij. Mar dan later gaat
ut over wel of niet fliegtugen.
Hoe komt dat allemaal? Deur
de eregast van Tabe Ruutsje,
Lange Marten, Minne Mager,
Fokke Vutman en Groate
Geert. Wie is de gast? Bonne
Sera.
Fokke Vutman: Jonges, jimme
sien ut wel, ik hew Bonne bij
mie. Sientje hur neef, die al ja
ren in Australië sit. Mar om 'e
paar jaar komt ie dizze kant
uut. Bonne Sera seiden we
faak.
Bonne Sera: Goeiendag man
nen. Blied jim wer es te sien.
Jimme mutte wete ik wu nog
één keer Sinterklaas houwe in
Liwadden. Jimme magge mie
uutlache, mar toch.
Tabe Ruutsje: Wel nee, Bonne,
wij lache dij helemaal niet uut,
wij lache die an. Alleen denk ik,
suust ut die niet mooier foor-
stelle, dan ut nou is? Alles is
feranderd ommers, oek die Sin-
terklazerij.
Lange Marten: Su ut komme,
dat je self wat uut'e kienders
raakt binne? Eerst je eigen, tot
die der niet meer in geloofden.
Toen je kleinkienders, nou die
love ut dan oek wel, of eigenlijk
love se ut niet. Dan mut je der
self al wat fan make.
Bonne: En dat gong froeger
best. As frijgesellen in een ge-
seliig kafé. Sjoele om knienen
of taarten. In de Stad Dockum,
of bij hem in 'e Uniabuurt, of bij
Molle in 'e Doelesteeg. Ik sien
mie daar nog sitten.
Groate Geert: Kiek dat is fut,
dat hewwe Tabe en Marten
goed in 't snotsje. Mar ik hew
een kleindochter, die houdt Sin
terklaas in de disco. Elke tied
het sien menier fan feesthou-
W/
i'" - ÊÊËiïSÉËB,
Recente publicaties in 't Kleine Krantsje over de vroeger zo
veelbesproken zwerversfiguur Jan Duum deden een van
onze vrouwelijke abonnees zich herinneren, dat deze held
in vroeger tijden ook wel in het dorp Wirdum kwam. En
daar, zo herinnerde zij zich, is hij ooit gefotografeerd door
de toen nog jonge Max Duintjer, de zoon van dokter Duin-
tjer Tebbens. Dit is de foto, die de heer Duintjer op dat
moment heeft gemaakt - het bleek, dat hij de curieuze
opname nog altijd in een van zijn oude fotoalbums bewaar
de. De plaat dateert uit het eind van de twintiger jaren en
veteranen van nu herkennen Jan Duumke onmiddellijk. Ach
ja, zo zag hij er uit, klomkes aan, wandelstokje in de hand,
een ouwe versleten pet op het hoofd
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
wen, wik mar segge, sak mar
segge!
Fokke: Nou kiek, wij hewwe
wat ouwe maten fonnen, en se
fraagd om bij ons te kommen.
Sientje sal oaliekoeken bakke,
en eikeneen nimt een fles met.
En as 't even ken, mut Sinter
klaas self ook komme.
Minne Mager: Ik hew mien fa
der wel es fertellen hoord, dat
ie erges op een middug een
glaske bier dronk, en dat daar
toen drie Sinterklazen saten,
die dust kregen hadden op hun
route. Nou, en die raakten em
stevig.
Bonne: Suks hewwe wij oek es
beleefd. De Sinterklazen swet-
sten, wielst se best pimpelden,
over hun lijst met adressen, en
die hadden se op hun tafeltsje
leid. En wielst se druk bezig
waren, hét één fan ons die pa
pieren ferruild. Mar ja, hoe suks
af lopen is?
Tabe: Der binne wel es twee
Sinterklazen op ut selfde adres
komen. En der is oek es één in
'e war weest met Landbuurt
soafeul en Achter Landbuurt
soafeul. Die kreeg een best
pak op 'e bealig, loof ik.
Marten: Nou nee, hij had op 'e
deur slagen en bruid: sijn hier
ook stoute kienders? Mar die
lui hadden gien .kienders, en
die duwden em soa hard bij de
deur weg, dat ie plat op 't gat in
'e bleek sat, met 'e mijter skeef
op 'e kop.
Tabe: O ja, ik hew oek es op
een middug fan een Sinter-
kiaasdag erges een nij ruut set-
te mutten. De staf fan Sinter
klaas was dwars deur 't raam
gaan. Ik loof bij Buis, mar ik
weet ut niet seker.
Bonne: Buis op 'e hoeke fan 'e
Prins Hendrikstraat en 't Saai-
land. Mar praat mie niet fan dat
Saailand. Soa as dat er heen
leid. Wat was dat froeger een
mooi en gesellig plein, met al
die bomen der om hene. Waar
of niet?
Minne: Om 'e soafeul tied mut
ut feranderd neffens de ge
meente. En we wete nou al dat
ut oek dizze keer met dit ker-
wei wel weer duurder wurre
sal, en wel weer langer dure
sal. Dat gebeurt hier in Liwad
den om 'e haverklap, Bonne.
Fokke: Skelte sei laassen: sont
Brandsma fut is, en Heidinga,
en Tiekstra, en nog een naam
met een a (nee, niet Weidema),
binne ons froege faderen faak
te laat.
Geert: Das een mooie. O, is 't
niet goed, Fokke? Mut ut froe-
de faderen weze. Nooit fan
hoord. Wel fan froedfrouwen.
Das een ander woord foor ba
ker, wik mar segge, sak mar
segge.
Bonne: Ik bin nog bakerd deur
de frouw fan de ouwe tuuntsje-
pleisje Fetter. En mien suster
fertelde mei dat se de baker
troffen hadde, die wel bij twee
of drie kienders holpen hadde.
Ten Brink of Brink of soa.
Marten: Soa ston ik laassens
bij Cambuur naast een man,
die ik in gien jaren troffen hat.
Mar hij had de kop niet bij 't
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
foetballen, want hij had een
seun bij de Frico in Warga wer
ken. Nou, dan weet je 't wel.
De duvel speult met de suvel,
sei-die.
Tabe: Dat is dan dichtbij, en
dat foei je ut best. Mien skoan-
seun uut Leerdam hét een
broer bij Fokker werken. Dat is
oek niet soa best. Wat seistou
Geert?
Geert: Ik sei dat ut miskien wel
ut beste was, die fliegtugen af
te skaffen! Laassen son ramp
in 'e Bijlmer, en weet hoe faak
in 't butenlan. Ons moeke sei
dan: Wij mutte niet fliegen
gaan, want anders had ons Lie
ven Heer ons wel fleugels ge
ven!!
Bonne: He, he, dat mag nou
wel soa weze, mar hoe kom ik
anders hier? Toen wij der hene
gongen, hewwe weken op een
boat sitten. En nou met een
fliegtuug seg mar anderhalve
dag.
Fokke: Nee, dat skaffe jou niet
meer af. Meensen reize en
trekke heel Uropa deur. Feul
ouwe meensen. Erges hew ik
lezen dat folgend jaar ut jaar
fan de ouweren hiete sal. Weet
ik feul wat ut foarstelt, mar ut
hoort wel leuk!
Marten: Toch liekt mie de bus
of kerrefen wel feiliger. En der
is in elk gefal één ouwe man,
die elk jaar met 't boat wil. Fan
Spanje naar Nederland. Of niet
soms? Nooit met ut fliegtuug.
Minne: En ik hoop, dat ie oek
bij Fokke en die tuus komt. Op
Bonne sien feesje. En dan mut
te jim singe, en ik mut er nou
self een bitsje om lache, dan
mutte jim singe: Sinterklaasje,
bonne, bonne.
(En eerlijk waar, meensen,
Bonne Sera kreeg tranen in 'e
ogen).
Vlga.
Begin augustus 1945 is de
twintigjarige navigator Paul
Bregman een van de inzitten
den van een B 29 bommenwer
per, die het toestel begeleidt,
dat de atoombom op Nagasaki
afwerpt. De herinnering aan de
tragedie zal Bregman z'n hele
leven achtervolgen. Zijn de
pressies worden sterker naar
mate de dag nadert, waarop
het afwerpen van de atoom
bommen op Japan in 1985 zal
worden herdacht. Op de voora
vond van de herdenking hangt
hij zich in zijn huis in Hollywood
op.
