REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
NEE HOOR: HET WAS NIET
DE GROTE KERKSTRAAT
'T KLEINE KRAHTSJE
ONZE BONIFATIUSTOREN FOETSIE?
DE SPECTACULAIRE
ONTSNAPPING
GRAMMOFOONPLAAT
VAN WILLEM KIELA
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Nou, nou, dat was dan weer een moeilijke opgave in onze fotoprijsvraagrubriek,
die van de vorige keer. Dat bleek ons wel uit het aantal inzendingen, dat in de
meeste gevallen groter is en.het bleek ook uit verschillende foutieve oplossin
gen, waarvan er zelfs een op naam kwam van een man, die de stad als zijn
broekzak kent en die, voor zover we ons herinneren, nog nooit eerder heeft
gefaald. Maar deze keer is hij kennelijk op een dwaalspoor gebracht, net als
anderen, die in dezelfde - verkeerde - straat uitkwamen als hij.
Het was dus duidelijk een "in
stinker" deze keer, ook voor de
heer F. S. Jorna, die anders de
spijker meestal op de kop kan
slaan. "Bij het zien van de
nieuwe opgave van uw foto
prijsvraag," zo schreef hij ons,
"gingen mijn gedachten terug
naar lang vervlogen jeugdjaren.
Als kind liepen wij dan langs de
gefotografeerde ramen, waar
achter zich een in onze ogen
"ouwe kerel" bevond. Dan tik
ten we op de ruit of trokken
aan de bei, waarop de ge
plaagde met opgeheven wan
delstok naar buiten kwam. Ik
meen mij te herinneren, dat de
naam van deze persoon Van
der Woude was en het voorval
speelde zich af op de Nieuwe-
weg nummer 9, waar vele jaren
later makelaar Hellema zat."
Wel, met veel dank voor dit
mooie verhaal van een late
biecht moeten we het geheu
gen prijzen van de inzender,
want inderdaad werd het door
hem bedoelde pand door een
Van der Woude bewoond, de
deurwaarder bij het kantonge
recht S. van der Woude om
precies te zijn. Maar wat jam
mer nou, dit was niet het huis,
dat wij voor onze prijsvraag
hadden gefotografeerd.
En.het was ook bepaald
niet te vinden in de Grote Kerk
straat, zoals anderen dachten
en zoals ook onze trouwe in
zender, de heer D. Beeksma
veronderstelde. "De oplossing
is het huis naast ingang Noor-
derkerk in de Grote Kerkstraat"
liet hij ons per fraaie prentbrief
kaart weten.
Maar nee hoor, het was, zoals
de meeste andere inzenders
wisten te vertellen een huis, dat
staat aan het Droevendal.
STERK VERMOEDEN
"Direct had ik een sterk ver
moeden, dat het wel eens het
pand Droevendal 1 kon zijn,"
schreef de heer N. Verbruggen.
"Ik meen mij namelijk vaag te
herinneren, dat dit huis vroeger
bewoond werd door de familie
Wartena. Bij onderzoek ter
plaatse bleek mijn-eerste indruk
inderdaad juist te zijn en het
oplossen heeft mij deze keer
dus weinig moeite gekost."
Dit laatste heeft de heer W. D.
Lijfering niet kunnen zeggen.
"Nog net op tijd gevonden" be
richtte hij ons. Eigenlijk ben ik
Het lijkt haast niet te geloven,
maar nog geen vijfentwintig
jaar geleden is er sprake van
geweest, dat onze oude ver
trouwde Bonifatiustoren zou
verdwijnen. De markante blik
vanger in het oude Leeuwarden
was toen nodig toe aan een
opknapbeurt, maar de eigena
resse van de toren, de Paro
chie van de Heilige Bonifatius
en Gezellen kon die dure res
tauratie niet bekostigen.
We weten nu, dat het niet op
een treurig slopen is uitge
draaid: wat er wel gebeurde
(Vervolg van pag. 8)
Desgevraagd zei de heer De
Vries, die nu tachtig is, zich het
geval te herinneren als de dag
van gisteren. "Die man is niet
een steeg ingegaan" zo zei hij
ons, "maar hij is bij ons door
de altijd openstaande pakhuis
deur naar binnengekomen.
Toen is hij een trapje opgegaan
en tenslotte boven onder een
bed terecht gekomen."
De heer De Vries, die terdege
besefte in welke moeilijkheden
hij zou kunnen komen, wan
neer de politie of de Duitsers
de vluchteling daar zouden
aantreffen, heeft daarna onmid
dellijk met zijn hele gezin het
pand verlaten om naar zijn
schoonouders te gaan.
Toen de kust weer veilig was
keerde hij naar huis terug en
hoorde daar van omwonenden,
dat de man eerst niet, maar la
ter toch wel weer was gearres
teerd.
Verder heeft hij van de zaak
nimmer meer iets vernomen.
Wie de vluchteling was weet hij
dan ook niet. Het kan, zegt hij,
een zwarte handelaar, maar
net zo goed een verzetsman
zijn geweest.
En hoe hij er precies uitzag
heeft de heer De Vries ook
nooit geweten. "Hij vloog als
een schim langs mij heen" her
innert hij zich.
Zo hebben we dus iets meer
vernomen van deze zo specta
culaire zaak, maar helaas nog
lang niet alles. Wie is deze on
verschrokken vluchteling pre
cies geweest? En welk lot viel
hem ten deel, nadat hij op
nieuw was gearresteerd?
De kans lijkt ons groot, dat
deze man nu niet meer leeft en
dan zullen die vragen wel voor
altijd onbeantwoord blijven.
wel laat met mijn antwoord. Als
je de foto ziet dan is bij mij de
eerste gedachte: Grote Kerk
straat, Oostergrachtswal of iets
dergelijks. Ga je op de eerste
indruk af en het blijkt niet te
kloppen, dan ontstaat er een
lichte ergernis, een geprikkeld
heid om het feit, dat je fout
was. Later wordt het dan zoe
ken, zoeken en steeds mis. De
ergernis stijgt, dan slecht weer,
dus thuis de foto maar weer
eens bekijken. Het huis is van
rode baksteen en later wit ge
schilderd - een fopper dus.
Dan besluit je nog een keer
langzaam door de stad te fiet
sen en tenslotte moet dan de
oplossing te voorschijn komen."
De heer Lijfering wist nog te
melden, dat het betreffende
huis in de twintiger en dertiger
jaren bewoond is geweest door
Dominee Dr. W. A. van Es, ge
reformeerd predikant en
schoonvader van dokter Bang-
ma, de arts in de Schrans.
De heer J. Nijp, Karei Door
manstraat 6 in Leeuwarden, die
ditmaal het prijsje won, kon dit
bevestigen - hij schreef over
"het huis, waar volgens zeggen
vroeger Ds. Van Es heeft ge
woond."
Als een gevolg van onze publi
caties over de vroeger in Leeu
warden bekende straatzanger
Willem Kiela kreeg onze abon
nee de heer D. Beeksma te
Huizum tot zijn grote verrassing
op een verjaarspartijtje van een
kennis een grammofoonplaat
cadeau, die ons het optreden
van deze zanger op een bijzon
dere manier in herinnering
brengt.
Het is een 78-toeren plaat,
waarop broer en zuster Willem
en Marie Kiela zingen met be
geleiding van een accordeonist.
Aan de ene kant van de plaat
staat het stuk "De molen aan
den Vliet" met tekst van Jean
van Laar en muziek van Matron
en aan de andere kant het stuk
"Apachendwang" met accorde
onbegeleiding van G. Hermans.
Dat de zang van Willem Kiela
en ook die van zijn zuster Ma
rie Kiela opgenomen was op
grammofoonplaten, vermeldden
wij al en het kan eigenlijk niet
missen, dat er zich in verzame
lingen oude platen nog meer
exemplaren moeten bevinden.
met de fraaie Nieuwe- of Sint
Jacobstoren in de Grote Hoog
straat, die in de vorige eeuw
wegens bouwvalligheid moest
worden gesloopt, overkwam de
Bonifatiustoren niet. De spitse
toren kan nog lang voor de
stad een sieraad zijn.
De cabaret-historicus Wim lbo reisde eens met de trein
naar Groningen, toen hij in Zwolle vergat om over te stap
pen. Zo spoorde hij dus naar Leeuwarden. Vervelend. Want
in Groningen zou hij bij het station worden opgewacht. Tot
zijn opluchting hoorde hij, dat het mogelijk was van Leeu
warden rechtstreeks naar Groningen te reizen. Bovendien
bleek een tegenover hem zittende heer bereid om de ken
nis in Groningen telefonisch van de vertraging op de hoogte
te stellen. Wim lbo was zo dankbaar voor deze vriendelijk
heid, dat hij spontaan besloot die meneer een exemplaar
aan te bieden van zijn boekje "Cabaret, wat is dat eigen
lijk?", waarvan hij een aantal bij zich had. Met een plechtig
gebaar overhandigde hij de heer het boekje. Maar toen die
de titel las keek hij lbo verbaasd en tegelijk afkeurend aan.
"Dit is niet aan mij besteed,sprak hij. "Hier in mijn tas zit
een vertaling, die ik net heb gemaakt van een boek van
Calvijn.Waarop Wim lbo opmerkte: "Mijn boek wordt voor
de grap wel eens een bijbel genoemd en per slot heeft het
echte carabet toch ook iets te zeggen." "Niet wat God te
zeggen heeft," reageerde de heer op een voor Wim lbo
onuitstaanbare preektoon. Om het toegezegde telefoontje
niet in gevaar te brengen heeft de cabaretkenner zich daar
na maar in een tactisch stilzwijgen gehuld.
