WAT EEN DORADO
VOOR DE JEUGD.
DRIE GENERATIES
DIE OP DEZELFDE
DAGVERJAREN
Uit grootmoeders ansichtenalbum
'T KLEINE KEANTSJE
BIJ 'T BAGIJNEKLOOSTER
FRAPPANT VERHAAL
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
Een netwerk van steegjes en
straatjes en een stel krakemik-
kige krotwoninkjes - dat was
het, wat er ooit gelegen heeft in
het grote vierkant, dat nog altijd
omsloten wordt door de beide
Kerkstraten, de Bagijnestraat
en de Bollemansteeg. In het
hartje van onze oude binnen
stad dus.
Niets, maar dan ook niets van
het vroegere staat daar nu nog
overeind, maar eens was het
hier een dorado voor de spe
lende jeugd. Want nergens in
Leeuwarden kon je zo fantas
tisch verstoppertje en kariantsje
spelen als op deze plaats, die
tal van mogelijkheden bood om
te vluchten voor achtervolgers
en om je onzichtbaar te maken
voor wie je zocht.
Het hoofdstraatje van dit won
derlijke wereldje was het Bagij-
neklooster, waarvan de huisjes
al voor de eerste wereldoorlog
onbewoonbaar waren ver
klaard, maar die tientallen jaren
later toch nog altijd onverklaar
baar werden bewoond.
Van hier liepen er smalle
steegjes, liepen er duistere
doorgangen in alle richtingen.
Zodat je bijvoorbeeld kon weg
vluchten naar de Bolleman
steeg door de Kalksteeg, naar
de Grote Kerkstraat via de Ro-
chebrunesteeg en naar de Ba
gijnestraat door verschillende
sluipwegen, die nimmer de eer
te beurt gevallen waren onder
scheiden te worden met een
naam.
Direct buiten een steenworp af
stand van het Bagijneklooster
was het dan nog mogelijk
vluchtend verder te komen door
het Hofstraatje en het daaraan
grenzende buurtje met de won
derlijke naam De Zak of naar
de Kaatsbaan in de Bagijne
straat, waar later een achteruit
gang van het politiebureau ont
stond.
Geen wonder dus, dat ouwe
krakepitten, die hier zelf heb
ben gespeeld, de mond nu nóg
vol hebben van de geneugten
van hun kinderspel bij deze ge
zegende plaats.
Van de bewoners uit deze om
geving, eens markante stadge
noten in hun jonge ogen, zullen
velen zich de bekendsten nog
wel herinneren. Zo had je daar,
op de hoek van de Kalksteeg,
de weduwe De Vries, die Turf-
brietje werd genoemd en die
een klein snoepwinkeltje had,
waarin zij raison van een
cent of een "nutske" de heer
lijkste spinnekoppen verkocht.
Haar grote concurrente was
"Moeke Castelein", die niet in
de Kalksteeg woonde, maar
haar handel dreef in De Zak,
precies aan de andere kant van
de Bollemanssteeg, welke
straat de twee neringdoenden
als een niemandsland van el
kaar gescheiden hield. Moeke
Castelein had "een piepke inne
keel" - wanneer ze wat zou
zeggen drukte ze haar hand op
de keel, voor haar jeugdige
klantjes altijd weer een verras
send gebaar.
En dan had je daar, niet te ver
geten Gladder, de ijsoman! Die
kwam oorspronkelijk uit de Am
sterdamse Jordaan, maar hier
maakte hij zelf zijn ijsjes en om
ze ook zelf "aan de man" te
brengen, 's winters koud en 's
zomers warm", zoals oude ve
teranen uit deze omgeving ons
wisten te verzekeren.
pagina 11
In ons decembernummer brachten wij het frappante verhaal
van drie generaties Leeuwarders die geboren waren op
dezelfde dag in het jaar: de jongste zag het levenslicht op
de verjaardag van zijn pa en, waarempel, deze gelukkige
jonge vader was óók geboren op de dag, dat zijn vader
jarig was!
De familie, waarin deze toevalligheden zich voordeden
was die van Feddema. Simon Feddema, indertijd werkzaam
bij Van Gend en Loos, werd op de vijftiende februari 1892
vader van een zoon, die Wiebrand werd genoemd.
Exact op zijn een en twintigste verjaardag, op de vijftiende
februari 1913 dus, kreeg deze Wiebrand Feddema, die het
kappersvak koos, ook weer een zoon, die de voornaam van
zijn opa kreeg: dat werd dus weereen Simon Feddema.
Zo waren er dus drie generaties Feddema, Simon senior,
Wiebrand en Simon junior, jarig op dezelfde dag - een
grote zeldzaamheid dachten wij.
Zelfs is het bijna zover gekomen dat, notabene, ook de
vierde generatie op die heugelijke vijftiende februari ter we
reld kwam, maar toen de kleine Wyb Feddema zich aan
diende hing het blaadje van de achttiende februari op de
kalender-die was dus gewoon drie dagen te laat.
Tot onze grote verrassing kregen wij op dit toch sterke
verhaal van de Feddema's een reactie van onze abonnee
mevrouw J. Brussee uit de Warmoezenierstraat, die ons
vertelde, dat een zelfde situatie zich in haar familie heeft
voorgedaan!
Toen deze mevrouw Brussee-Zondervan op de drie en
twintigste november 1950 werd geboren, gebeurde dat op
de twee en twintigste verjaardag van haar moeder, me
vrouw Zondervan-Schiphof, die nu in de Boomgaardstraat
woont.
En, hoe is het mogelijk, toen mevrouw Brussee zelf negen
tien jaar werd, op de drie en twintigste november 1969,
kwam haar dochtertje Corina ter wereld!
Ook hier dus drie generaties, die op een en zelfde dag
verjaren. Zouden er, zo vragen we ons nu nieuwsgierig af,
nog meer families zijn, die dit kunnen zeggen en.zou het
zo kunnen zijn, dat er een familie bestaat met vier genera
ties, die allen op dezelfde dag in het jaar het levenslicht
aanschouwden? Het lijkt haast uitgesloten, maar ja, wie
weet.
Op deze curieuze prentbriefkaart uit Grootmoeders Ansichtenalbum zien we de Sint Dominicuskerk aan de Harlingerstraat
in aanbouw. Het middenstuk, het schip van de kerk, is al zo goed als klaar en de kleine toren rechts nadert z'n voltooiing.
Maar de grote toren links moet nog helemaal worden opgetrokken: de beoogde hoogte van zeventig meter is nog lang niet
bereikt. De eerste werkzaamheden voor het bouwen van deze nieuwe Sint Dominicus begonnen in October 1935, de
steenlegging vond op de eerste maart 1936 plaats en de plechtige inwijding geschiedde op de Paasmaandag van
