'T KLEINE KRAHTSJE:
p.<bjonq|
(°fe föQStet?
LOSSE NUMMERS VAN 'T KLEINE KRANTSJE
Friesland Bank Assurantiën
wild en Ugevoge(te»kaas«wijnen
Een naam in verzekeren
TELEFOON 058- 123919
(Voor zover nog leverbaar)
Van het lopende jaar2,50 per exemplaar
Nummers 501 t/m 5864,00 per exemplaar
Nummers 401 t/m 5005,00 per exemplaar
Nummers 301 t/m 5006,00 per exemplaar
Nummers 201 t/m 3007,00 per exemplaar
Nummers 101 t/m 2008,00 per exemplaar
Nummers 1 t/m 1009,00 per exemplaar
Bestellen alleen mogelijk na telefonisch of schriftelijk overleg. Telefonisch: 120302; schriftelijk: Vredeman de Vriesstraat 1
m
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
VERDRINKINGSGEVAL
In de rubriek 'De twintigste
eeuw in ons Leeuwarden' las ik
over het verdrinkingsgeval in
1939 achter de school aan de
Oostersingel: 'Voor Willem Sik-
sma en Willem Stobbe, beiden
dertien jaar oud, kwamen de
redders te laat - zij verdron
ken.'
Ik kan mij nog heel goed herin
neren dat die beide knapen het
leven verloren. Wij gingen alle
maal op dezelfde school op de
Tweebaksmarkt, de Willem Lo-
dewijkschool en het gebeurde
toen wij uit school gingen, 's
middags om twaalf uur.
Mijn broer heeft hen onder het
ijs vandaan gehaald, maar he
laas, het was al te laat. Hij
werkte op het kantoor van de
B.H.V. bij de Beursbrug en hij
ging naar huis voor het mid
dageten - wij woonden in de
Eerste Koestraat op nummer
25.
Hij is direct in de vijver ge
sprongen en heeft de twee
knapen er uit gehaald, maar,
zoals ik schreef, het was te
laat. Mijn broer heette Hein, hij
leeft nu niet meer.
Van die jongens, die 's mor
gens ook al bij de gevangenis
aan het doorzetten waren ge
weest, noemden wij Willem
Stobbe de sterrekijker, omdat
hij altijd met het hoofd naar bo
ven keek.
South Australia
Anton van der Werf
JEUGDVOETBAI
Met een groot genoegen, dat ik
kennelijk deel met veel collega
abonnees en oud-Leeuwarders,
lees ik de interessante beschrij
vingen in 't Kleine Krantsje en
geniet ik van de verschillende
prachtige foto's van onze stad
uit vroeger tijden.
Dat alles maakt iets bij je wak
ker en deed mij bijvoorbeeld nu
weer denken aan de voetbal
wedstrijden, die wij vroeger
speelden. Eerst op de weilan
den met of zonder greppels.
Hele competities speelden we
daar.
Zo herinner ik me een wedstrijd
tegen het sterke "Weerklank
elftal". Wel verliezen met
17-2. Maar helemaal niet erg,
want ik was apetrots, dat ik een
van die twee goaltjes had "ge
zet", overigens met hulp van
de Weerklankkeeper.
Als junior voetballen bij de
Christelijke V.V. De Zwaluwen.
Eerst op de Fonteinlanden, la
ter op Schenkenschans ("Sken-
keskaans"). Daar was de grond
zo drassig, dat je er bij flinke
wind niet alleen die wind, maar
ook de stroom tegen had.
Beenbreuk bij een voetbaltoer
nooi in Dokkum. Na een bot
sing met de keeper van Stiens
kwam ik op de grond te liggen
met mijn onderbeen in een
hoek van negentig graden. Ver
voer naar huis in een taxi.
Een wedstrijd van ons junioren
clubje van De Zwaluwen zal ik
nooit vergeten. Dat was tegen
Oranje Nassau uit Sneek, onze
grote concurrent. Met de trein
erheen. Het veld stond blank.
Toch spelen. Bij de rust ston
den we al met 5-0 voor.
In de pauze besloten we voor
de gein het hele elftal om te
gooien. Toen ging alles fout;
onze verdediging was nu zo lek
als eeri mandje. Ora'nje Nassau
haalde de achterstand in en
kwam zelfs voor te staan.
Van de aftrap af deed ik daar
na het enige goede in de twee
de helft: ik worstelde me door
de modder en langs tegenstan
ders en wist de bal voor te zet
ten, waarna onze keeper de
bal met doelman en al in het
net werkte: 6-6!
Maar het mooiste kwam nog.
Door onderlinge verwijten in de
kleedkamer vergaten we bijna
ons treintje terug. Hollen door
de straten van Sneek en jawel
hoor: tot onze ontzetting reed
het net weg.
Dat betekende drie uren wach
ten en dat in oorlogstijd met
een constant lege maag na
zo'n voetbalwedstrijd.
In de late avonduren hollend
naar huis. Honger als een
paard. En wat stond er thuis op
me te wachten op de grote
brandende kachel? Een flinke
pan met erwtensoep, overge
houden van de middag en zo
stijf als een plank
Enschede S. D. Postmus
JODENBUURT
Nu u het weer even over de
vroegere Jodenbuurt had, her
inner ik me ook nog iets.
Ik was zo'n twaalf jaar en dan
gingen we op zaterdag wel
eens naar de Jodenbuurt.
Eens, toen we op de Put wa
ren, kwam er een bakker naar
buiten en die vroeg "Wil een
van jullie even helpen?"
Nou, mijn vriendin Mieke durf
de niet, dus ging ik naar binnen
en ik kwam in de kamer, waar
de hele familie zat.
"Wat moet ik doen?" vroeg ik.
"Wil je wel even kolen op de
kachel gooien?" vroeg een me
vrouw.
Wel, ik keek eens even naar
een paar kinderen, die er zaten
en ik zei: "Kan zij dat niet
doen?"
"Nee", zeiden die kinderen,
"wij hebben zondag en dat mo
gen we dan niet doen."
Affijn, ik deed dat dus en toen
kreeg ik een grote suikerkoek.
Die heb ik gedeeld met mijn
vriendin Mieke en toen wij weg.
Ik ben nu al bijna vijf en tachtig
jaar, maar vergeten doe je zo
iets niet.
Leeuwarden
Mevr. H. Tjepkema-Bons
pagina 8
IN MOBILISATIETIJD
Toen het mobilisatietijd was
werkte ik bij bakker Smid in de
Jacob van Aakenstraat. Er la
gen op dat moment heel wat
soldaten in de scholen in de
buurt en toen zei ik tegen mijn
baas - ik was toen vijftien jaar
- "Er valt wat te verdienen
door langs die scholen te
gaan".
"Nou dat wordt niks", dacht
mijn baas, maar ik toch met
een korf met koeken en cocos-
kransen naar die soldaten toe.
En... zo maar weg, de hele
handel.
Ja, toen werd het bakken ge
blazen en daarna met de bak
fiets er op af. En weer was het
allemaal zomaar foetsie. Ik ver
diende toen een daalder in de
week, maar hiervoor kreeg ik
niets extra's van de baas. Dat
was dus goed voor de bakker,
zogezegd.
Wel, dat ging een paar dagen
zo hartstikke goed en ik ver
diende best voor de baas. Tot
ik er weer langs ging en... toen
waren alle scholen leeg: de sol
daten waren allemaal vertrok
ken die nacht.
Ik dus met de volle bakfiets
weer terug en de baas de dood
in, want die bleef nu zitten met
de hele handel - dit had hij
vanzelfsprekend nooit gedacht.
Leeuwarden W. Kramer
HANDELOO
Reinsma, de voddenboer van
wie ik onlangs een foto in 't
Kleine Krantsje tegenkwam,
kan ik me nog goed herinne
ren. Wij noemden hem altijd
"Handeloo". Dat riep hij als hij
met zijn handkar door de stra
ten liep. Het was waarschijnlijk
een samentrekking van de
woorden handel en hallo.
Bussum
J. T. Wagenmakers-Kramer
Voor zowel bedrijven als particulieren
is Friesland Bank Assurantiën het grootste
intermediair van Noord-Nederland.
Maar ook is Friesland Bank
Assurantiën gevolmachtigde van zeer
gerenommeerde maatschappijen.
Daardoor kunnen wij als onafhankelijk
adviseur de beste verzekering voor u
verzorgen en tevens geheel in eigen huis
schadeclaims afwikkelen.
Snel, accuraat en persoonlijk.
"Alles onder vertrouwde vleugels"
Leeuwarden Zuiderstraat 2 8911 BN Tel 058 - 994899 Fax 058 - 994738
ST. JACOBSSTRAAT LEEUWARDEN
