'T KLEINE KRANTSJE
Makelaardij
Bedrijfs-
make/aardij
voor Friesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEENpagina 4
en
Leeuwarden, Nieuweweg7-11
tel. 058-131215*
HET BAGIJNEKLOOSTER
Gedurende vele jaren hing er
bij mijn vader een schilderij,
waarvan niet bekend was wel
ke buurt het voorstelde en ook
niet wie het geschilderd heeft.
Door overlijden van vader in
1973 is het in mijn bezit geko
men en tot mijn grote verbazing
vond ik in het januarinummer
van 't Kleine Krantsje een foto
en verhaal van het Bagijne-
klooster, hetzelfde als dat van
ons schilderij!
Weet u misschien, of weet één
van de lezers in welke periode
het schilderij gemaakt is en
door wie?
Het is op dik bordpapier ge
schilderd en meet 80 x 48 cm,
een foto is bijgesloten. Voor de
rest, het is voor mij als oud-
Leeuwarder plezierig om in uw
blad verhaaltjes en foto's tegen
te komen van mij bekende figu
ren en situaties.
Alkmaar T. Huisman
De planken voor de ramen
van de huisjes wijzen er op,
dat die niet meer bewoond
werden toen het schilderij
ontstond. Wij denken aan
het midden van de dertiger
jaren. Wie de schilder was?
Je zou kunnen denken aan
Piet Hein van Asperen.
Maar die schilderde, dach
ten wij, toch nog iets beter
en waarschijnlijk niet op
bordpapier.
Red. 't KI. Kr.
OENE'STUN
Ik heb als kind heel wat voet
stappen achtergelaten op het
plekje, waar in januari een foto
van in 't Kleine Krantsje stond:
het punt waar de Westerplanta
ge en het Klein Schavernek bij
elkaar komen. Wij noemden dat
"Oene's tón" - daar stonden
prachtige kastanjebomen.
In de herfst brandde er een he
vige strijd los tussen de buurt
kinderen om de meeste kastan
jes te bemachtigen. Soms
gooiden we stokken en stenen
in de bomen. Had het 's nachts
hard gewaaid, dan moest je er
's morgens vroeg bij zijn en
dan kon je er heel veel opra
pen.
Wat we met deze kastanjes de
den? We holden ze uit en
maakten er pijpen van om zo
genaamd te roken, ook wel met
behulp van lucifers poppetjes of
we regen ze aan een lang stuk
touw tot een paardetoom.
De mooiste kastanjes kwamen
samen met bladeren en padde
stoelen op de "herfsttafel" te
liggen. Tenslotte kwam er
schimmel op en werd alles
weggegooid.
Hoe wij bij die naam "Oene's
tün" kwamen weet ik niet -
misschien dat er ooit ene Oene
woonde in het witgepleisterde
huis.
Ook herinner ik me, dat er mu
ziek gemaakt werd, waarbij een
drumstel gebruikt werd. Soms
werd er ook gedanst en wij
klommen dan op de venster
banken om een glimp op te
vangen van de dansende pa
ren. Die stelden dit niet op prijs
en dan werden we weggejaagd
of gingen de gordijnen dicht.
Oene's tün en het parkje er te
genover langs de gracht waren
voor ons heerlijke speelterrei
nen. Ik woonde op de Nieuwe-
stad nummer 8, hoek Wester
plantage en ik ben de dochter
van Kramer, de juwelier/horlo-
ger/klokkenmaker. Mijn broer
woont daar nu nog.
Ik ben geboren in 1936 in het
oude huis, dat voorheen stond
op de plaats van het huidige
pand.
Bussum
J. T. Wagenmakers-Kramer
BUURT OLDEHOVE
"Anne futen vanne Oldehove",
schreef Jelle Foppema onlangs
in zijn bijschrift bij foto's van de
buurt van het Oldehoofsterkerk-
hof. Als altijd heb ik die platen
weer met aandacht bekeken.
Ook daar is in de vervlogen ja
ren heel wat veranderd.
Als jongen heb ik die omgeving
nog zeer goed gekend met zijn
veerhuizen en steegjes rondom
het bodeterrein met z'n karrie-
ders. Velen van die mannen
heb ik van naam gekend, leder
stond op zijn vaste plek.
In de beginjaren van de Duitse
bezetting heb ik, bij gebrek aan
ander werk, met een bakfiets
verfwaren naar verschillende
karrieders moeten brengen
voor mijn werkgever, de heer
Hijma, die vertegenwoordiger
was van een grote verffabriek,
Van Doel en Frei, en die aan
de Zuidergrachtswal woonde.
Dat was zwaar werk met die
bussen loodwit en olieverf in de
Het Pieterseliewaltje, gefotografeerd vanaf de kant van de Dokkumer Ee. Er is van dit alles al heel
lang niets meer terug te vinden.
zien aan het bijbehorende
vignet.
Red. 't KI. Kr.
PIETERSELIEWALTJE
Vroeger heb ik ook aan het
Pieterseliewaltje gewoond en
dat was ook een gezellige
buurt. Daar kwam dan Kruize
met zijn mooie paard en wagen
en allemaal vakken met kaas,
boter en eieren erin.
Ook kwam daar het Woud-
mantsje met een kar en twee
honden en die had dan woud
boontjes te koop, een putsem-
mertje vol voor tien centen.
Dan kwam daar de lapkekoop-
man met allerhande stoffen en
terwijl hij langzaam door de
straat liep, riep hij telkens "lap-
pedelappé".
Zo nu en dan kwam er een
boot uit Oostmahorn aan de
wal en een van de mannen
ging dan de buurt door met de
roep "Aan het Pieterseliewaltje
ligt een boot met schol!"
Mijn moeder kocht ook wel
eens een emmertje haring voor
een kwartje en dan moesten wij
naar de kruidenier Kuipers om
raapolie. Als het 's nachts on
weerde met een beste bui, dan
mochten wij als kinderen op
staan en later in de nacht stond
dan de hele buurt op straat
over het onweer na te praten.
Leeuwarden W. Kramer
bakfiets en dan maar trappen
bij de Potmargebrug op. Veelal
werd het ook duwwerk. Mijn
verdienste was toen vijf gulden
en een sigaar. En dan had ik
de administratie er ook nog bij
van zijn klanten in de kaarten
bak. Gelukkig heeft dat niet
lang geduurd.
Mijn vader heeft ook een stuk
van zijn jeugd met zijn ouders
in deze omgeving doorge
bracht. En er veel armoede ge
kend. Hij heeft mij hier vaak
van verteld. Ook in de tijd van
de Spaanse griep, waaraan
mijn vader enkele broertjes en
een zusje heeft verloren. Het
ene kindje hadden ze nog niet
begraven of het andere moes
ten ze alweer afstaan door die
vreselijke ziekte.
Mijn vader was een van de
oudsten in een groot gezin en
hij moest al gauw mee de kost
verdienen, hoewel hij op school
heel goed kon leren. Hij was
ook zeer muzikaal en bespeel
de veel instrumenten. Dikwijls
is er een leraar bij zijn ouders
op bezoek geweest om er voor
te pleiten, dat hij zich verder
zou bekwamen. Ook hebben ze
hem wel bij een muziekcorps
willen hebben.
Maar niets kon in die tijd. On
danks dat had mijn vader zeer
veel respect voor zijn ouders,
zijn vader was schoenmaker.
Enkele vrienden van mijn vader
hebben het later nog ver ge
schopt, als zakenman of kunst
schilder, zoals bijvoorbeeld Jo
hannes Elsinga, die ook bij
hem in de buurt en later in de
Spoorstraat woonde.
Leeuwarden
Rinzevander Heide
ONDER DE DOUCHE
Toen we de vorige zomer op
een zondag met gasten uit Hol
land door onze mooie provincie
reden, maakte een van de
"vreemdelingen" de opmerking,
dat de Friese koeien er alle
maal zo schoon bij liepen.
"Tja, geen wonder" zei mijn
vrouw, "ze komen ook elke za
terdag onder de douche" en
daarbij wees zij op een elektri
sche melkinstallatie, die we
toevallig net passeerden.
Tot onze grote verbazing, na
men onze gasten deze mede
deling meteen voor waar aan.
"Nou, dat is dan ook wel te
zien" zeiden ze...
Leeuwarden J. Wouda
OPDE BRUG
De mannen, die optreden in de
rubriek "Gesprekken op de
brug" staan in mijn fantasie bij
de Vrouwenpoortsbrug. In mijn
kindertijd stonden hier oude
mannetjes, gekleed in zwarte
kleren met een zwart petje op
tegen de stenen muren bij de
brug geleund, te praten.
Met deze rubriek en alle ande
re leesstof verschaft 't Kleine
Krantsje veel leesplezier en
haalt het oude herinneringen
naar boven. Ik hoop, dat er nog
vele nummers mogen volgen.
Bussum
J. T. Wagenmakers-Kramer
Uw fantasie heeft u op een
verkeerd spoor gezet. De
brugpraters, die zo cons
ciëntieus worden geciteerd,
staan te klassineren bij de
Vlietsterbrug; dat kunt u ook
Dit alles ging nog eens door mij
heen, toen ik die mooie foto's
van Jelle Foppema bekeek.
Daarom: een compliment van
mij voor hem!
