Friesland Bank
BEDRIJVIGHEID BIJ SCHILKAMPEN:
HET GRAVEN VAN 'T NIEUWE KANAAL
DE SPREKENDE HOND VAN MEESTER BRESSON
Grootste regionale bank
KORT VOOR DE EEUWWISSELING
VOOR LEEUWARDEN EN DE
WIJDE WERELD ER OMHEEN
De Friesland Bank is de grootste zelfstandige regionale
bank met vele vestigingen in de provincie Friesland.
Door haar regionaal karakter kent de Friesland Bank bij
uitstek de plaatselijke verhoudingen en kan daardoor
snel en direct op uw wensen inspelen.
"NOU DOE'KGIEN BEK MEER OPEN"
•T KLEIHE
KRAHTSJE
NEGENENTWINTIGSTE
JAARGANG
APRIL 1993
NUMMER 590
F
Hoofdkantoor Leeuwarden, Zuiderstraat 1 Tel, 058-994499
Jazeker, deze ietwat merkwaardige foto toont ons het oude Schil
kampen in 1895, toen men juist bezig was met het graven van het
Nieuwe Kanaal. De Leeuwarder fotograaf Idanus Hendrikus Slate
rus heeft op de gevoelige plaat het moment vastgelegd, waarop
men het water van het Vliet in het juist gegraven kanaal liet stro
men. Dat was natuurlijk een gebeurtenis om even bij stil te staan
en de noeste werkers, die er bij betrokken waren, deden dat dan
ook: de heren hebben zich, voorzien van lange stokken, aan
weerszijden van de doorgraving opgesteld. Links in beeld de
schuur van de scheepshelling van Drijver die er nu al lang niet
meer is.
Een veelbesproken stadgenoot
in het oude Leeuwarden was
de schoolmeester Johannes
Bresson. In veel anekdotes,
overgeleverd uit het verleden,
wordt zijn naam genoemd. Hij
liep in de nog stijve stad van
weleer duidelijk een beetje uit
de pas.
De heer Bresson was een
groot liefhebber van de hengel
sport. Vlak bij zijn woning in de
Kanaalstraat placht hij zijn
hengeltje uit te werpen, dus bij
de Eerste Kanaalbrug.
Dikwijls werd hem daar de ge
bruikelijke vraag gesteld: "Al
wat vongen meester?"
En steevast antwoordde de
hengelaar dan: "Ja, al vier. A' k
dizze vang en straks nog drie".
Meester Bresson, hoofdonder
wijzer aan de Rooms-katholie-
ke jongensschool in de Speel
mansstraat, was een
uitstekende leerkracht, die vol
humor zat en die ook verdien
stelijk kon buikspreken. Het
was dus duidelijk, dat hij in zijn
hond een bijzonder beestje had
- dat was een sprekende hond
Vaak nam hij het dier mee naar
zijn stamcafé Neuf aan de
Voorstreek, vlak bij de Konings
straat. Eens zat hij daar weer,
toen er een vreemdeling bin
nentrad, die wel heel raar op
keek, toen hij merkte dat niet
alleen de stamgasten veel te
vertellen hadden, maar dat
waarempel ook die hond zo nu
en dan een duit in het zakje
deed.
Hij kwam er zo van onder de
indruk, dat hij op slag besloot
deze hond te kopen. Dus vroeg
hij de meester wat het dier zou
moeten kpsten. Het werd een
loven en bieden en tenslotte
kwamen de heren tot een ac-
coord.
Terwijl iedereen in het café vol
spanning toekeek, legde de
vreemdeling vlot de gevraagde
som op tafel en de heer Bres
son deed <le hond z'n halsband
om.
Nu stond de man op, greep de
ketting en liep mét de hond
naar de deur.
En op dat moment riep het
beest met een duidelijke stem:
"En nou doe 'k gien bek meer
open!"
Hoe het verder is gegaan we
ten we niet, maar op dat mo
ment zal de goedgelovige
vreemdeling wel begrepen heb
ben, dat hij bij de neus geno
men was. En dat zal dan aan
die stamtafel in het hotel Neuf
weer heel wat vrolijkheid heb
ben gegeven, reken daar maar
op.
